Wednesday 30 September 2020

तुमचे व्हॉट्सॲप अकाऊंट सुरक्षित आहे का?


तुमचे व्हॉट्सऍप अकाउंट सुरक्षित आहे का?

नयनाचा काल मला फोन आला. फोनवर फारच घाबरलेली वाटत होती.

"अगं ताई ! माझ्या व्हॉट्सऍप वरून माझ्या शाळेच्या ग्रुप मधल्या मित्रांना, चार-पाच दिवसांपासून पैशांची मागणी करणारे मेसेजेस आणि घाणेरडे व्हिडिओज् जात आहेत."

"अरे देवा ! तुला कळलं कसं असे मेसेजेस जात आहेत म्हणून ?"

"अग मला निलेशने, माझ्या मित्राने आज सकाळी फोन करून विचारले, तुला पन्नास हजार रुपये केव्हा हवे आहेत म्हणून..."

"काय??"

"हो अगं... त्याला  व्हॉट्सऍप वर,अकाउंट डिटेल्स आणि त्यासोबत मेसेज मिळाला की, या माझ्या कंपनीच्या अकाउंट मध्ये 50000 लगेच जमा कर. मला तातडीने हवे आहेत म्हणून. मी निलेश ला म्हटले, अरे मी तुझ्याकडे का पैशांची मागणी करेन? मला काहीच सुचत नाहीये गं ताई ! मी येऊ का तुझ्याकडे ? तूच काय ते बघ."

नयनाचा आवाज बोलता-बोलता रडवेला झाला.

"हे बघ नयना,.शांत हो आधी..तुझे व्हॉट्सऍप अकाउंट कोणीतरी हॅक केलं आहे असं वाटतंय. तू ये लगेच माझ्याकडे...मी काय करायचं ते बघते."

पंधरा-वीस मिनिटांत नयना हजर झाली. ती फारच तणावात दिसत होती. मी तिला बसवून आधी पाणी दिले आणि फार काही न बोलता तिचा मोबाईल तिच्या कडून घेतला. 

सर्वात आधी मी तिच्या मोबाईल वरचे व्हॉट्सऍप अकाउंट डिलीट केले. त्यानंतर एव्हीजी अँटिव्हायरस इन्स्टॉल करून मोबाईल हॅक झाला नाही ना?  याची खात्री करून घेतली. मोबाईल फोन हॅक  झाला असता तर मला, तिच्या मोबाईल वरच्या डेटाचा बॅकअप घेऊन, मग फॅक्टरी रीसेट करून व्हॉट्सऍप सह बाकी सगळे ॲप्स परत इंस्टॉल करावे लागले असते. सुदैवाने मोबाईल हॅक झाला नव्हता. शेवटी मी व्हॉट्सऍप परत इंस्टॉल करून सेटिंग्स मध्ये जाऊन टू स्टेप व्हेरिफिकेशन आणि फिंगर प्रिंट लॉक एनेबल करून दिले. जेणेकरून पुन्हा व्हॉट्सऍप किंवा मोबाईल फोन हॅक झाल्यास तिचे व्हॉट्सऍप अकाउंट हॅकर वापरू शकणार नाही.

वरील प्रसंग कमी अधिक फरकाने गेल्या सहा महिन्यांत माझ्या सहा-सात परिचितां सोबत घडला आहे. व्हॉट्सऍप हॅक झाल्यास काय करावे, हे तुम्हाला वरील परिच्छेद  वाचून कळले असेलच.

व्हॉट्सऍप हॅक होऊ नये म्हणून काही गोष्टींचे पालन करणे जरुरी आहे.

१) संशयास्पद लिंक्स क्लिक करू नयेत. ( लवकरच व्हॉट्सऍप मध्ये मेलिशियस लिंक्स ओळखून ऑटोमॅटिकली डिलीट करण्याचे नवे फिचर येणार आहे.)

२) खात्रीशीर स्रोतांमधूनच मोबाईल ॲप्स इन्स्टॉल करावे. काही ॲप्स निव्वळ तुमच्या मोबाईल मधल्या डेटा ची चोरी करण्यासाठी बनवले गेले असतात, त्यांना स्पाय ॲप्स  म्हणतात, ते तुमचा मोबाईल हॅक देखील करू शकतात.

३) टू स्टेप व्हरिफिकेशन आणि / किंवा फिंगर प्रिंट लॉक व्हॉट्सऍप च्या सेटिंग्स मध्ये जाऊन एनेबल करावे.

४) व्हॉट्सऍप वेब म्हणजेच लॅपटॉप किंवा कॉम्प्युटर वरून व्हॉट्सऍप मेसेजेस करत असाल, तर काम झाल्यावर लॉग आऊट करायला विसरू नका.

५) तुमचे प्रोफाइल फोटो, स्टेटस फक्त तुमच्या कॉन्टॅक्टस् मधील लोक पाहू शकतील अशी सेटिंग करून ठेवा.

६) कोणासोबतही तुमचा फोन किंवा त्यावर आलेले व्हेरिफिकेशन कोड, ओटीपी शेअर करू नका.

७) तुमचा मोबाईल फोन पासवर्ड, पीन किंवा पॅटर्न वापरून प्रोटेक्टेड ठेवा.

८) व्हॉट्सऍप च्या सेटिंग-> अकाउंट-> प्रायव्हसी-> ग्रुप मध्ये जाऊन तुम्हाला कुठल्याही ग्रुप मध्ये कोणी ऍड करू शकणार नाही, असे सेटिंग करून ठेवावे.

सावध आणि सतर्क राहून टेक्नॉलॉजी चा आनंद घ्या.

© कविता दातार








Monday 14 September 2020

फोटो माॅर्फिंग

फोटो माॅर्फिंग 




रविवारची मस्त सकाळ. खिडकीतून आत येणार्‍या गार वार्‍याने दामिनी ला जाग आली. तिने साईट टेबल वर ठेवलेला मोबाईल उचलून वेळ पाहिली. पावणे सात झाले होते. तास-दीड तास अजून झोप काढावी, या विचाराने पायाशी पडलेली चादर तिने अंगावर ओढून घेतली. पुन्हा झोपायचा प्रयत्न करत असतानाच, मोबाईलची रिंग वाजली.

"हॅलो !" आळसावल्या आवाजात दामिनी ने प्रतिसाद दिला.
"हॅलो ! मिस दामिनी पंडित बोलत आहात का?"
"होय...मी दामिनी.."
"मी अजय देशमुख, मी तुम्हाला लगेच भेटू शकतो का ? केंव्हा येऊ तुमच्या ऑफिसला ?"
पलिकडून अधीर आवाजात विचारणा झाली.
"तासाभरात ऑफिसला पोहोचते मी. पत्ता लिहून घ्या.."
"मला तुमचे ऑफिस कुठे आहे ते माहित आहे मॅडम.. मी तासाभरात पोहोचतो."
एवढे बोलून त्याने फोन बंद केला.

दामिनी अंगावरची चादर भिरकावून देत उठली. भराभर आवरून ती तयार झाली. मस्त आलं घालून तिने स्वतःसाठी चहा केला. ब्राऊन ब्रेड च्या दोन स्लाईसना चीज स्प्रेड फासून तिने प्लेटमध्ये ठेवले. चहाचा मग आणि प्लेट घेऊन ती गॅलरीत आली. तिथल्या केन चेअर वर बसून समोरच्या टेबलवर प्लेट ठेवून ती चहाचा आस्वाद घेऊ लागली.

दामिनी पंडित....तिने बेंगलोर आयआयटीमधून कम्प्युटर सायन्स मध्ये बीटेक झाल्यावर मोठ्या पॅकेजच्या नोकऱ्या नाकारून, स्वतःची सायबर सिक्युरिटी फर्म उभी केली होती. आज ती मुंबईतीलच नव्हे तर संपूर्ण महाराष्ट्रातील प्रसिद्ध सायबर गुप्तहेर म्हणून गणली जात होती. खरंतर हेरगिरीचे बाळकडू प्रथमपासूनच तिला मिळालं होतं. तिची आई राधा पंडित महाराष्ट्रातील पहिली स्त्री गुप्तहेर होती. तिच्या पूर्वजांनी सतराव्या शतकात शिवाजी महाराजांसाठी यशस्वी हेरगिरी केली होती.  दामिनी ची बहिण यामिनी ही भारतीय गुप्तचर संस्था राॅ मध्ये गुप्तहेर म्हणून कार्यरत होती.

मेन डोअरचे लॅच लावून, लिफ्टने पार्किंग मध्ये येऊन, दामिनीने आपली वॅगन-आर बाहेर काढली आणि ती ऑफिसकडे निघाली. तिच्या फ्लॅट पासून अवघ्या दहा मिनिटांच्या अंतरावर तिचे ऑफिस होते. रविवार असल्याने रस्त्यांवर तुरळक गर्दी होती. ऑफिसच्या बिल्डिंग पाशी गाडी पार्क करताना चाळीस पंचेचाळीशी चे एक गृहस्थ अस्वस्थपणे उभे असलेले तिला दिसले. अंदाजानेच तिने तो अजय देशमुख आहे हे ओळखलं.

"गुड मॉर्निंग मॅडम !"
"गुड मॉर्निंग !!!"
तिच्या मागोमाग अजय ऑफिसमध्ये आला.
दामिनीने अजयला खुर्चीत बसण्यास सांगितले आणि स्वतः टेबला मागच्या खुर्चीत स्थानापन्न झाली.
"बोला मिस्टर अजय, कशाच्या संदर्भात मला भेटायला आलात ते सविस्तर सांगा."

" मॅडम मी एक चार्टर्ड अकाउंटंट आहे. मलबार हिल् ला  माझा फ्लॅट आहे. तिथे मी आणि माझी मुलगी श्रेया राहतो. श्रेयाच्या आईचे, म्हणजेच माझ्या पत्नीचे पाच वर्षांपूर्वी कॅन्सरने निधन झाले. काल...काल रात्री श्रेयाने हाताच्या नसा कापून घेऊन आत्महत्येचा प्रयत्न केला.  मी वेळीच तिथे पोहोचलो म्हणून तिला वाचवता आले. रात्री तिला हॉस्पिटल ला ॲडमिट केले. सुदैवाने जखमा फारशा खोल नाहीत, त्यामुळे ती एक दोन दिवसांत घरी येईल. कोणीतरी व्हाट्सअॅप वर तिचे माॅर्फ केलेले आक्षेपार्ह फोटो पाठवून आणि व्हॉइस कॉल करून गेल्या तीन महिन्यांपासून रोजच तिला ब्लॅकमेल करत आहे. तो ताण असह्य होऊन तिने हे पाऊल उचलले. माझी अशी अपेक्षा आहे की तुम्ही या ब्लॅकमेलर ला शोधून काढावे."

"ओके...मी माझे काम सुरू करते, त्यासोबतच तुम्ही सायबर पोलिस स्टेशनला एफआयआर द्या...लगेच... आणि त्याची एक कॉपी मला पाठवा. दुसरे म्हणजे तिचा फोन मला इन्वेस्टीगेशन साठी लागेल.  तुम्हाला आणि तिला कोणावर संशय असल्यास त्या सगळ्यांची नावे आणि फोन नंबर मला द्या."

अजय देशमुख पूर्ण तयारीनिशी आले होते. त्यांनी लगेच श्रेयाचा मोबाईल फोन दामिनी समोर ठेवला.
"मॅडम मी लगेच सायबर पोलीस स्टेशनला जाऊन एफआयआर देतो, तुम्हाला त्याची कॉपी आणि संशयित लोकांची यादी श्रेया शी बोलून पाठवतो."

दामिनी ने सर्वात आधी श्रेयाचा मोबाईल चेक करायला घेतला. व्हाट्सअप वर ज्या नंबर वरून फोटो पाठवले गेले होते आणि ज्या दोन तीन नंबर्स वरून व्हॉइस कॉल केले गेले होते ते सगळे नंबर्स तिने नोट डाऊन करून घेतले. ट्रू कॉलर, हूकॉल्समी, ट्वीलीओ यासारख्या वेगवेगळ्या ओपन सोर्स टूल्स वापरून हे सगळे नंबर्स कोणाच्या नावे रजिस्टर आहेत हे ती पाहू लागली सगळे नंबर्स वेगवेगळ्या नावाने रजिस्टर होते. काही नंबर्स चे लोकेशन सिंगापूर तर काहींचे इंडोनेशिया दिसत होते. व्ही पी एन (व्हर्च्युअल प्रायव्हेट नेटवर्क) वापरल्यास फोन नंबर्स चं लोकेशन बदलू शकतं हे तिला माहीत होतं. अशा केसेसमध्ये गुन्हेगार आसपासचे, परिचीत असतात हे तिच्या आतापर्यंतच्या अनुभवाने तिला माहित झाले होते.  एकंदरीत नंबर ट्रेसिंगचा फारसा उपयोग होणार नव्हता.

अजय ने चार-पाच संशयितांची नावे, त्यांचे फोन नंबर आणि एफआयआर ची काॅपी तिला पाठवली होती. सायबर पोलिसांच्या कॉल सेंटरला संपर्क करून तिने सगळ्या संशयितांची नावे आणि फोन नंबर्स पाठवून दिले. संध्याकाळपर्यंत या सर्व संशयितांना ॲडव्हर्टायझिंग च्या बहाण्याने फोन करून त्यांच्या आवाजाचे रेकॉर्डिंग तिला मिळणार होते. श्रेयाच्या फोनवर तिने कॉल रेकॉर्डिंग चे ॲप इन्स्टॉल केले. म्हणजे ब्लॅकमेलर चा कॉल आल्यास तिला त्याचा आवाज रेकॉर्ड करता येणार होता.

तिच्या अपेक्षेप्रमाणे दुपारी श्रेया च्या फोनवर व्हाट्सअप व्हॉइस कॉल आला.
"हॅलो श्रेया ! अजूनही विचार कर, फक्त एकदा माझ्यासोबत ये...खूप मजा करू... अजूनही तू ऐकत नसशील, तर मी पाठवलेले तुझे फोटो पोर्न साईटस् वर अपलोड करेन. मग तू कोणालाही तोंड दाखवायच्या लायकीची राहणार नाहीस.... फक्त एकदा माझ्यासोबत...."

दामिनी ने रेकॉर्डर चालू ठेवला होता. त्यामुळे त्याचे बोलणे रेकॉर्ड झाले. व्हॉइस कॉल चे लोकेशन  सिंगापूर असे येत होते. ब्लॅकमेलर वीपीएन वापरतो आहे आणि तो या विषयातला चांगलाच जाणकार आहे, हे दामिनीच्या लक्षात आले. तिच्या दृष्टीने हा एक मोठा पुरावा होता.

संध्याकाळी कॉल सेंटर कडून तिला सर्व संशयितांचे रेकॉर्डिंग मिळाले.  पण त्यापैकी कोणाचाही आवाज ब्लॅकमेलर च्या आवाजाशी मिळत नव्हता. ब्लॅकमेलर च्या आवाजातील रेकॉर्डिंग दामिनीने अजयला पाठवून श्रेयाला पुन्हा  ऐकवण्यास सांगितले. पण श्रेया स्पष्टपणे काही सांगू शकत नव्हती. कदाचित आवाज बदलण्यासाठी तो कुठल्यातरी अॅप ची मदत घेत असावा.

काहीही फारसे न घडता दिवस संपला. पण दामिनीच्या स्वभावानुसार हातात घेतलेल्या केस चा जोपर्यंत निकाल लागत नाही, तोपर्यंत खाणं-पिणं, झोप सगळं सोडून ती त्यावर काम करत बसे. त्याप्रमाणे रात्री उशिरा तिने श्रेयाचे सोशल नेटवर्किंग अकाउंट बघण्याचे ठरवले.

श्रेयाच्या फोनवरील फेसबुक, इंस्टाग्राम, स्नॅपचॅट हे सर्व तिने बारकाईने बघितलं. पण फारसं काही हाताला लागलं नाही. मात्र  इंस्टाग्राम वर श्रेयाने बरेच फोटो अपलोड केलेले दिसत होते. नक्कीच ब्लॅकमेलरने इंस्टाग्राम वरूनच श्रेया चे फोटो सेव केलेले असणार  असा तिने कयास बांधला. तिने एक विशेष आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स बेस्ड टूल वापरून रिव्हर्स इंजीनियरिंग च्या साह्याने इंस्टाग्राम पुन्हा एकदा नीट बघायला सुरुवात केली. अचानक तिला माॅर्फ केलेल्या आक्षेपार्ह फोटों मधल्या श्रेयाच्या चेहऱ्याशी मिळतेजुळते फोटो इंस्टाग्राम वर मिळाले.

ब्लॅकमेलर ने हेच सर्व फोटो स्वतःच्या मोबाईल किंवा  कॉम्प्युटर वर सेव्ह करून फोटोतील चेहरा दुसऱ्या मुलीच्या नग्न शरीरावर जोडला होता. यालाच फोटो मॉर्फिंग म्हणतात. दामिनी  ला माहित होते कि फेसबुक आणि इंस्टाग्राम वर दुसऱ्याच्या प्रोफाइल मध्ये जाऊन तिथले फोटो डाऊनलोड किंवा सेव केले असल्यास फेसबुक किंवा इंस्टाग्राम च्या सर्व्हरवर फोटो कोणी सेव्ह केले याचा रेकॉर्ड असतो. त्यानुसार तिने इन्स्टाग्राम च्या हेल्प सेंटर ला मेल करून त्यासोबत अजयने पाठवलेल्या एफआयआर ची कॉपी जोडली. आता इंस्टाग्राम कडून उत्तराची प्रतीक्षा होती.

दुसऱ्या दिवशी इंस्टाग्राम कडून उत्तर आले. त्यात हे फोटो जिथून सेव्ह झाले होते, त्या प्रोफाईलची लिंक होती. रिपोर्ट प्रमाणे गेल्या तीन महिन्यांत फक्त याच एका युजरने श्रेया चे फोटो डाउनलोड केले होते.  दामिनीने लिंक उघडून पाहिली. अखिलेश जाधव नावाच्या तरूणाचे इंस्टाग्राम प्रोफाइल होते.

दामिनी ने लगेच अजयला फोन लावला.
"गुन्हेगार मिळाला आहे. कोणी अखिलेश जाधव आहे, ज्याने श्रेया चे फोटो डाउनलोड केले आहेत. तुम्हाला माहित आहे का हा मुलगा कोण आहे ते ?"
"बापरे ! अखिलेशचे काम आहे हे ?? अखिलेश, श्रेयाच्या बेस्ट फ्रेंड दिपाली चा भाऊ आहे. श्रेयाचे आणि दीपालीचे एकमेकींकडे नेहमी येणेजाणे असते. अखिलेश असं काही करेल असं कधीच वाटलं नव्हतं."

दामिनी ने अखिलेशची सगळी माहिती गोळा केली. श्रेया कडून तिला कळले की, अखीलेश कंप्यूटर इंजीनियरिंग च्या तिसऱ्या वर्षाचा विद्यार्थी असून त्याला फोटोशॉप वर फोटो मिक्सिंगचा नाद आहे.  श्रेया आणि  दीपालीच्या बाकीच्या मैत्रिणी  त्याला आपले काही खास फोटो देऊन  ते जास्त चांगल्या तऱ्हेने एडिट करायला बऱ्याचदा सांगत असत. पण तो श्रेया ला आपली शिकार बनवेल असं कधी वाटलं नव्हतं.

दामिनी ने  जमा केलेल्या सर्व पुराव्यां सोबत सायबर कोर्टात केस उभी राहिली. सेक्शन  66C, 66D, 66E आणि  67A आयटी ॲक्ट प्रमाणे  अखिलेश वर आरोप ठेवला गेला. एकोणीस वर्षांचा असल्याने त्याला पाच वर्षांची शिक्षा सुनावली गेली.

©कविता दातार

Thursday 3 September 2020

दामिनी : सायबर गुप्तहेर

 



दामिनी : सायबर गुप्तहेर

सकाळची कामं आटोपल्यावर मयुरीने मोबाइल वर फेसबूक उघडले. रीतेशची फ्रेंड रिक्वेस्ट होती. लगेच तिने Confirm बटन दाबून रिक्वेस्ट accept केली आणि उत्सुकतेने रीतेशचे प्रोफाइल पाहू लागली. फोटोत दिसणारा, आलिशान बंगल्यासमोर, होंडा सिटी कार सोबत उभा असलेला रीतेश पाहून तिच्या काळजात कळ उठली. दहा वर्षांपूर्वी चे दिवस तिला आठवले. नाशिक मधील एका नामांकित कॉलेजमध्ये बीएससी च्या शेवटच्या वर्षात शिकणारी मयुरी, आपल्या सौंदर्य आणि हुशारीमुळे बऱ्याच मुलांची ड्रीम गर्ल होती. त्यातीलच एक होता रीतेश.

मयुरी ला देखील रितेश खूप आवडायचा. पण बीएससी झाल्यावर पुढच्या शिक्षणासाठी रितेश पुण्याला निघून गेला आणि तिचा त्याच्याशी असलेला संपर्क तुटला. त्यानंतर दोन वर्षांनी मयुरीचे लग्न होऊन ती मुंबईत आली. मुंबईतील एका नामांकित कंपनीत मयुरी चा नवरा फार्मासिस्ट म्हणून कार्यरत होता. त्यांच्या लग्नाला आठ वर्ष झाली होती आणि त्यांना इरा नावाची एक पाच वर्षांची गोंडस मुलगी होती. दुपारी फावल्या वेळात मयुरी आसपासच्या आठ-दहा मुलांची ट्युशन घेत असे. मयुरी तिच्या संसारात सुखी होती. पण म्हणतात ना, पहिलं प्रेम सहजासहजी विसरलं जात नाही. तसंच तिचं रितेशच्या बाबतीत झालं होतं. म्हणूनच आज त्याची फ्रेंड रिक्वेस्ट तिने लगेचच एक्सेप्ट केली.

त्याच्या आकर्षक फेसबुक प्रोफाईल वरून आणि त्यावरील त्याने टाकलेल्या फोटोंवरून रितेशच्या आर्थिक सुबत्तेचा सहज अंदाज येत होता. फेसबुक वरील त्याच्या आलिशान घराचे, उंची कपडे घातलेल्या बायको आणि मुलाचे, त्यांच्या युरोप टूर दरम्यानचे फोटो मयुरी पाहतच होती तेवढ्यात रितेश चा मेसेज आला,

"हाय मयुरी ! कशी आहेस ? मुंबईत कुठे रहातेस ?"
"हाय रितेश ! मी मजेत आहे. दादर इस्ट ला राहते. तू कुठे असतोस? काय करतोस ?"
"मी पुण्यात आहे. माझी स्वतःची इन्व्हेस्टमेंट कन्सल्टन्सी आहे."

रितेश सोबतच्या गप्पांत मयुरीचा अर्धा-पाऊण तास मजेत गेला. रोज सकाळची कामं संपल्यावर त्याच्यासोबत चॅटिंग करणं, तिचा परिपाठ झाला. एकदा चॅटिंग करताना त्याने तिला विचारलं,
"तु कधी शेअर्समध्ये पैसे इन्व्हेस्ट केले आहेत का ?" "नाही. अजून तरी नाही." मयुरी ने उत्तर दिले.
"मी गेली पाच वर्षे शेअर्समध्ये गुंतवणूक करतोय. पाच हजार रुपयां पासून सुरुवात केली होती. आज माझ्या जवळील शेअर्स ची मार्केट व्हॅल्यू दीड कोटी आहे."
रितेश ने असे सांगताच मयुरी चे डोळे विस्फारले.
"तुला शेअर्स मध्ये पैसे इन्व्हेस्ट करायचे आहेत का ? मी तुला गाईड करू शकतो."

मयुरी ने थोडा विचार केला. रितेश इन्व्हेस्टमेंट कन्सल्टन्ट आणि तिचा जुना मित्र असल्यामुळे त्याच्यावर विश्वास ठेवायला हरकत नाही, असे तिला वाटले.
"सुरुवातीला किती पैसे गुंतवावे लागतील ?"
"माझ्याजवळ एक आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स बेस्ड स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲप आहे. मी त्याची लिंक तुला पाठवतो. ते मोबाईल वर इन्स्टॉल कर. ॲप मध्ये काही पैसे डिपॉझिट केल्यावर ते पैसे योग्य त्या शेअर्स मध्ये ऑटोमॅटिकली इन्व्हेस्ट केले जातात. त्यात पहिल्यांदा एक हजार रुपये डिपॉझिट कर. दोन तीन दिवसांनी त्यांची व्हॅल्यू चेक कर. ते नक्कीच वाढलेले असतील. नंतर तुला वाटलं तर तू अजून डिलिंग करू शकतेस."

पाठोपाठ फेसबूक मेसेंजर मध्ये स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲपची लिंक रितेशने मयुरीला पाठवली. मयुरी ने विचार केला, ॲप इन्स्टॉल करून थोडे पैसे डिपॉझिट करून पाहू, वाढले तर अजून डिपॉझिट करू,नाहीतर ॲप काढून टाकू. त्याप्रमाणे ॲप इन्स्टॉल करून तिने आपल्या बँक अकाउंटला लिंक केले आणि सुरुवातीला पाचशे रुपये ॲप मध्ये डिपॉझिट केले.

दोन दिवसांनी ॲप उघडून पाहिल्यावर मयुरीला दिसले, तिच्या पाचशे रुपयांच्या शेअर्स ची किंमत बाराशे रुपये झाली आहे. तिला फार आनंद झाला. तिने अजून दोन हजार रुपये ॲप मध्ये डिपॉझिट केले. दोन-तीन दिवसांनी त्याचे देखील पाच हजार रुपये झाले. मग मयुरी ने एकदम दहा हजार रुपये गुंतवले. पाचच दिवसात त्या दहा हजारांचे सत्तर हजार झाले.

उत्साहात येऊन मयुरी ने चार महिन्यांपूर्वीच केलेली एफ डी मोडून पाच लाख रुपये त्या स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲप मध्ये डिपॉझिट केले. ते पैसे वेगवेगळ्या, योग्य त्या शेअर्स मध्ये इन्व्हेस्ट झाल्याचा मेसेज अॅपकडून तिच्या मोबाईलवर आला. आठवडाभरातच त्याचे चक्क साडेसात लाख रुपये झालेले दिसले. आता ॲपवर एकूण आठ लाख सव्वीस हजार दोनशे बॅलन्स दिसत होता.

मयुरी ने सगळे पैसे आपल्या बँक अकाउंट ला ट्रान्सफर करण्याचे ठरवले. त्याप्रमाणे तिने अॅपमधील ट्रान्सफर टू बँक अकाउंट हे ऑप्शन सिलेक्ट केले. पण.....काही परिणाम झाला नाही. तिचे पैसे तिच्या बँक अकाउंटला ट्रान्सफर झाले नाही. तिने दोन-तीनदा आणखी प्रयत्न केला. पण..... ते ॲप ब्लॉक झाले.

मयुरी ने रितेश ला काॅल करण्याचा प्रयत्न केला, पण 'हा नंबर बंद आहे ' असाच मेसेज वारंवार येत राहीला.
तिने मेसेंजर वर जाऊन देखील त्याला मेसेज टाकला. पण बराच वेळ झाला तरी त्याच्याकडून कुठलाही रिप्लाय आला नाही.

मयुरीच्या तोंडचे पाणी पळाले. कारण ही सगळी गुंतवणूक तिने महेशला, तिच्या नवऱ्याला न विचारता केली होती. तिच्या अकाऊंट मध्ये आता जेमतेम पाचशे रुपये उरले होते. तिचे पाच लाख बारा हजार पाचशे रुपयांचे नुकसान झाले होते. एका मध्यमवर्गीय कुटुंबासाठी हे मोठेच नुकसान होते.

**********


सायबर गुप्तहेर दामिनी तिच्या आॅफिसमध्ये लॅपटॉप समोर बसली होती. सायबर स्टॅकिंग च्या एका हाय प्रोफाईल केस वर सध्या ती काम करत होती. कांचना राणावत नावाच्या प्रसिद्ध बॉलिवूड अभिनेत्रीला इमेलवर आणि व्हाट्सअप वर जीवे मारण्याच्या कोणीतरी वारंवार धमक्या देत होतं. कांचना ने दामिनीला भलीमोठी फी देऊन हे सर्व कोण करत आहे हे शोधून काढायला सांगितलं होतं.

दामिनी पंडित....तिने बेंगलोर आयआयटीमधून कम्प्युटर सायन्स मध्ये बीटेक झाल्यावर मोठ्या पॅकेजच्या नोकऱ्या नाकारून, स्वतःची सायबर सिक्युरिटी फर्म उभी केली होती. आज ती मुंबईतीलच नव्हे तर संपूर्ण महाराष्ट्रातील प्रसिद्ध सायबर गुप्तहेर म्हणून गणली जात होती. खरंतर हेरगिरीचे बाळकडू प्रथमपासूनच तिला मिळालं होतं. तिची आई राधा पंडित महाराष्ट्रातील पहिली स्त्री गुप्तहेर होती. तिच्या पूर्वजांनी सतराव्या शतकात शिवाजी महाराजांसाठी यशस्वी हेरगिरी केली होती. दामिनी ची बहिण यामिनी ही भारतीय गुप्तचर संस्था राॅ मध्ये गुप्तहेर म्हणून कार्यरत होती.

दामिनी कामात बुडालेली असताना तिचा फोन वाजला फोन वरील स्त्री चिंतित वाटत होती.

"हॅलो....मी मयुरी पाटील बोलतेय. जस्ट डायल वरून तुमचा नंबर मिळाला...."
" बोला मॅडम मी तुमची काय मदत करू शकते ?"
मयुरी ने सर्व घटना दामिनीला सांगितली आणि ही केस लवकरात लवकर सोडवण्यासाठी विनंती केली. खरंतर दामिनीला नव्या केसेस साठी अजिबात वेळ नव्हता. पण मयुरीच्या बोलण्यातील आर्जव आणि केसमधील चॅलेंज पाहून तिने केस सॉल्व करायचे ठरवले.

" मॅडम तुम्ही जो मोबाईल वापरून चाट करत होतात आणि ज्यावर तुम्ही ते ॲप इन्स्टॉल केलं आहे, तो घेऊन ताबडतोब माझ्या ऑफिसमध्ये येऊ शकाल का?"
" हो...एक तासाभरात पोहोचते."
" त्या अगोदर रितेश च्या फेसबुक प्रोफाईल ची लिंक आणि त्याने दिलेला मोबाईल नंबर मला पाठवा मी माझे काम सुरु करते."

मयुरी ने पाठवलेली रितेशच्या फेसबुक प्रोफाईल ची लिंक
दामिनी ने उघडली आणि बारकाईने तपासली. प्रोफाइल रितेश पवार या व्यक्तीचेच वाटत होते. पण प्रोफाइल च्या वॉल वर गेल्या दोन वर्षांपासून कुठलाही मेसेज नव्हता. ही बाब दामिनीला खटकली, म्हणून तिने आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स वर आधारित ओपन सोर्स इंटेलिजन्स टूल वापरून रितेश पवार या व्यक्तीबद्दल अधिक माहिती मिळवण्याचा प्रयत्न केला. या टूल द्वारे एखाद्या व्यक्तीचा संपूर्ण डेटा मिळवता येऊ शकतो. त्यावरून एक धक्कादायक सत्य समोर आले. रितेश पवार याचा दोन वर्षांपूर्वी इलेक्ट्रिक शॉक लागून मृत्यू झाला होता. पेपर मधील या बातमीची लिंक दामिनी च्या समोर होती.

फेसबूक अकाउंट रितेश पवारचेच होते पण हे अकाउंट कोणीतरी हॅक करून स्वतःला रितेश असल्याचे भासवत होते. आता हे अकाउंट ऑपरेट करणारे कोण होते ? हे शोधून काढायला हवे होते. त्यासाठी ती व्यक्ती ऑनलाईन येणे गरजेचे होते.

तासा-दीड तासात मयूरी दामिनीच्या ऑफिसला पोहोचली. दामिनीने तिला रितेशच्या मृत्यूची बातमी दाखवताच तिला जोरदार धक्का बसला. त्या धक्क्यातून सावरायला तिला वेळ लागला. दामिनीने तिचा मोबाईल लॅपटॉप ला कनेक्ट करून त्यावरील स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट अॅप तपासले. ते ॲप बँक अकाउंट ला लिंक होऊ शकत असले तरी ते एक पूर्णपणे नकली, फेक ॲप होते. शेअर मार्केटशी त्याचा कुठलाही संबंध नव्हता. त्याच्यात दिसत असणारे आकडे देखील आभासी होते. नीट तपासल्यावर दामिनीच्या लक्षात आले, की ॲपच्या द्वारे हॉंगकॉंग च्या एका बँक मध्ये पैसे ट्रान्सफर झाले होते.

"रितेश पवार चे अकाउंट हॅक करून स्वतःला रितेश भासवून तुमची फसवणूक करणारी व्यक्ती कोण आहे ? हे आता आपल्याला शोधून काढायला हवे." दामिनीने म्हटले, "त्यासाठी तुम्ही त्याला माझ्या लॅपटॉप वरून मेसेज करून बघा. तो ऑनलाइन येणं गरजेचं आहे, म्हणजे त्याचा आयपी एड्रेस आपण मिळवू शकतो."

मयुरी ने दामिनीच्या लॅपटॉप वर तिचे फेसबुक अकाउंट लॉगिन करून रितेश ला मेसेज पाठवला, "हाय रितेश ! तू पाठवलेले ॲप फॅन्टॅस्टिक आहे. मला अजून काही पैसे गुंतवायचे आहेत, पण ॲप सध्या काम करत नाहीये. तु त्याची लिंक परत एकदा पाठवशील का?"

त्यांना फार वेळ वाट पहावी लागली नाही. तीन-चार मिनिटातच रितेशच्या अकाउंट वरून मयुरीच्या मेसेजला उत्तर आले, "किती पैसे गुंतवणार आहेस ? ॲप ची लिंक पाठवत आहे." त्यासोबत ॲपची लिंक होती.

दामिनीने लॅपटॉप वरील इतर सगळ्या विंडोज बंद करून कमांड प्रॉम्प्ट वर netstat कमांड दिली आणि आय पी ऍड्रेस मिळवला. नंतर फेसबुकला एक रिक्वेस्ट ई-मेल पाठवून या आयपी ॲड्रेस वरून लॉगिन होणाऱ्या युजर ची माहिती देण्याची विनंती केली.

नकली रितेशने दिलेला मोबाईल नंबर कोणाच्या नावे अस्तित्वात आहे, हे तपासल्यावर तो मोबाईल रितेश च्या नावांवरच असल्याचे कळले. याचा अर्थ फसवणूक करणारी व्यक्ती ही रितेशला आणि मयुरीला नक्कीच ओळखणारी असली पाहिजे. रितेशचे आयडी प्रूफ आणि फेसबुक अकाउंट पासवर्ड ही त्याला माहीत असले पाहिजे. आयडी प्रूफ द्वारे त्याने तो मोबाईल नंबर मिळवला असावा.

"उद्यापर्यंत फेसबुक कडून उत्तर येणे अपेक्षित आहे. मगच या सायबर गुन्हेगाराचा पत्ता लागेल."
दामिनीने मयुरीला सांगितले.
"पण ....मला माझे पैसे परत मिळतील का ?"
"मॅडम, पैसे हॉंगकॉंग च्या बँकेत ट्रान्सफर झाले आहेत. त्यामुळे थोडं कठीण दिसतंय. पण या गुन्हेगाराचा माग लागल्यावर काय ते कळेल."

दामिनी चा फोन आल्यावर उद्या परत यायचे ठरवून मयुरी तिथून निघाली.

दुसऱ्या दिवशी मयुरी दामिनीच्या ऑफिसमध्ये तिच्यासमोर बसली होती. दामिनीने दिलेल्या आयपी ॲड्रेस वरून लॉगिन होणाऱ्या व्यक्तीचे डिटेल्स फेसबुकच्या सपोर्ट सेंटर ने पाठवले होते. ही व्यक्ती रितेशच्या अकाऊंट सोबतच अजून एका अकाउंट वरून लाॅगिन झालेली दिसत होती. ते फेसबूक अकाउंट दीपक चौधरी नावाच्या व्यक्तीचे होते. मयुरीला ते नाव आणि प्रोफाईल पाहून दुसरा धक्का बसला. दीपक सुद्धा कॉलेजला तिच्यासोबत होता आणि रितेशचा जवळचा मित्र होता. अभ्यासात फारसा हुशार नसलेला दीपक नसते उपद्व्याप करण्यात मात्र पुढे होता. पण त्याने एवढी मोठी फसवणूक केली याचे मयुरीला आश्चर्य वाटत होते.

दामिनीने सांगितल्याप्रमाणे मयुरी ने दीपक विरुद्ध सायबर सेल ला कंप्लेंट रजिस्टर केली. दिपक पकडला गेला. त्याने आपला गुन्हा कबूल केला आणि गजाआड झाला. मयुरीचे आणि त्याने फसवलेल्या आणखी काही लोकांचे पैसे देखील परत मिळाले.

(विस्तार स्वातंत्र्य घेऊन लिहिलेली सत्यघटना. पात्रांची नावे बदलण्यात आली आहेत.)

©कविता दातार