Wednesday 9 December 2020

बॉईज लॉकर रूम

बॉईज लॉकर रूम


दक्षिण दिल्लीतील एका शाळेतील पंधरा ते अठरा वर्षे वयोगटातील  सधन कुटुंबातील मुलं. त्यांनी मिळून इंस्टाग्राम वर एक ग्रुप बनवला. ग्रुपला नाव दिलं "बॉईज लॉकर रूम". सुरुवातीला शाळकरी मुलांच्या इतर ग्रुप प्रमाणेच या ग्रुप मध्ये चॅटिंग, पोस्टिंग, व्हिडिओ, फोटो शेअरिंग व्हायचे. एक दिवस ग्रुपमधील एका मेम्बरने त्याच्याच वर्गातील एका मुलीचा मॉर्फ केलेला (चेहरा त्या मुलीचा आणि बाकी शरीर दुसऱ्या एका नग्न स्त्री चे) अश्लील फोटो शेअर केला. त्यावर काही मेम्बर्स चे आचकट, विचकट आणि अश्लील असे कमेंट्स आले.

त्या दिवसापासून ग्रुपमधील काही मेंबर्स चे असले विकृत उद्योग सुरू झाले. ओळखीतल्या आणि अनोळखी मुलींचे फोटो फेसबुक, इंस्टाग्राम, व्हाट्सअप वरून काढून घेऊन मॉर्फ करून, ग्रुपमध्ये पोस्ट करायचे आणि त्यावर अत्यंत अश्लील, विकृत टिपण्या करायच्या. हा उद्योग बरेच दिवस सुरू होता.

मे 2020 मध्ये मात्र कहरच झाला. एका शाळकरी अल्पवयीन मुलीचा मॉर्फ केलेला फोटो पाहून काही मेम्बर्सनी त्या मुली वर रेप करण्याची योजना बनवायला सुरुवात केली. त्या अत्यंत विकृत योजनेच्या संदर्भातच बहुतेक मेंबरस् पोस्ट करू लागले. या सर्व प्रकाराला घाबरून ग्रुप मधील काही मेंबर्स ने ग्रुप सोडला. त्यातीलच एका मुलाने ने या विकृत योजनेच्या संदर्भातील चॅटिंग चा स्क्रीनशॉट त्याच्या मैत्रिणीला पाठवला. त्या मुलीने तो स्क्रीनशॉट व्हायरल केला आणि ही गोष्ट उघडकीस आली.

या घटनेचा वृत्तांत दिल्लीच्या महिला आयोगाच्या अध्यक्ष स्वाती मालीवाल यांच्यापर्यंत पोहोचला आणि त्यांनी यासंदर्भात एफआयआर दाखल केला. पोलिस तपासाची चक्र वेगाने फिरली. सव्वीस मुलांना पोलिसांनी अटक केली. यातील बहुतेक मुलं अल्पवयीन होती. सायबर पोलिसांनी इंस्टाग्राम ला रिपोर्ट करून हा ग्रुप डिलीट करण्यास सांगितले. त्याप्रमाणे इंस्टाग्राम ने "बॉयस लॉकर रूम"  ग्रुप डिलीट केला.

गोष्ट एवढ्यावरच संपली नाही. ग्रुप डिलीट झाल्यावर ग्रुप मधील काही निगरगट्ट मुलांनी "बॉईज लॉकर रूम 2" या नावाने दुसरा ग्रुप इंस्टाग्राम वर सुरू केला. मात्र पोलिसांच्या रडारवर ही मुलं असल्याने तो ग्रुप जास्त दिवस चालू शकला नाही.

या सर्व घटनाक्रमाचा आढावा घेतला असता, काही प्रश्न मनात उद्भवतात. या मुलांमध्ये एवढी विकृति कुठून आली?

या सर्व मुलांचे असले विकृत उद्योग चालू असताना कोणाच्याही पालकांना ते कसे कळले नाहीत? आणि शेवटचा प्रश्न इन्स्टाग्राम वर जे काही पोस्ट होतं ते त्याच्या सर्व्हर वर व्हेरिफाय होतं तरीदेखील इंस्टाग्राम ने कुठलीही ॲक्शन का घेतली नाही?

या सर्व प्रश्नांची मी माझ्या परीने उत्तरं शोधण्याचा प्रयत्न केला. तेव्हा असं जाणवलं की मुलांना घरून मिळणारे संस्कार फार महत्त्वाचे आहेत.  पालकांचे मुलांकडे डोळ्यात तेल घालून लक्ष ठेवणे अत्यंत गरजेचे आहे. शाळांमध्ये मुलांच्या बौद्धिक विकासासोबतच आत्मिक, नैतिक आणि सामाजिक विकासासाठी पुरेसे प्रयत्न व्हायला हवेत. तसेच सोशल मीडिया प्लॅटफॉर्म आणि ॲप्स ने नैतिक जबाबदारी उचलून असे प्रकार होणार नाहीत याची दक्षता घ्यावी.

©कविता दातार



हेल्पलाईन नंबर (?)

 


"अरे दिपक ! हे आर ओ वॉटर प्युरीफायर कालपासून चालतच नाहीये. प्यायला  पाणी कसे मिळणार ?"

"कंपनीच्या हेल्पलाइन नंबर वर कॉल करून कंप्लेंट दे. ते सर्विस मॅन पाठवतील. त्याच्याकडून दुरुस्त करून घे." "हेल्पलाइन नंबर तुला माहित आहे का ?"

"नाही ग ! गुगलवर शोध ना .."

"अरे हो.. विसरलेच.." ज्योतीने लगेच गुगल वरून वॉटर प्युरीफायर कंपनीचा हेल्पलाइन नंबर शोधून कॉल केला आणि कम्प्लेंट दिली.  सर्विस मॅनला दुपारी दोन वाजता पाठवतो, असे  त्या हेल्पलाइन वर बोलणाऱ्या व्यक्तीने सांगितले.

दुपारी दोन वाजता कंपनीचा सर्विस मॅन आला तेव्हा ज्योती एकटीच घरात होती. दीपक ऑफिस मध्ये होता. वॉटर प्युरीफायरचे नीट निरीक्षण करून त्या माणसाने फिल्टर आणि सिलेंडर बदलण्याची आवश्यकता असल्याचे सांगितले. त्यासाठी साडेसहा हजार लागतील असे तो म्हणाला. ज्योतीने लगेच दीपक ला फोन लावला,

"अरे फिल्टर आणि सिलेंडर दोन्ही बिघडले आहेत. ते बदलायला साडेसहा हजार रुपये लागतील म्हणे."

"अरे बापरे ! इतके ?? त्या सर्विस मॅनला फोन दे बरं.."

ज्योतीने सर्विस मॅन च्या हातात फोन देऊन त्याला दीपक सोबत बोलायला सांगितले.

"तुमचे नाव काय? काय झालंय ? वॉटर प्युरिफायर चालत का नाही??"

"साहेब मी मनोज गोराणे..." त्याचे नाव सांगून तो पुढे म्हणाला, "तुमच्या वॉटर प्युरीफायर च्या सिलेंडर मध्ये लिकेज आहे आणि फिल्टर मध्ये खूप क्षार जमा झाले आहेत. त्यामुळे दोन्ही बदलून टाकावे लागतील."

"अरे पण साडेसहा हजार फार होतात.."

"अहो साहेब ही तर पार्ट ची किंमत झाली. मी तर  माझे सर्व्हिस चार्जेस लावतच नाहीये. नाहीतर तुम्ही अन्युअल मेंटेनन्स कॉन्ट्रॅक्ट करून घ्या. म्हणजे कुठलाही पार्ट पुढच्या तीन वर्षात बिघडला, तरीही फ्री रिप्लेस करून दिला जाईल."

"बरं त्यासाठी काय चार्जेस पडतील ?"

"अन्युअल मेंटेनन्स कॉन्ट्रॅक्ट नऊ हजारात जाईल."

"अरे बापरे ! हे तर अजूनच जास्त आहेत."

"पण साहेब पुढचे तीन वर्ष कुठलाही पार्ट तुम्हाला विकत घ्यावा लागणार नाही. कंपनी मोफत बदलून देईल."

"बर, ठीक आहे. मॅडम ला फोन दे."

"ज्योती त्याला नऊ हजार रुपये दे आणि त्याच्याकडून ते पार्टस बदलून घे. रिसीट घ्यायला विसरू नको."

ज्योतीने त्या सर्विस मॅन ला नऊ हजार रुपये दिले. त्याने रिसीट दिली. पार्टस आणि मेंटेनन्स कॉन्ट्रॅक्ट चे पेपर घेऊन थोड्याच वेळात परत येतो, असे सांगून तो बाहेर पडला.  बराच वेळ झाला तरीही तो सर्विस मॅन परत आला नाही. त्या कंप्लेंट नंबर वर परत फोन केल्यावर तो नंबर बंद असल्याचा मेसेज आला. पुढील दोन-तीन दिवस वाट पाहून देखील तो न आल्याने आणि फोनही न लागल्याने त्यांना आपण फसवले गेल्याची खात्री पटली.

वॉटर प्युरिफायर घेतल्या वेळेसची रिसीट त्यांनी शोधून काढली. त्यावर त्या वॉटर प्युरिफायर कंपनीचा हेल्पलाइन नंबर होता. त्या नंबर वर फोन केल्यावर त्यांना कळले, की मनोज गोराणे नावाचा त्या कंपनीचा कोणीही सर्विस मॅन नाही. आणि ज्योतीने केलेली कंप्लेंट ही त्यांच्याकडे रजिस्टर झालेली नाही.

"आपण सायबर पोलिसात कम्प्लेन्ट देऊ या." ज्योती म्हणाली.

"अगं फक्त नऊ हजारच गेले आहेत ना. एवढ्या पैशांसाठी कुठे पोलीस स्टेशनच्या चकरा मारायच्या? एवढा वेळ तरी आहे का आपल्याजवळ?"

"ह्या अशाच विचारामुळे या गुन्हेगारांचे फावते. 9000 असले तरी फसवणूक झाली आहे ना? मग कम्प्लेंट करायलाच पाहिजे." ज्योतीने म्हंटले

तिचा एक वर्गमित्र सायबर पोलीस स्टेशनला काम करत असल्याने तिने त्याला फोन करून आधी कल्पना दिली आणि सायबर पोलीस स्टेशनला जाऊन कंप्लेंट देखील केली. तिथे गेल्यावर तिला कळले, की अशा प्रकारच्या बऱ्याच तक्रारी या काही दिवसात आलेल्या आहेत. गुगल वरून तिने शोधलेला मोबाईल नंबर एका रिक्षाचालकाच्या नावावर होता. पोलिसांनी त्या रिक्षाचालकाला शोधून काढल्यावर, त्याने सांगितले की  त्याचे आधार कार्ड आठवड्याभरा साठी 500 रुपयाने एका व्यक्तीला भाड्याने दिले होते. आता पोलिस त्या व्यक्तीच्या शोधात आहेत.

वरील घटनेवरून वाचकांच्या लक्षात आले असेलच, की गुगल वरून शोधलेली प्रत्येक गोष्ट विश्वासार्ह असतेच असे नाही. अशाच घटना  स्वीगी, झोमॅटो, डॉमिनोज आणि काही बँकांच्या बनावट हेल्पलाईन नंबर मूळे देखील घडल्या असून काही जणांचे त्यात आर्थिक नुकसान झाले आहे. शक्यतो कुठल्याही सेवेचा किंवा बँकेचा हेल्पलाइन नंबर गुगल वरून शोधू नाही. त्याऐवजी त्या सर्विस सेंटर आणि आस्थापनांच्या अधिकृत कागदपत्रांवरून किंवा त्यांना समक्ष भेट देऊन हे हेल्पलाइन नंबर घ्यावेत. तसंच वरील घटनेत ज्योतीने जर त्या सर्विस मॅनला कॅश ऐवजी चेक दिला असता, तर नंतर चेक पेमेंट कदाचित थांबवता  आलं असतं. अन्युअल मेंटेनन्स कॉन्ट्रॅक्ट चे सर्व साधारणपणे कंपनीच्या नावावर चेक दिले जातात. लोकांनी थोडी सतर्कता बाळगली तर अशा प्रकारच्या घटना सहज टाळता येतील.

सावधान रहा.

सुरक्षित रहा.

©कविता दातार


Saturday 28 November 2020

वॉर ड्रायव्हिंग

 वॉर ड्रायव्हिंग




मध्यरात्रीचा एक वाजलेला.  मुंबईतील, दादरच्या त्या उच्चभ्रू वस्तीतून एक होंडा सिटी कार सावकाश जात होती. कारमध्ये बावीस-तेवीस वर्षांची दोन मुलं. एक ड्रायव्हिंग सीटवर, दुसरा मागच्या सीटवर लॅपटॉप सोबत...

"संत्या... मिशन सक्सेसफुल..." मागे बसलेल्याने कार चालवणार्‍याला अंगठा वर करत सांगितले.

"That's like a good boy...योग्या.." कार चालवणारा हसत बोलला. कारने वेग घेतला आणि अर्ध्या मिनिटात दिसेनाशी झाली.

********

"सोहम! सोहम!! उठ रे.. आज  कॉलेजला जायचं नाही का तुला?"

आईच्या हाकेने सोहम जागा झाला आणि अंथरूणातून उठून पटकन आवरायला गेला. कॉलेजला जाण्यासाठी सोहम तयार होत असतानाच डोअरबेल वाजली. आईने दार उघडले.

दारात तीन व्यक्ती उभ्या होत्या. "कोण हवंय आपल्याला?" सोहमच्या आईने विचारले, "मी इन्स्पेक्टर शिंदे, हे आमचे सायबर क्राइम सेल ऑफिसर दीक्षित आणि हे हवालदार कदम" इन्स्पेक्टर शिंदेंनी दोघांकडे निर्देश करत सांगितले.

डोअर बेलचा आवाज ऐकून सोहम बाहेर आला.

"काय झालंय इन्स्पेक्टर?" प्रश्नांकित चेहरा करुन त्याने विचारले. 

"तुम्हाला आमच्या बरोबर पोलिस स्टेशनला चौकशीसाठी यावे लागेल." इन्स्पेक्टर म्हणाले.

"का? काय झाले?" सोहमने विचारले. 

"दिल्लीच्या एका व्यापाऱ्याच्या डेबिट कार्डचा गैरवापर करून काही परदेशी शॉपिंग साईट्सवरून ऑनलाईन खरेदी करण्यात आली आहे सुमारे साडेचार लाखांची." इन्स्पेक्टरने माहिती दिली.

"पण यांत माझा काय संबंध?" सोहमला कळत नव्हते की इन्स्पेक्टर हे सगळं  आपल्याला का सांगताहेत. सोहम आणि त्याची आई दोघेही गोंधळलेल्या चेहऱ्याने त्या तिघांकडे पाहत होते.

"तुम्हाला चौकशीसाठी यावे लागेल कारण यांत तुमच्या वाय फाय नेटवर्कचा वापर केला गेला आहे. आणि हा एरिया आमच्या पोलिस स्टेशनच्या अखत्यारीत येत असल्याने दिल्ली पोलिसांनी ही कम्प्लेंट आम्हाला वर्ग केली आहे." दीक्षितांनी पुस्ती जोडली.

सोहमच्या पायाखालची जमीन सरकल्यासारखी झाली. आईला तर काय चालले आहे? हेच कळत नव्हते.  

"मी जाऊन येतो, बघतो काय झाले आहे ते. काळजी करू नकोस." सोहम आईला धीर देत म्हणाला आणि त्या तिघांबरोबर बाहेर पडला.

थोड्याच वेळात इन्स्पेक्टर शिंदे आणि सायबर सेल ऑफिसर दीक्षित या दोघांसमोर सोहम बसला होता.

दीक्षितांनी सांगितल्या प्रमाणे शुक्रवारच्या रात्री एक दीड वाजेच्या सुमारास त्याचे वायफाय नेटवर्क वापरून दिल्लीच्या आलोक शर्मा या व्यापाऱ्याच्या डेबिट कार्डचा गैरवापर करून पाच सहा विदेशी शॉपिंग साइट्सवरून ऑनलाइन खरेदी करण्यात आली होती. वायफाय नेटवर्क त्याच्या नावे असल्याने या प्रकाराला तोच नैतिक जबाबदार ठरत होता.

"हे कसे शक्य आहे? आमच्या घरी मी आणि माझे आई-बाबा असे तिघेच असतो. सध्या बाबा तर कामाच्या निमित्ताने दुबईत आहेत.  रात्री साडेदहापर्यंत तर आमची निजानीज झालेली असते. त्या दिवशी आमच्याकडे कोणी सुद्धा आलेले नव्हते, मग... " 

"मिस्टर सोहम जोशी.." त्याला मध्येच तोडत दीक्षित म्हणाले,  "आम्हाला कळतंय की हे काम तुमचे नाही. " त्यानंतर दीक्षितांनी हा सर्व प्रकार सोहमला कळेल अशा सविस्तरपणे समजावून सांगितला.

या प्रकाराला वॉर ड्रायव्हिंग असे म्हणतात. यात सायबर गुन्हेगार कार किंवा कुठलेही वाहन घेऊन रात्री बाहेर पडतात. सोबत लॅपटॉप किंवा कुठलेही स्मार्ट डिव्हाइस ठेवतात. त्यावर एअरक्रॅक सारखे सॉफ्टवेअर आणि वायरलेस अडॅप्टर, वायफाय पासवर्ड  क्रॅक करण्यासाठी  लावलेले असते. एकदा का स्ट्राँग सिग्नलचे वायफाय नेटवर्क मिळाले आणि त्याचा पासवर्ड क्रॅक झाला, कि ते वायफाय नेटवर्क वापरण्यासाठी उपलब्ध होते. ते वापरून सायबर गुन्हेगारी कारवाया केल्या जातात. हे गुन्हेगार स्वतःचा ट्रेस लागू न देण्यासाठी एक खास प्रकारचे ब्राउझर वापरतात त्यामुळे ते सहजासहजी पकडले जात नाहीत. मात्र ज्याच्या वाय फाय नेटवर्कचा वापर केला गेला असेल ती व्यक्ती संकटात येऊ शकते. सोहमच्या केसमध्ये नेमके हेच झाले होते. स्ट्राँग पासवर्ड  आणि फारसे सिक्युर्ड वायफाय नेटवर्क नसल्याने हे घडले होते. बिचाऱ्याची काही चूक नसतांना तो नाहक गोवला गेला होता. थोडीशी बेपर्वाई त्याच्या अंगलट आली होती.

दोन महिने  खटला चालला. सोहमवर डेबिट कार्ड च्या गैरवापराचा गुन्हा सिद्ध होऊ शकला नाही पण त्याला वायफाय नेटवर्कच्या बेजबाबदार वापराबद्दल दंडाची रक्कम भरावी लागली. मानसिक त्रास झाला तो वेगळाच. याचे परिणाम दुर्दैवाने त्याला भविष्यात त्याच्या करियरच्या बाबतीत भोगावे लागूं शकतात.

मित्र मैत्रिणींनो तुमच्यापैकी बहुतेक जण घरात वायफाय नेटवर्क वापरत असाल तर काही नियम जरूर पाळा,

- तुमच्या वायफाय नेटवर्क सर्व्हिस इंजिनीअरला सांगून WPA / WPA2 इन्क्रिप्शनचा वापर करा.

- स्ट्राँग पासवर्ड लावा.

- शक्यतो रात्री किंवा वायफाय वापरांत  नसल्यास राऊटर बंद करून ठेवा.

- घरातले नेहमीच्या वापरातले लॅपटॉप, स्मार्ट डिव्हाइसेस फक्त तुमच्या वायफाय नेटवर्कचा वापर करू शकतील, अनोळखी डिव्हायसेस ला वायफाय नेटवर्क स्वीकारणार नाही, अशी सेटिंग सुद्धा तुम्ही करू शकता किंवा सर्विस इंजिनियर कडून करवून घेऊ शकता.

सावध आणि सतर्क राहून टेक्नॉलॉजीचा आनंद घ्या.

©कविता दातार

Saturday 21 November 2020

व्हाट्सएप व्हिडिओ कॉल

व्हाट्सएप व्हिडिओ कॉल




(पॉर्न साईट्स बघण्याच्या व्यसनामुळे विचित्र अडचणीत सापडलेल्या व्यक्तीची सत्यकथा)

रमेश डोळ्यांत प्राण आणून मोबाईलवरचा व्हिडीओ पाहण्यात मग्न होता. गेल्या तीन वर्षांपासून त्याचा हा रोजचा परिपाठ झाला होता. ऑफिसमधून आल्यावर आवरून, रात्रीचे जेवण आटोपल्यावर पुढचे दोन तीन तास तो मोबाईल किंवा लॅपटॉपवर पॉर्न साइट्सवरचे व्हिडिओ पाहण्यात रंगून जायचा. त्याला तसल्या साईटस सर्फ करण्याचे, त्यावरचे व्हिडीओ पाहण्याचे, क्वचित कधी तरी तिथे दिलेल्या लिंकवरून एखाद्या लेडी मेंबरशी चॅटिंग करण्याचे व्यसन जडले होते. स्वतःला या सगळ्यांपासून दूर ठेवण्याचे खूपदा ठरवूनही त्याला ते जमत नव्हते.

रमेश पुण्यातील एका मोठ्या बहुराष्ट्रीय आयटी कंपनीत असिस्टंट व्हाइस प्रेसिडेंट पदावर कार्यरत होता. त्याची हुशारी, कार्यक्षमता आणि सरळ, साधा स्वभाव यामुळे तो त्याच्या सहकारी आणि मित्रांमध्ये लोकप्रिय होता. चार वर्षांपूर्वी त्याची पत्नी रीमाचा कॅन्सरने मृत्यू ओढवला. एकुलती लेक राशी, आयआयटी पवईला इंजिनिअरिंग शिकत होती. रीमाच्या मृत्यूनंतरचे एकाकी आयुष्य रमेशला खायला उठायचे. दिवस तर कामात निघून जायचा. पण संध्याकाळी घरी आल्यावर त्याचा वेळ जात नसे. अशातच दुसरे कुठलेही व्यसन नसलेल्या रमेशला पॉर्न साईट बघण्याचे व्यसन लागले.

रात्रीचे साडेबारा वाजले. आता झोपावे, नाहीतर उद्या ऑफिसला उशीर होईल, या विचाराने त्याने मोबाइलवर सुरू असलेला व्हिडिओ बंद केला आणि मोबाइल बाजूला ठेवला. अंथरूणावर पडणार तेवढय़ात मोबाईल ची रिंग वाजली. त्याने पाहिलं व्हाट्सएप व्हिडिओ कॉल होता. कॉलर ओळखीचा दिसत नव्हता. त्याने बेडसाइड लॅम्प लावला,  व्यवस्थित उशीला टेकून बसत त्याने उत्सुकतेपोटी कॉल रिसिव्ह केला आणि.......आणि......

एक पूर्णपणे नग्न तरुणी मोबाईल स्क्रीनवर झळकली. रमेशला आश्चर्याचा  धक्का बसला. आश्चर्यचकित अवस्थेतही तो मोबाईल स्क्रीन वर दिसणाऱ्या अनावृत्त स्त्रीकडे डोळे फाडून बघत होता.

"हाय रमेश !" ती बोलली.

"..." रमेश च्या तोंडून शब्द फुटत नव्हता.

ती पुढे बोलली.

"I have got your cell no from your favourite porn site, where you registered it, while signing up." (मला तुझा मोबाईल नंबर तुझ्या आवडत्या पॉर्न साईट वरून मिळाला, जो तू त्या साईट वर साईन अप करताना दिला होता.)

कॉल करणारी स्त्री इंग्लिश मध्ये बोलत होती.

"So....I called you, if you are interested, call me at this number anytime, I 'll be available wherever you wish..." (तुला वाटेल तेव्हा मला या नंबर वर कॉल कर, तु म्हणशील तिथे मी येईन.)

तिने कशासाठी कॉल केलाय? हे आता कुठे रमेशच्या ध्यानात आलं. कसंतरी अवसान आणून तो म्हणाला.

"Sorry...I am not at all interested..."

रमेश कॉल disconnect करणार तेव्हढ्यात ती म्हणाली,

"Ok...then...I have taken the screenshot of our conversation and now I am going to make it viral. If you don't want me to do so, then, do make arrangements of rs 50000/- ASAP...I'll message you my account details."

(ठीक आहे, मी या संभाषणाचा स्क्रीनशॉट काढून ठेवला आहे, तो व्हायरल करेन, मी तसे  करू नाही असे तुला वाटत असेल, तर लवकरात लवकर पन्नास हजार रु. ची व्यवस्था कर. माझे अकाउंट डिटेल्स मी तुला मेसेज करीन.)

एव्हढं बोलून तिने कॉल disconnect केला.

रमेशच्या तोंडचे पाणी पळाले. कुठून हा कॉल रिसिव्ह केला असे त्याला वाटायला लागले. काय करावे ? त्याला समजत नव्हते. या बदनामी तून वाचण्यासाठी लगेचच पन्नास हजार  देऊन मोकळे व्हावे, असा एक विचार त्याच्या मनात आला.

पण त्याआधी शेखर शी बोलावे असे त्याने ठरवले. शेखर त्याचा कलीग आणि फार जवळचा मित्र. तो त्याच्या कंपनीतील सायबर सिक्युरिटी डिपार्टमेंटचा इन्चार्ज होता. आता रात्र फार झाली आहे, उद्या त्याच्याशी बोलावे. असे ठरवून रमेशने झोपण्याचा प्रयत्न केला पण त्याची झोप त्या व्हाट्सएप व्हिडिओ कॉल ने पुरती उडवली होती.

दुसऱ्या दिवशी शेखरला भेटून त्याने सर्व हकिकत काहीही आडपडदा न ठेवता सांगितली. त्याचे बोलणे शांतपणे ऐकून घेऊन शेखरने बोलायला सुरुवात केली.

"रमेश. . पॉर्न साइट्स बघणं ठीक नाही हे तर नक्की. पण

असं आजकाल सर्रास होतं आहे, कोणीतरी अनोळखी स्त्री व्हाट्सएप व्हिडिओ कॉल करून ब्लॅकमेल करण्याची धमकी देते. आशा बऱ्याच complaints सायबर सेल ला रजिस्टर आहेत. पण हे असं ब्लॅकमेल करणं काही सोपं नाही. यात तो नंबर, त्या स्त्रीचा फोटो सगळंच समोर येतं. नंबर बदलता आला तरी तिलाही, कशीही असली तरी स्वतः चा फोटो व्हायरल झालेला आवडणार नाही. त्यामुळे तू याकडे दुर्लक्ष कर. तरीही आपण सुरक्षिततेच्या दृष्टीने सायबर पोलीस स्टेशनमध्ये कम्प्लेन्ट देऊन ठेवू."

"फार तर काय... स्क्रीनशॉट्स आणि एखाद्या साइटवरील तुझा डेटा त्या ब्लॅकमेलर जवळ असू शकतो. कारण या पॉर्न साइट्स युजर्सच्या आवडी निवडीं बद्दल चा डेटा रेकॉर्ड करून ठेवतात. या वेबसाइटस् वरील युजर डेटा लीक करून हॅकर्स डार्क वेबवर काही हजारात विकतात. त्या डेटाच्या आणि स्क्रीनशॉट्सच्या आधारे तुझी बदनामी कोणी करू शकेल असे मला तरी वाटत नाही. पण तुझा जवळचा मित्र म्हणून मी तुला एक गोष्ट जरूर सुचवीन की पॉर्न साइट्स बघण्याच्या या व्यसनातून बाहेर येण्यासाठी तू सायकियाट्रीस्टची जरूर मदत घ्यावी."

शेखरने सुचविल्यानुसार रमेशने पुण्यातील नामवंत सायकियाट्रीस्टची दोन महिने ट्रिटमेंट घेतली. त्यांनी दिलेल्या औषधांसोबत, उपचाराचा भाग म्हणून आपल्या घरातील इंटरनेट दोन महिने पूर्णतः बंद ठेवले. त्याबरोबरच चांगल्या साहित्याचे वाचन, मेडिटेशन आणि प्राणायाम यात आपले मन गुंतवले.

आज रमेश या पॉर्न साइट्स बघण्याच्या घाणेरड्या व्यसनातून पूर्णतः बाहेर येऊन एक सुखी जीवन जगत आहे.

©कविता दातार

Sunday 8 November 2020

क्यूआर कोड स्कॅम (QR Code Scam)

 क्यू आर कोड स्कॅम (QR Code Scam)


अनिता बेंगलोर मध्ये राहणारी एक स्मार्ट गृहिणी. दिवाळीची खरेदी म्हणून तिने लेटेस्ट मॉडेल ची फ्रंट लोडिंग वॉशिंग मशीन खरेदी केली. जुनी टॉप लोडिंग वॉशिंग मशीन विकण्यासाठी म्हणून लोकल न्यूज पेपर मध्ये जाहिरात दिली. तीन-चार चौकशीचे फोन येऊन गेले. चौकशी करणाऱ्यांना तिने दहा हजार रुपये किंमत सांगितली. काहींना सेकंड हँड वॉशिंग मशीनची ती किंमत जास्त वाटली. बाकीच्यांना बहुतेक त्या वॉशिंग मशीनच्या खरेदीत इंटरेस्ट नसावा. उगाच चौकशी करायला त्यांनी फोन केला असावा, असं अनिताला वाटलं. मात्र त्या दिवशी ज्या व्यक्तीचा फोन आला, त्याला खरोखरीच वॉशिंग मशीन घेण्याची निकड असावी. 


त्याने आपले नाव रामन असे सांगितले. तो टीसीएस मध्ये सॉफ्टवेअर इंजिनियर आहे, असे त्याने सांगितले. वॉशिंग मशीनची ब्रँड, मॉडेल, कॅपॅसिटी असे सगळे डिटेल्स त्याने नीट विचारले. किंमतही त्याला मान्य होती. स्वतःचा नाव, पत्ता सांगून वॉशिंग मशीन न्यायला एक ऍपेरिक्षा येईल असे तो म्हणाला. अनिताने त्याला, 'पेमेंट कसे करणार?' विचारल्यावर त्याने सांगितले, "मॅडम ! तुम्हाला व्हाट्सअप वर एक क्यू आर कोड येईल. तो स्कॅन करून तुमचा अकाउंट नंबर टाकला, की पैसे तुमच्या अकाउंटला जमा होतील."

तिने त्याचे नाव, पत्ता पुन्हा विचारून ज्या नंबर वरून कॉल आला, तोच त्याचा व्हाट्सअप नंबर असल्याची खात्री केली. आतापर्यंत क्यूआर कोड वापरून, तिने बऱ्याचदा पेमेंट केले असल्यामुळे, पैसे घेण्यासाठी क्यूआर कोड वापरतात की नाही ? याबद्दल साशंक असलेल्या अनिताने त्याला क्यू आर कोड पाठवण्यास सहमती दर्शवली.

व्हाट्सअप वर त्याने पाठवलेला क्यू आर कोड तिने फोटो गॅलरीत ओपन केला आणि मोबाईल वरचे  bixby vision हे क्यूआर कोड स्कॅन करण्यासाठी असलेले ॲप वापरून स्कॅन केला. पण हे काय? .....

तिचे अकाउंट डिटेल्स देण्याच्या तयारीत  असलेली अनिता एका वेगळ्याच वेबसाईटवर री-डायरेक्ट झाली. वेबसाईटचे लँडिंग पेज बघत असतानाच तिच्या मोबाईलवर बँकेकडून 90 हजार रुपये डेबिट झाल्याचा एस एम एस आला. अनिताला घाम फुटला. नक्कीच क्यूआर कोड पाठवणाऱ्या त्या रामनने काही तरी घोळ केला होता. तिने त्याला फोन लावण्याचा प्रयत्न केला. पण आता त्याचा मोबाईल स्विच ऑफ येत होता. वेळ न घालवता तिने जवळच्या सायबर पोलिस स्टेशन वर जाऊन कम्प्लेंट दिली आणि एफ आय आर ची कॉपी पोलीस अधिकाऱ्याच्या सही, शिक्क्या सोबत तिच्या बँकेत जमा केली. या केसचा सायबर पोलिस तपास करत आहेत.

क्यूआर (Quick Response) कोड पांढऱ्या रंगाच्या पार्श्वभूमीवर काळ्या चौकोनी ठिपक्यांनी बनलेला चौकोनाकृती द्विमितीय बारकोड असतो. बारकोड रीडर, मोबाईल कॅमेरा किंवा अँप द्वारे तो स्कॅन करून वाचता येतो. कारखान्यात उत्पादित वस्तूंच्या किंवा इतर माहिती साठी, एखाद्या वेबसाइट वर लॉगिन करण्यासाठी, वेगवेगळ्या ऑफर्स व डिस्काउंट मिळवण्यासाठी आणि मुख्य म्हणजे आर्थिक देवाण घेवाण करण्यासाठी क्यूआर कोड वापरतात.

सध्या या कोरोना काळात स्पर्श विरहित आर्थिक व्यवहारांसाठी क्यूआर कोडचा वापर वाढला आहे. कुठल्याही दुकानाच्या काउंटरवर तुम्हाला क्यूआर कोड लावलेला दिसेल. मोठ्या शहरात भाजीवाले, फेरीवाले देखील याचा सर्रास वापर करताना दिसतात.

सध्याच्या डिजीटल युगात आपणा सर्वांना या गोष्टींचा वापर टाळता येणं शक्य नाही. पण क्यूआर कोड वापरताना काही गोष्टींची काळजी घेणं गरजेचं आहे.

1.पेमेंट साठी क्यूआर कोड स्कॅन केल्यावर स्क्रीन वर आलेले डिटेल्स नीट वाचावे म्हणजे आपण नक्की कोणाला,किती पेमेंट करत आहोत याची खात्री करावी. पैसे घेण्यासाठी सहसा क्यूआर कोड वापरत नाहीत.

2.काहीही असाधारण आढळल्यास पेमेंट करणे टाळावे.

3.सार्वजनिक, अज्ञात ठिकाणावरील किंवा अज्ञात स्रोत असलेला क्यूआर कोड स्कॅन करू नाही.

4.काढता येण्याजोग्या (removable) स्टिकर वरील क्यूआर कोड कधीही स्कॅन करू नाही.

5.कुतूहल म्हणून उगाच कुठलाही क्यूआर कोड स्कॅन करू नाही.

6.कुठल्याही पोस्टरवर, इमारतीवर किंवा घराच्या भिंतीवर बोगस  क्यूआर कोड आढळल्यास संबंधित व्यक्तीला त्याबद्दल माहिती द्यावी.

7.क्यूआर कोड स्कॅन केल्यावर वेबसाईट ओपन होऊन त्यावर तुमचे पर्सनल डिटेल्स विचारले जात असतील तर ते देणे टाळावे आणि लगेच तिथून बाहेर निघावे. कधीकधी डिटेल्स विचारले जात नाहीत पण वेबसाईट मात्र malicious  असते त्यावरून तुमच्या मोबाईल मध्ये मालवेअर इन्स्टॉल करून मोबाईल हॅक केला जाऊ शकतो आणि तुमचे कार्ड डिटेल्स चोरले जाऊ शकतात. अनिताच्या केस मध्ये तसेच झालेले आहे.

8. मोबाईल कॅमेरा ने क्यूआर कोड स्कॅन करत असल्यास मोबाईल मध्ये चांगले अपडेटेड अँटिव्हायरस असल्याची खात्री करावी.

9. शेवटचे पण सर्वात महत्त्वाचे क्यूआर कोड स्कॅन करण्यासाठी सिक्युरिटी सिस्टम असलेले ॲप (जसे Kaspersky's QR Scanner, NeoReader ) वापरल्यास तुम्ही सुरक्षित रहाल. कारण सिक्युरिटी सिस्टम असलेले ॲप तुमच्या मोबाईल मध्ये क्यूआर कोड द्वारा कुठलेही मालवेअर इन्स्टॉल होऊ देणार नाही.

सावध आणि सुरक्षित राहून टेक्नॉलॉजीचा आनंद घ्या.

पुन्हा भेटूया एका नव्या सायबर क्राईम कथे सोबत.... 
आपल्या प्रतिक्रियांच्या प्रतीक्षेत...

©कविता दातार

Tuesday 20 October 2020

खाजगी (?) माहितीची अधिकृत चोरी


"ए आई ! मला चांगले स्पोर्ट शूज घ्यायचेत गं !" 


"बरं ...आपण टाटा क्लिक किंवा ॲमेझॉन वर पाहूयात का ?"

"नको.. मार्केटला जाऊनच घेऊ या.. साईजचा प्रॉब्लेम नको यायला..."

हा  माझ्या आणि माझ्या मुलीत झालेला संवाद... थोड्याच वेळात ती तिच्या खोलीतून बाहेर येऊन आश्चर्याने म्हणाली,

"आई ! मी फेसबुक उघडल्यावर मला सारख्या स्पोर्ट शूज च्या एडवर्टाइजमेंट येताहेत... यांना कसं कळलं, मला स्पोर्ट शूज घ्यायचे आहेत ते ??"

मला मात्र काहीही आश्चर्य वाटलं नाही. तिच्या मोबाईलमधील कुठल्यातरी ॲपला मायक्रोफोन ॲक्सेस असणार, आणि आमचा संवाद  रेकॉर्ड करून  त्या ॲपने लगेच एखाद्या मार्केटिंग वेबसाइट वर अपलोड केला असणार...

होय, हे खरं आहे आणि हे तुम्हीही अनुभवले असणार.

आपल्यापैकी बहुतेक जण सोशल नेटवर्किंग साइटस् चा, मोबाईल वरील वेगवेगळ्या ॲप्सचा वापर करतात. बहुतेकांच्या हातात स्मार्टफोन आल्याने  हा वापर  वाढत जात आहे. तंत्रज्ञानाच्या प्रगतीमुळे होणारे फायदे जसे अनेक आहेत, तसे तोटे देखील आहेत. यात अधोरेखित करता येण्याजोगा तोटा म्हणजे तुमची खाजगी माहिती खाजगी न राहता तिचे  व्यापारीकरण होणं. 

एकदा का आपण सोशल नेटवर्किंग साइटवर अथवा एखाद्या स्मार्टफोन ॲपवर आपल्याबद्दलची माहिती लिखित किंवा फोटो, व्हिडीओच्या स्वरूपात टाकली, कि ती माहिती खाजगी राहू शकत नाही. 

कुठल्याही वेबसाइट किंवा ॲपचे दोन प्रमुख आर्थिक स्रोत म्हणजे जाहिराती आणि  वापरकर्त्यांची माहिती (users' data). बऱ्याचदा आपल्याला वेगवेगळ्या कंपनी, संस्था, शॉपिंग अथवा मार्केटिंग साइट्स कडून ई-मेलस् येतात. आपला ईमेल आयडी त्यांना कुठून मिळतो????

याचा विचार केला तर आपल्या लक्षात येईल कि आपला इमेल आयडी यांना पुरवला जातो. लोकप्रिय सोशल नेटवर्किंग साइट फेसबुकचे भारतात वीस कोटी युजर्स आहेत. दिवसागणिक यात वाढ होत आहे.  लोकप्रियतेमुळे अनेक मार्केटींग कंपनी फेसबुकच्या यादीत आहेत. यावरून यूजर्स डेटाची उलाढाल किती प्रचंड प्रमाणात आहे याचा अंदाज येऊ शकतो. आज फेसबुकचे मार्केट कॅपिटल साधारणतः  साडेपाचशे अब्ज डॉलर्स एवढे आहे. असे म्हणतात की कुठलीही सेवा जर आपल्याला विनामूल्य मिळत असेल तर त्यात आपणच प्रॉडक्ट असतो.

२०१८ मध्ये उघडकीस आलेले केंब्रिज अनालिटिका कंपनी प्रकरण काही जणांना आठवत असेल. डेटा चोरी वर  प्रकाश  टाकणारे हे प्रकरण आहे. या प्रकरणात फेसबुकवरील एका ॲपच्या द्वारे युजर्सचा डेटा फेसबुकच्या नकळत चोरून केंब्रिज अनालिटीका कंपनीला अमेरिकन राष्ट्रपती पदाच्या निवडणूक अभियानासाठी विकला गेला. 

फेसबुकच्या सेटींग्स मध्ये "Download a copy of your Facebook data" असे लिहिलेली एक लिंक आहे. ती लिंक वापरून फेसबुकवरील आपला सुरुवातीपासूनच डेटा डाऊनलोड करता येतो यात वैयक्तिक माहिती, फोटो, व्हिडिओ, मेसेजेस, वॉल पोस्ट्स, आपल्या फ्रेंडलिस्टमधील लोकांचे ई मेल आयडी आणि मोबाईल नंबर असं सगळं काही मिळतं. एक साधारण हॅकर किंवा ज्याला आपला पासवर्ड माहीत असेल अशी व्यक्ती हा डेटा सहज मिळवू शकते. फेसबुकच नाही तर  लिंक्डइन, ट्विटर आणि इतर कुठलीही वेबसाइट या प्रकारे आपल्या डेटाचा वापर करतात. 

एवढेच नाही तर स्मार्टफोनच्या अँड्रॉइड, आयओएस या सारख्या ऑपरेटिंग सिस्टम्स सुद्धा आपल्या स्मार्टफोनवरील सगळा डेटा त्यांच्या सर्व्हरवर स्टोअर करून ठेवतात. त्यांचा सर्व्हर हॅक झाल्यास आपल्या डेटाचा दुरुपयोग होण्याची शक्यता असते. 

यावरून असं म्हणता येइल की आपल्या लिखित, फोटो आणि व्हिडिओ स्वरूपातील वैयक्तिक माहितीची विक्री, चोरी आणि दुरुपयोग शक्य आहे.

खासगी माहितीचे व्यापारीकरण पूर्णपणे टाळता येणे आजच्या काळात शक्य नसले तरीही काही गोष्टींची खबरदारी  आपण घेऊ शकतो. 

- शक्यतोवर मोबाईल नंबर कुठल्याही वेबसाइटवर शेअर करणे टाळावे.

- खासगी आयुष्याबद्दलची सुक्ष्म माहिती, फोटो, व्हिडिओ सोशल नेटवर्किंग साइटवर पोस्ट करणे टाळावे. जुजबी माहिती फक्त पोस्ट करावी.

- सोशल मीडिया वापरत असताना त्यावरील दुसरे अनधिकृत अ‍ॅप (embeded apps) वापरू नये. उदा. फेसबुकवरील मल्लू अ‍ॅप किंवा तुम्ही कुठल्या हिस्टॉरिकल कॅरेक्टर सारखे दिसता? ते दाखवणारे ॲप वगैरे.

- एका ॲप मध्ये असताना त्यावरून  दुसऱ्या ॲप किंवा वेबसाईटवर नेणाऱ्या लिंक्स शक्यतो क्लिक करू नये.

- आपले बँक खाते, पैसे, दागिन्यांविषयीची कसल्याही प्रकारची माहिती सोशल मीडियावर शेअर करणे टाळावे.

- स्मार्टफोनवर खासगी क्षणांचे फोटो, व्हिडिओ शक्यतो चित्रित करू नये, त्याऐवजी वैयक्तिक कॅमेराचा वापर करावा.

- स्मार्टफोनवर जेवढे वापरत असाल तेवढेच ॲप्स ठेवा आणि त्या ॲप्सना जरुरी तेवढ्याच परमिशन्स द्याव्या.

- लॅपटॉप, कॉम्प्युटर आणि स्मार्टफोनवर हॅकिंग किंवा तत्सम गोष्टींपासून वाचण्यासाठी आणि डेटाच्या सुरक्षेसाठी क्विक हील, ए व्ही जी, नॉर्टन सारखे चांगले इंटरनेट सिक्युरिटी अँटी व्हायरस वापरावे.

यावर सर्वात सोपा उपाय म्हणजे, जेव्हा तुम्ही इंटरनेट वापरत नसाल, तेव्हा स्मार्टफोनवर वाय-फाय किंवा डेटा ऑफ ठेवा. म्हणजे निदान तुमचे खाजगी संवाद रेकॉर्ड होऊन लिक होणार नाहीत.


©कविता दातार

Wednesday 30 September 2020

तुमचे व्हॉट्सॲप अकाऊंट सुरक्षित आहे का?


तुमचे व्हॉट्सऍप अकाउंट सुरक्षित आहे का?

नयनाचा काल मला फोन आला. फोनवर फारच घाबरलेली वाटत होती.

"अगं ताई ! माझ्या व्हॉट्सऍप वरून माझ्या शाळेच्या ग्रुप मधल्या मित्रांना, चार-पाच दिवसांपासून पैशांची मागणी करणारे मेसेजेस आणि घाणेरडे व्हिडिओज् जात आहेत."

"अरे देवा ! तुला कळलं कसं असे मेसेजेस जात आहेत म्हणून ?"

"अग मला निलेशने, माझ्या मित्राने आज सकाळी फोन करून विचारले, तुला पन्नास हजार रुपये केव्हा हवे आहेत म्हणून..."

"काय??"

"हो अगं... त्याला  व्हॉट्सऍप वर,अकाउंट डिटेल्स आणि त्यासोबत मेसेज मिळाला की, या माझ्या कंपनीच्या अकाउंट मध्ये 50000 लगेच जमा कर. मला तातडीने हवे आहेत म्हणून. मी निलेश ला म्हटले, अरे मी तुझ्याकडे का पैशांची मागणी करेन? मला काहीच सुचत नाहीये गं ताई ! मी येऊ का तुझ्याकडे ? तूच काय ते बघ."

नयनाचा आवाज बोलता-बोलता रडवेला झाला.

"हे बघ नयना,.शांत हो आधी..तुझे व्हॉट्सऍप अकाउंट कोणीतरी हॅक केलं आहे असं वाटतंय. तू ये लगेच माझ्याकडे...मी काय करायचं ते बघते."

पंधरा-वीस मिनिटांत नयना हजर झाली. ती फारच तणावात दिसत होती. मी तिला बसवून आधी पाणी दिले आणि फार काही न बोलता तिचा मोबाईल तिच्या कडून घेतला. 

सर्वात आधी मी तिच्या मोबाईल वरचे व्हॉट्सऍप अकाउंट डिलीट केले. त्यानंतर एव्हीजी अँटिव्हायरस इन्स्टॉल करून मोबाईल हॅक झाला नाही ना?  याची खात्री करून घेतली. मोबाईल फोन हॅक  झाला असता तर मला, तिच्या मोबाईल वरच्या डेटाचा बॅकअप घेऊन, मग फॅक्टरी रीसेट करून व्हॉट्सऍप सह बाकी सगळे ॲप्स परत इंस्टॉल करावे लागले असते. सुदैवाने मोबाईल हॅक झाला नव्हता. शेवटी मी व्हॉट्सऍप परत इंस्टॉल करून सेटिंग्स मध्ये जाऊन टू स्टेप व्हेरिफिकेशन आणि फिंगर प्रिंट लॉक एनेबल करून दिले. जेणेकरून पुन्हा व्हॉट्सऍप किंवा मोबाईल फोन हॅक झाल्यास तिचे व्हॉट्सऍप अकाउंट हॅकर वापरू शकणार नाही.

वरील प्रसंग कमी अधिक फरकाने गेल्या सहा महिन्यांत माझ्या सहा-सात परिचितां सोबत घडला आहे. व्हॉट्सऍप हॅक झाल्यास काय करावे, हे तुम्हाला वरील परिच्छेद  वाचून कळले असेलच.

व्हॉट्सऍप हॅक होऊ नये म्हणून काही गोष्टींचे पालन करणे जरुरी आहे.

१) संशयास्पद लिंक्स क्लिक करू नयेत. ( लवकरच व्हॉट्सऍप मध्ये मेलिशियस लिंक्स ओळखून ऑटोमॅटिकली डिलीट करण्याचे नवे फिचर येणार आहे.)

२) खात्रीशीर स्रोतांमधूनच मोबाईल ॲप्स इन्स्टॉल करावे. काही ॲप्स निव्वळ तुमच्या मोबाईल मधल्या डेटा ची चोरी करण्यासाठी बनवले गेले असतात, त्यांना स्पाय ॲप्स  म्हणतात, ते तुमचा मोबाईल हॅक देखील करू शकतात.

३) टू स्टेप व्हरिफिकेशन आणि / किंवा फिंगर प्रिंट लॉक व्हॉट्सऍप च्या सेटिंग्स मध्ये जाऊन एनेबल करावे.

४) व्हॉट्सऍप वेब म्हणजेच लॅपटॉप किंवा कॉम्प्युटर वरून व्हॉट्सऍप मेसेजेस करत असाल, तर काम झाल्यावर लॉग आऊट करायला विसरू नका.

५) तुमचे प्रोफाइल फोटो, स्टेटस फक्त तुमच्या कॉन्टॅक्टस् मधील लोक पाहू शकतील अशी सेटिंग करून ठेवा.

६) कोणासोबतही तुमचा फोन किंवा त्यावर आलेले व्हेरिफिकेशन कोड, ओटीपी शेअर करू नका.

७) तुमचा मोबाईल फोन पासवर्ड, पीन किंवा पॅटर्न वापरून प्रोटेक्टेड ठेवा.

८) व्हॉट्सऍप च्या सेटिंग-> अकाउंट-> प्रायव्हसी-> ग्रुप मध्ये जाऊन तुम्हाला कुठल्याही ग्रुप मध्ये कोणी ऍड करू शकणार नाही, असे सेटिंग करून ठेवावे.

सावध आणि सतर्क राहून टेक्नॉलॉजी चा आनंद घ्या.

© कविता दातार








Monday 14 September 2020

फोटो माॅर्फिंग

फोटो माॅर्फिंग 




रविवारची मस्त सकाळ. खिडकीतून आत येणार्‍या गार वार्‍याने दामिनी ला जाग आली. तिने साईट टेबल वर ठेवलेला मोबाईल उचलून वेळ पाहिली. पावणे सात झाले होते. तास-दीड तास अजून झोप काढावी, या विचाराने पायाशी पडलेली चादर तिने अंगावर ओढून घेतली. पुन्हा झोपायचा प्रयत्न करत असतानाच, मोबाईलची रिंग वाजली.

"हॅलो !" आळसावल्या आवाजात दामिनी ने प्रतिसाद दिला.
"हॅलो ! मिस दामिनी पंडित बोलत आहात का?"
"होय...मी दामिनी.."
"मी अजय देशमुख, मी तुम्हाला लगेच भेटू शकतो का ? केंव्हा येऊ तुमच्या ऑफिसला ?"
पलिकडून अधीर आवाजात विचारणा झाली.
"तासाभरात ऑफिसला पोहोचते मी. पत्ता लिहून घ्या.."
"मला तुमचे ऑफिस कुठे आहे ते माहित आहे मॅडम.. मी तासाभरात पोहोचतो."
एवढे बोलून त्याने फोन बंद केला.

दामिनी अंगावरची चादर भिरकावून देत उठली. भराभर आवरून ती तयार झाली. मस्त आलं घालून तिने स्वतःसाठी चहा केला. ब्राऊन ब्रेड च्या दोन स्लाईसना चीज स्प्रेड फासून तिने प्लेटमध्ये ठेवले. चहाचा मग आणि प्लेट घेऊन ती गॅलरीत आली. तिथल्या केन चेअर वर बसून समोरच्या टेबलवर प्लेट ठेवून ती चहाचा आस्वाद घेऊ लागली.

दामिनी पंडित....तिने बेंगलोर आयआयटीमधून कम्प्युटर सायन्स मध्ये बीटेक झाल्यावर मोठ्या पॅकेजच्या नोकऱ्या नाकारून, स्वतःची सायबर सिक्युरिटी फर्म उभी केली होती. आज ती मुंबईतीलच नव्हे तर संपूर्ण महाराष्ट्रातील प्रसिद्ध सायबर गुप्तहेर म्हणून गणली जात होती. खरंतर हेरगिरीचे बाळकडू प्रथमपासूनच तिला मिळालं होतं. तिची आई राधा पंडित महाराष्ट्रातील पहिली स्त्री गुप्तहेर होती. तिच्या पूर्वजांनी सतराव्या शतकात शिवाजी महाराजांसाठी यशस्वी हेरगिरी केली होती.  दामिनी ची बहिण यामिनी ही भारतीय गुप्तचर संस्था राॅ मध्ये गुप्तहेर म्हणून कार्यरत होती.

मेन डोअरचे लॅच लावून, लिफ्टने पार्किंग मध्ये येऊन, दामिनीने आपली वॅगन-आर बाहेर काढली आणि ती ऑफिसकडे निघाली. तिच्या फ्लॅट पासून अवघ्या दहा मिनिटांच्या अंतरावर तिचे ऑफिस होते. रविवार असल्याने रस्त्यांवर तुरळक गर्दी होती. ऑफिसच्या बिल्डिंग पाशी गाडी पार्क करताना चाळीस पंचेचाळीशी चे एक गृहस्थ अस्वस्थपणे उभे असलेले तिला दिसले. अंदाजानेच तिने तो अजय देशमुख आहे हे ओळखलं.

"गुड मॉर्निंग मॅडम !"
"गुड मॉर्निंग !!!"
तिच्या मागोमाग अजय ऑफिसमध्ये आला.
दामिनीने अजयला खुर्चीत बसण्यास सांगितले आणि स्वतः टेबला मागच्या खुर्चीत स्थानापन्न झाली.
"बोला मिस्टर अजय, कशाच्या संदर्भात मला भेटायला आलात ते सविस्तर सांगा."

" मॅडम मी एक चार्टर्ड अकाउंटंट आहे. मलबार हिल् ला  माझा फ्लॅट आहे. तिथे मी आणि माझी मुलगी श्रेया राहतो. श्रेयाच्या आईचे, म्हणजेच माझ्या पत्नीचे पाच वर्षांपूर्वी कॅन्सरने निधन झाले. काल...काल रात्री श्रेयाने हाताच्या नसा कापून घेऊन आत्महत्येचा प्रयत्न केला.  मी वेळीच तिथे पोहोचलो म्हणून तिला वाचवता आले. रात्री तिला हॉस्पिटल ला ॲडमिट केले. सुदैवाने जखमा फारशा खोल नाहीत, त्यामुळे ती एक दोन दिवसांत घरी येईल. कोणीतरी व्हाट्सअॅप वर तिचे माॅर्फ केलेले आक्षेपार्ह फोटो पाठवून आणि व्हॉइस कॉल करून गेल्या तीन महिन्यांपासून रोजच तिला ब्लॅकमेल करत आहे. तो ताण असह्य होऊन तिने हे पाऊल उचलले. माझी अशी अपेक्षा आहे की तुम्ही या ब्लॅकमेलर ला शोधून काढावे."

"ओके...मी माझे काम सुरू करते, त्यासोबतच तुम्ही सायबर पोलिस स्टेशनला एफआयआर द्या...लगेच... आणि त्याची एक कॉपी मला पाठवा. दुसरे म्हणजे तिचा फोन मला इन्वेस्टीगेशन साठी लागेल.  तुम्हाला आणि तिला कोणावर संशय असल्यास त्या सगळ्यांची नावे आणि फोन नंबर मला द्या."

अजय देशमुख पूर्ण तयारीनिशी आले होते. त्यांनी लगेच श्रेयाचा मोबाईल फोन दामिनी समोर ठेवला.
"मॅडम मी लगेच सायबर पोलीस स्टेशनला जाऊन एफआयआर देतो, तुम्हाला त्याची कॉपी आणि संशयित लोकांची यादी श्रेया शी बोलून पाठवतो."

दामिनी ने सर्वात आधी श्रेयाचा मोबाईल चेक करायला घेतला. व्हाट्सअप वर ज्या नंबर वरून फोटो पाठवले गेले होते आणि ज्या दोन तीन नंबर्स वरून व्हॉइस कॉल केले गेले होते ते सगळे नंबर्स तिने नोट डाऊन करून घेतले. ट्रू कॉलर, हूकॉल्समी, ट्वीलीओ यासारख्या वेगवेगळ्या ओपन सोर्स टूल्स वापरून हे सगळे नंबर्स कोणाच्या नावे रजिस्टर आहेत हे ती पाहू लागली सगळे नंबर्स वेगवेगळ्या नावाने रजिस्टर होते. काही नंबर्स चे लोकेशन सिंगापूर तर काहींचे इंडोनेशिया दिसत होते. व्ही पी एन (व्हर्च्युअल प्रायव्हेट नेटवर्क) वापरल्यास फोन नंबर्स चं लोकेशन बदलू शकतं हे तिला माहीत होतं. अशा केसेसमध्ये गुन्हेगार आसपासचे, परिचीत असतात हे तिच्या आतापर्यंतच्या अनुभवाने तिला माहित झाले होते.  एकंदरीत नंबर ट्रेसिंगचा फारसा उपयोग होणार नव्हता.

अजय ने चार-पाच संशयितांची नावे, त्यांचे फोन नंबर आणि एफआयआर ची काॅपी तिला पाठवली होती. सायबर पोलिसांच्या कॉल सेंटरला संपर्क करून तिने सगळ्या संशयितांची नावे आणि फोन नंबर्स पाठवून दिले. संध्याकाळपर्यंत या सर्व संशयितांना ॲडव्हर्टायझिंग च्या बहाण्याने फोन करून त्यांच्या आवाजाचे रेकॉर्डिंग तिला मिळणार होते. श्रेयाच्या फोनवर तिने कॉल रेकॉर्डिंग चे ॲप इन्स्टॉल केले. म्हणजे ब्लॅकमेलर चा कॉल आल्यास तिला त्याचा आवाज रेकॉर्ड करता येणार होता.

तिच्या अपेक्षेप्रमाणे दुपारी श्रेया च्या फोनवर व्हाट्सअप व्हॉइस कॉल आला.
"हॅलो श्रेया ! अजूनही विचार कर, फक्त एकदा माझ्यासोबत ये...खूप मजा करू... अजूनही तू ऐकत नसशील, तर मी पाठवलेले तुझे फोटो पोर्न साईटस् वर अपलोड करेन. मग तू कोणालाही तोंड दाखवायच्या लायकीची राहणार नाहीस.... फक्त एकदा माझ्यासोबत...."

दामिनी ने रेकॉर्डर चालू ठेवला होता. त्यामुळे त्याचे बोलणे रेकॉर्ड झाले. व्हॉइस कॉल चे लोकेशन  सिंगापूर असे येत होते. ब्लॅकमेलर वीपीएन वापरतो आहे आणि तो या विषयातला चांगलाच जाणकार आहे, हे दामिनीच्या लक्षात आले. तिच्या दृष्टीने हा एक मोठा पुरावा होता.

संध्याकाळी कॉल सेंटर कडून तिला सर्व संशयितांचे रेकॉर्डिंग मिळाले.  पण त्यापैकी कोणाचाही आवाज ब्लॅकमेलर च्या आवाजाशी मिळत नव्हता. ब्लॅकमेलर च्या आवाजातील रेकॉर्डिंग दामिनीने अजयला पाठवून श्रेयाला पुन्हा  ऐकवण्यास सांगितले. पण श्रेया स्पष्टपणे काही सांगू शकत नव्हती. कदाचित आवाज बदलण्यासाठी तो कुठल्यातरी अॅप ची मदत घेत असावा.

काहीही फारसे न घडता दिवस संपला. पण दामिनीच्या स्वभावानुसार हातात घेतलेल्या केस चा जोपर्यंत निकाल लागत नाही, तोपर्यंत खाणं-पिणं, झोप सगळं सोडून ती त्यावर काम करत बसे. त्याप्रमाणे रात्री उशिरा तिने श्रेयाचे सोशल नेटवर्किंग अकाउंट बघण्याचे ठरवले.

श्रेयाच्या फोनवरील फेसबुक, इंस्टाग्राम, स्नॅपचॅट हे सर्व तिने बारकाईने बघितलं. पण फारसं काही हाताला लागलं नाही. मात्र  इंस्टाग्राम वर श्रेयाने बरेच फोटो अपलोड केलेले दिसत होते. नक्कीच ब्लॅकमेलरने इंस्टाग्राम वरूनच श्रेया चे फोटो सेव केलेले असणार  असा तिने कयास बांधला. तिने एक विशेष आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स बेस्ड टूल वापरून रिव्हर्स इंजीनियरिंग च्या साह्याने इंस्टाग्राम पुन्हा एकदा नीट बघायला सुरुवात केली. अचानक तिला माॅर्फ केलेल्या आक्षेपार्ह फोटों मधल्या श्रेयाच्या चेहऱ्याशी मिळतेजुळते फोटो इंस्टाग्राम वर मिळाले.

ब्लॅकमेलर ने हेच सर्व फोटो स्वतःच्या मोबाईल किंवा  कॉम्प्युटर वर सेव्ह करून फोटोतील चेहरा दुसऱ्या मुलीच्या नग्न शरीरावर जोडला होता. यालाच फोटो मॉर्फिंग म्हणतात. दामिनी  ला माहित होते कि फेसबुक आणि इंस्टाग्राम वर दुसऱ्याच्या प्रोफाइल मध्ये जाऊन तिथले फोटो डाऊनलोड किंवा सेव केले असल्यास फेसबुक किंवा इंस्टाग्राम च्या सर्व्हरवर फोटो कोणी सेव्ह केले याचा रेकॉर्ड असतो. त्यानुसार तिने इन्स्टाग्राम च्या हेल्प सेंटर ला मेल करून त्यासोबत अजयने पाठवलेल्या एफआयआर ची कॉपी जोडली. आता इंस्टाग्राम कडून उत्तराची प्रतीक्षा होती.

दुसऱ्या दिवशी इंस्टाग्राम कडून उत्तर आले. त्यात हे फोटो जिथून सेव्ह झाले होते, त्या प्रोफाईलची लिंक होती. रिपोर्ट प्रमाणे गेल्या तीन महिन्यांत फक्त याच एका युजरने श्रेया चे फोटो डाउनलोड केले होते.  दामिनीने लिंक उघडून पाहिली. अखिलेश जाधव नावाच्या तरूणाचे इंस्टाग्राम प्रोफाइल होते.

दामिनी ने लगेच अजयला फोन लावला.
"गुन्हेगार मिळाला आहे. कोणी अखिलेश जाधव आहे, ज्याने श्रेया चे फोटो डाउनलोड केले आहेत. तुम्हाला माहित आहे का हा मुलगा कोण आहे ते ?"
"बापरे ! अखिलेशचे काम आहे हे ?? अखिलेश, श्रेयाच्या बेस्ट फ्रेंड दिपाली चा भाऊ आहे. श्रेयाचे आणि दीपालीचे एकमेकींकडे नेहमी येणेजाणे असते. अखिलेश असं काही करेल असं कधीच वाटलं नव्हतं."

दामिनी ने अखिलेशची सगळी माहिती गोळा केली. श्रेया कडून तिला कळले की, अखीलेश कंप्यूटर इंजीनियरिंग च्या तिसऱ्या वर्षाचा विद्यार्थी असून त्याला फोटोशॉप वर फोटो मिक्सिंगचा नाद आहे.  श्रेया आणि  दीपालीच्या बाकीच्या मैत्रिणी  त्याला आपले काही खास फोटो देऊन  ते जास्त चांगल्या तऱ्हेने एडिट करायला बऱ्याचदा सांगत असत. पण तो श्रेया ला आपली शिकार बनवेल असं कधी वाटलं नव्हतं.

दामिनी ने  जमा केलेल्या सर्व पुराव्यां सोबत सायबर कोर्टात केस उभी राहिली. सेक्शन  66C, 66D, 66E आणि  67A आयटी ॲक्ट प्रमाणे  अखिलेश वर आरोप ठेवला गेला. एकोणीस वर्षांचा असल्याने त्याला पाच वर्षांची शिक्षा सुनावली गेली.

©कविता दातार

Thursday 3 September 2020

दामिनी : सायबर गुप्तहेर

 



दामिनी : सायबर गुप्तहेर

सकाळची कामं आटोपल्यावर मयुरीने मोबाइल वर फेसबूक उघडले. रीतेशची फ्रेंड रिक्वेस्ट होती. लगेच तिने Confirm बटन दाबून रिक्वेस्ट accept केली आणि उत्सुकतेने रीतेशचे प्रोफाइल पाहू लागली. फोटोत दिसणारा, आलिशान बंगल्यासमोर, होंडा सिटी कार सोबत उभा असलेला रीतेश पाहून तिच्या काळजात कळ उठली. दहा वर्षांपूर्वी चे दिवस तिला आठवले. नाशिक मधील एका नामांकित कॉलेजमध्ये बीएससी च्या शेवटच्या वर्षात शिकणारी मयुरी, आपल्या सौंदर्य आणि हुशारीमुळे बऱ्याच मुलांची ड्रीम गर्ल होती. त्यातीलच एक होता रीतेश.

मयुरी ला देखील रितेश खूप आवडायचा. पण बीएससी झाल्यावर पुढच्या शिक्षणासाठी रितेश पुण्याला निघून गेला आणि तिचा त्याच्याशी असलेला संपर्क तुटला. त्यानंतर दोन वर्षांनी मयुरीचे लग्न होऊन ती मुंबईत आली. मुंबईतील एका नामांकित कंपनीत मयुरी चा नवरा फार्मासिस्ट म्हणून कार्यरत होता. त्यांच्या लग्नाला आठ वर्ष झाली होती आणि त्यांना इरा नावाची एक पाच वर्षांची गोंडस मुलगी होती. दुपारी फावल्या वेळात मयुरी आसपासच्या आठ-दहा मुलांची ट्युशन घेत असे. मयुरी तिच्या संसारात सुखी होती. पण म्हणतात ना, पहिलं प्रेम सहजासहजी विसरलं जात नाही. तसंच तिचं रितेशच्या बाबतीत झालं होतं. म्हणूनच आज त्याची फ्रेंड रिक्वेस्ट तिने लगेचच एक्सेप्ट केली.

त्याच्या आकर्षक फेसबुक प्रोफाईल वरून आणि त्यावरील त्याने टाकलेल्या फोटोंवरून रितेशच्या आर्थिक सुबत्तेचा सहज अंदाज येत होता. फेसबुक वरील त्याच्या आलिशान घराचे, उंची कपडे घातलेल्या बायको आणि मुलाचे, त्यांच्या युरोप टूर दरम्यानचे फोटो मयुरी पाहतच होती तेवढ्यात रितेश चा मेसेज आला,

"हाय मयुरी ! कशी आहेस ? मुंबईत कुठे रहातेस ?"
"हाय रितेश ! मी मजेत आहे. दादर इस्ट ला राहते. तू कुठे असतोस? काय करतोस ?"
"मी पुण्यात आहे. माझी स्वतःची इन्व्हेस्टमेंट कन्सल्टन्सी आहे."

रितेश सोबतच्या गप्पांत मयुरीचा अर्धा-पाऊण तास मजेत गेला. रोज सकाळची कामं संपल्यावर त्याच्यासोबत चॅटिंग करणं, तिचा परिपाठ झाला. एकदा चॅटिंग करताना त्याने तिला विचारलं,
"तु कधी शेअर्समध्ये पैसे इन्व्हेस्ट केले आहेत का ?" "नाही. अजून तरी नाही." मयुरी ने उत्तर दिले.
"मी गेली पाच वर्षे शेअर्समध्ये गुंतवणूक करतोय. पाच हजार रुपयां पासून सुरुवात केली होती. आज माझ्या जवळील शेअर्स ची मार्केट व्हॅल्यू दीड कोटी आहे."
रितेश ने असे सांगताच मयुरी चे डोळे विस्फारले.
"तुला शेअर्स मध्ये पैसे इन्व्हेस्ट करायचे आहेत का ? मी तुला गाईड करू शकतो."

मयुरी ने थोडा विचार केला. रितेश इन्व्हेस्टमेंट कन्सल्टन्ट आणि तिचा जुना मित्र असल्यामुळे त्याच्यावर विश्वास ठेवायला हरकत नाही, असे तिला वाटले.
"सुरुवातीला किती पैसे गुंतवावे लागतील ?"
"माझ्याजवळ एक आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स बेस्ड स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲप आहे. मी त्याची लिंक तुला पाठवतो. ते मोबाईल वर इन्स्टॉल कर. ॲप मध्ये काही पैसे डिपॉझिट केल्यावर ते पैसे योग्य त्या शेअर्स मध्ये ऑटोमॅटिकली इन्व्हेस्ट केले जातात. त्यात पहिल्यांदा एक हजार रुपये डिपॉझिट कर. दोन तीन दिवसांनी त्यांची व्हॅल्यू चेक कर. ते नक्कीच वाढलेले असतील. नंतर तुला वाटलं तर तू अजून डिलिंग करू शकतेस."

पाठोपाठ फेसबूक मेसेंजर मध्ये स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲपची लिंक रितेशने मयुरीला पाठवली. मयुरी ने विचार केला, ॲप इन्स्टॉल करून थोडे पैसे डिपॉझिट करून पाहू, वाढले तर अजून डिपॉझिट करू,नाहीतर ॲप काढून टाकू. त्याप्रमाणे ॲप इन्स्टॉल करून तिने आपल्या बँक अकाउंटला लिंक केले आणि सुरुवातीला पाचशे रुपये ॲप मध्ये डिपॉझिट केले.

दोन दिवसांनी ॲप उघडून पाहिल्यावर मयुरीला दिसले, तिच्या पाचशे रुपयांच्या शेअर्स ची किंमत बाराशे रुपये झाली आहे. तिला फार आनंद झाला. तिने अजून दोन हजार रुपये ॲप मध्ये डिपॉझिट केले. दोन-तीन दिवसांनी त्याचे देखील पाच हजार रुपये झाले. मग मयुरी ने एकदम दहा हजार रुपये गुंतवले. पाचच दिवसात त्या दहा हजारांचे सत्तर हजार झाले.

उत्साहात येऊन मयुरी ने चार महिन्यांपूर्वीच केलेली एफ डी मोडून पाच लाख रुपये त्या स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट ॲप मध्ये डिपॉझिट केले. ते पैसे वेगवेगळ्या, योग्य त्या शेअर्स मध्ये इन्व्हेस्ट झाल्याचा मेसेज अॅपकडून तिच्या मोबाईलवर आला. आठवडाभरातच त्याचे चक्क साडेसात लाख रुपये झालेले दिसले. आता ॲपवर एकूण आठ लाख सव्वीस हजार दोनशे बॅलन्स दिसत होता.

मयुरी ने सगळे पैसे आपल्या बँक अकाउंट ला ट्रान्सफर करण्याचे ठरवले. त्याप्रमाणे तिने अॅपमधील ट्रान्सफर टू बँक अकाउंट हे ऑप्शन सिलेक्ट केले. पण.....काही परिणाम झाला नाही. तिचे पैसे तिच्या बँक अकाउंटला ट्रान्सफर झाले नाही. तिने दोन-तीनदा आणखी प्रयत्न केला. पण..... ते ॲप ब्लॉक झाले.

मयुरी ने रितेश ला काॅल करण्याचा प्रयत्न केला, पण 'हा नंबर बंद आहे ' असाच मेसेज वारंवार येत राहीला.
तिने मेसेंजर वर जाऊन देखील त्याला मेसेज टाकला. पण बराच वेळ झाला तरी त्याच्याकडून कुठलाही रिप्लाय आला नाही.

मयुरीच्या तोंडचे पाणी पळाले. कारण ही सगळी गुंतवणूक तिने महेशला, तिच्या नवऱ्याला न विचारता केली होती. तिच्या अकाऊंट मध्ये आता जेमतेम पाचशे रुपये उरले होते. तिचे पाच लाख बारा हजार पाचशे रुपयांचे नुकसान झाले होते. एका मध्यमवर्गीय कुटुंबासाठी हे मोठेच नुकसान होते.

**********


सायबर गुप्तहेर दामिनी तिच्या आॅफिसमध्ये लॅपटॉप समोर बसली होती. सायबर स्टॅकिंग च्या एका हाय प्रोफाईल केस वर सध्या ती काम करत होती. कांचना राणावत नावाच्या प्रसिद्ध बॉलिवूड अभिनेत्रीला इमेलवर आणि व्हाट्सअप वर जीवे मारण्याच्या कोणीतरी वारंवार धमक्या देत होतं. कांचना ने दामिनीला भलीमोठी फी देऊन हे सर्व कोण करत आहे हे शोधून काढायला सांगितलं होतं.

दामिनी पंडित....तिने बेंगलोर आयआयटीमधून कम्प्युटर सायन्स मध्ये बीटेक झाल्यावर मोठ्या पॅकेजच्या नोकऱ्या नाकारून, स्वतःची सायबर सिक्युरिटी फर्म उभी केली होती. आज ती मुंबईतीलच नव्हे तर संपूर्ण महाराष्ट्रातील प्रसिद्ध सायबर गुप्तहेर म्हणून गणली जात होती. खरंतर हेरगिरीचे बाळकडू प्रथमपासूनच तिला मिळालं होतं. तिची आई राधा पंडित महाराष्ट्रातील पहिली स्त्री गुप्तहेर होती. तिच्या पूर्वजांनी सतराव्या शतकात शिवाजी महाराजांसाठी यशस्वी हेरगिरी केली होती. दामिनी ची बहिण यामिनी ही भारतीय गुप्तचर संस्था राॅ मध्ये गुप्तहेर म्हणून कार्यरत होती.

दामिनी कामात बुडालेली असताना तिचा फोन वाजला फोन वरील स्त्री चिंतित वाटत होती.

"हॅलो....मी मयुरी पाटील बोलतेय. जस्ट डायल वरून तुमचा नंबर मिळाला...."
" बोला मॅडम मी तुमची काय मदत करू शकते ?"
मयुरी ने सर्व घटना दामिनीला सांगितली आणि ही केस लवकरात लवकर सोडवण्यासाठी विनंती केली. खरंतर दामिनीला नव्या केसेस साठी अजिबात वेळ नव्हता. पण मयुरीच्या बोलण्यातील आर्जव आणि केसमधील चॅलेंज पाहून तिने केस सॉल्व करायचे ठरवले.

" मॅडम तुम्ही जो मोबाईल वापरून चाट करत होतात आणि ज्यावर तुम्ही ते ॲप इन्स्टॉल केलं आहे, तो घेऊन ताबडतोब माझ्या ऑफिसमध्ये येऊ शकाल का?"
" हो...एक तासाभरात पोहोचते."
" त्या अगोदर रितेश च्या फेसबुक प्रोफाईल ची लिंक आणि त्याने दिलेला मोबाईल नंबर मला पाठवा मी माझे काम सुरु करते."

मयुरी ने पाठवलेली रितेशच्या फेसबुक प्रोफाईल ची लिंक
दामिनी ने उघडली आणि बारकाईने तपासली. प्रोफाइल रितेश पवार या व्यक्तीचेच वाटत होते. पण प्रोफाइल च्या वॉल वर गेल्या दोन वर्षांपासून कुठलाही मेसेज नव्हता. ही बाब दामिनीला खटकली, म्हणून तिने आर्टिफिशिअल इंटेलिजन्स वर आधारित ओपन सोर्स इंटेलिजन्स टूल वापरून रितेश पवार या व्यक्तीबद्दल अधिक माहिती मिळवण्याचा प्रयत्न केला. या टूल द्वारे एखाद्या व्यक्तीचा संपूर्ण डेटा मिळवता येऊ शकतो. त्यावरून एक धक्कादायक सत्य समोर आले. रितेश पवार याचा दोन वर्षांपूर्वी इलेक्ट्रिक शॉक लागून मृत्यू झाला होता. पेपर मधील या बातमीची लिंक दामिनी च्या समोर होती.

फेसबूक अकाउंट रितेश पवारचेच होते पण हे अकाउंट कोणीतरी हॅक करून स्वतःला रितेश असल्याचे भासवत होते. आता हे अकाउंट ऑपरेट करणारे कोण होते ? हे शोधून काढायला हवे होते. त्यासाठी ती व्यक्ती ऑनलाईन येणे गरजेचे होते.

तासा-दीड तासात मयूरी दामिनीच्या ऑफिसला पोहोचली. दामिनीने तिला रितेशच्या मृत्यूची बातमी दाखवताच तिला जोरदार धक्का बसला. त्या धक्क्यातून सावरायला तिला वेळ लागला. दामिनीने तिचा मोबाईल लॅपटॉप ला कनेक्ट करून त्यावरील स्मार्ट इन्व्हेस्टमेंट अॅप तपासले. ते ॲप बँक अकाउंट ला लिंक होऊ शकत असले तरी ते एक पूर्णपणे नकली, फेक ॲप होते. शेअर मार्केटशी त्याचा कुठलाही संबंध नव्हता. त्याच्यात दिसत असणारे आकडे देखील आभासी होते. नीट तपासल्यावर दामिनीच्या लक्षात आले, की ॲपच्या द्वारे हॉंगकॉंग च्या एका बँक मध्ये पैसे ट्रान्सफर झाले होते.

"रितेश पवार चे अकाउंट हॅक करून स्वतःला रितेश भासवून तुमची फसवणूक करणारी व्यक्ती कोण आहे ? हे आता आपल्याला शोधून काढायला हवे." दामिनीने म्हटले, "त्यासाठी तुम्ही त्याला माझ्या लॅपटॉप वरून मेसेज करून बघा. तो ऑनलाइन येणं गरजेचं आहे, म्हणजे त्याचा आयपी एड्रेस आपण मिळवू शकतो."

मयुरी ने दामिनीच्या लॅपटॉप वर तिचे फेसबुक अकाउंट लॉगिन करून रितेश ला मेसेज पाठवला, "हाय रितेश ! तू पाठवलेले ॲप फॅन्टॅस्टिक आहे. मला अजून काही पैसे गुंतवायचे आहेत, पण ॲप सध्या काम करत नाहीये. तु त्याची लिंक परत एकदा पाठवशील का?"

त्यांना फार वेळ वाट पहावी लागली नाही. तीन-चार मिनिटातच रितेशच्या अकाउंट वरून मयुरीच्या मेसेजला उत्तर आले, "किती पैसे गुंतवणार आहेस ? ॲप ची लिंक पाठवत आहे." त्यासोबत ॲपची लिंक होती.

दामिनीने लॅपटॉप वरील इतर सगळ्या विंडोज बंद करून कमांड प्रॉम्प्ट वर netstat कमांड दिली आणि आय पी ऍड्रेस मिळवला. नंतर फेसबुकला एक रिक्वेस्ट ई-मेल पाठवून या आयपी ॲड्रेस वरून लॉगिन होणाऱ्या युजर ची माहिती देण्याची विनंती केली.

नकली रितेशने दिलेला मोबाईल नंबर कोणाच्या नावे अस्तित्वात आहे, हे तपासल्यावर तो मोबाईल रितेश च्या नावांवरच असल्याचे कळले. याचा अर्थ फसवणूक करणारी व्यक्ती ही रितेशला आणि मयुरीला नक्कीच ओळखणारी असली पाहिजे. रितेशचे आयडी प्रूफ आणि फेसबुक अकाउंट पासवर्ड ही त्याला माहीत असले पाहिजे. आयडी प्रूफ द्वारे त्याने तो मोबाईल नंबर मिळवला असावा.

"उद्यापर्यंत फेसबुक कडून उत्तर येणे अपेक्षित आहे. मगच या सायबर गुन्हेगाराचा पत्ता लागेल."
दामिनीने मयुरीला सांगितले.
"पण ....मला माझे पैसे परत मिळतील का ?"
"मॅडम, पैसे हॉंगकॉंग च्या बँकेत ट्रान्सफर झाले आहेत. त्यामुळे थोडं कठीण दिसतंय. पण या गुन्हेगाराचा माग लागल्यावर काय ते कळेल."

दामिनी चा फोन आल्यावर उद्या परत यायचे ठरवून मयुरी तिथून निघाली.

दुसऱ्या दिवशी मयुरी दामिनीच्या ऑफिसमध्ये तिच्यासमोर बसली होती. दामिनीने दिलेल्या आयपी ॲड्रेस वरून लॉगिन होणाऱ्या व्यक्तीचे डिटेल्स फेसबुकच्या सपोर्ट सेंटर ने पाठवले होते. ही व्यक्ती रितेशच्या अकाऊंट सोबतच अजून एका अकाउंट वरून लाॅगिन झालेली दिसत होती. ते फेसबूक अकाउंट दीपक चौधरी नावाच्या व्यक्तीचे होते. मयुरीला ते नाव आणि प्रोफाईल पाहून दुसरा धक्का बसला. दीपक सुद्धा कॉलेजला तिच्यासोबत होता आणि रितेशचा जवळचा मित्र होता. अभ्यासात फारसा हुशार नसलेला दीपक नसते उपद्व्याप करण्यात मात्र पुढे होता. पण त्याने एवढी मोठी फसवणूक केली याचे मयुरीला आश्चर्य वाटत होते.

दामिनीने सांगितल्याप्रमाणे मयुरी ने दीपक विरुद्ध सायबर सेल ला कंप्लेंट रजिस्टर केली. दिपक पकडला गेला. त्याने आपला गुन्हा कबूल केला आणि गजाआड झाला. मयुरीचे आणि त्याने फसवलेल्या आणखी काही लोकांचे पैसे देखील परत मिळाले.

(विस्तार स्वातंत्र्य घेऊन लिहिलेली सत्यघटना. पात्रांची नावे बदलण्यात आली आहेत.)

©कविता दातार









Sunday 5 April 2020

आरोग्य सेतु

#आरोग्य_सेतु



भारत सरकारने करोना व्हायरसला रोखण्यासाठी २ एप्रिल रोजी आरोग्य सेतू (Aarogya Setu) नावाचे एक मोबाइल अॅप लाँच केले आहे. या अॅपच्या माध्यमातून तुमचा स्मार्टफोन तुम्हाला करोना पॉझिटिव्ह असलेल्या व्यक्तीच्या संपर्कात आल्यास किंवा कोरोना संवेदनशील भागात आल्यास तसा इशारा देईल. एवढंच नाही तर काही प्रश्नोत्तरांच्या आधारे तुम्ही स्वतःची रिस्क लेव्हल तपासून बघू शकाल. तुम्ही कोविड १९ पासून कसे वाचू शकता, या संदर्भात टिप्स मिळतात. स्वतःचा बचाव करण्यासाठी काय करावे आणि काय करू नये या बद्दल ची विस्तृत व अधिकृत माहिती हे अॅप तुम्हांला देईल. तसेच भारतातील सगळ्या राज्यांचे कोविड १९ अधिकृत हेल्प सेंटर्सचे नंबर्स सुद्धा तुम्हांला मिळतील.
आरोग्य सेतू मोबाइल अॅपमध्ये एक चॅटबॉक्स आहे. जो युजर्संना या व्हायरस संदर्भात सर्व प्रश्नांची उत्तरे देतो.

आरोग्य सेतू अॅप युजर्सच्या स्मार्टफोनचे लोकेशन ट्रॅक करते आणि ब्लूटूथच्या माध्यमातून युजर्स करोना पॉझिटिव्ह रुग्णांच्या संपर्कात आहे की नाही हे तपासते. तसेच या दोघांमध्ये किती अंतर आहे, याची माहिती देते. यासाठी रुग्णांच्या अपडेटेड डाटाबेसला तुमचा स्मार्टफोन एक्सेस करतो. एवढंच नाही तर तुम्ही कोरोना संवेदनशील भागात गेल्यास, तुम्हांला हे अॅप वॉर्निंग बीप वाजवून इशारा देते.

गुगल प्ले स्टोअर आणि अॅपल अॅप स्टोअर वर आरोग्य सेतु हे अॅप उपलब्ध आहे. इंस्टॉल झाल्यानंतर ओपन केल्यावर ११ भारतीय भाषांमधून तुम्हांला सोयीची भाषा निवडू शकता. तुमचे नांव, लिंग, वय, मोबाइल नंबर ही माहिती दिल्यावर मोबाइलवर आलेला ओटीपी देवून रजिस्टर करावे लागते. रजिस्टर करताना volunteer म्हणून काम करण्याचा पर्याय देखील उपलब्ध आहे. आरोग्य सेतु अॅपला Bluetooth व Location ची परमिशन देणे जरुरी आहे. तसेच अॅपला काम करण्यासाठी Bluetooth व Location कायम चालू ठेवणे गरजेचे आहे.

आरोग्य सेतु या अॅपमधे येत्या काही दिवसांत कृत्रिम बुद्धिमत्तेवर आधारीत आणखी नवे वैशिष्ट्य जोडले जाणार आहेत. किमान पुढील वर्षभर आपल्या सर्वांना याची गरज असणार आहे. आपल्या मा. पंतप्रधानांच्या आवाहनाला अनुसरून लवकरात लवकर हे अॅप आपण सर्वांनी इंस्टॉल करून घ्यावे. अॅपमधील तुमच्या डाटा चा कुठल्याही प्रकारे दुरुपयोग होणार नाही अशी स्वास्थ्य मंत्रालयाने ग्वाही दिली आहे. लवकरच आरोग्य सेतुला लॉकडाउन मधील e-Pass म्हणून मान्यता देण्यात येणार आहे.

(स्त्रोत : इंटरनेट)

कविता दातार

Thursday 2 April 2020

इंटरनेट वरील कोरोना व्हायरस

इंटरनेट वरील कोरोना व्हायरस


दिल्लीतील सायबर क्राइम विभागाने लोकांना कोरोनाव्हायरस संबंधित वेबसाइटस् पासून सतर्क राहण्याचा इशारा दिला आहे. बनावट किंवा संभाव्य धोकादायक वेबसाइट्सची यादी जाहीर करुन लोकांना त्यांच्या लिंक्स मेसेजद्वारे किंवा व्हाटस्अॅप वर आल्यास क्लिक न करण्याचे आवाहन केले आहे.

या वेबसाइट्स खालीलप्रमाणे आहेत.

coronavirusstatus[.]space
coronavirus-map[.]com
canalcero[.]digital
coronavirus[.]zone
coronavirus-realtime[.]com
coronavirus[.]app
coronavirusaware[.]xyz
corona-virus[.]healthcare
survivecoronavirus[.]org
vaccine-coronavirus[.]com
coronavirus[.]cc
bestcoronavirusprotect[.]tk
coronavirusupdate[.]tk

कोरोना व्हायरस आणि आरोग्याशी संबंधित माहिती देण्याचा दावा करणार्‍या या बनावट वेबसाइटस् च्या लिंक्स क्लिक केल्यास तुमच्या फोन किंवा कॉम्प्युटर मधे मालवेअर सोडले जाते. महत्वाची माहिती जसे की इमेल आयडी, पासवर्ड, नेटबँकिंग आणि डेबिट/क्रेडिट कार्डची गोपनीय माहिती चोरून तुमच्या बँक अकाउंट वर डल्ला मारला जाऊ शकतो. अगदीच नाही तर मोबाइल मधले कॉन्टॅक्ट्स डिलीट होवू  शकतात.

तेव्हां सतर्क रहा. कुठल्याही लिंकवर क्लिक करूच नका.

कविता दातार.

Saturday 4 January 2020

#PUBG

#PUBG


नीरज आज सकाळपासून तणावात होता. आईने दोन-तीनदा कारण विचारूनही तो गप्पगप्पच होता. आजपासून त्याची विद्यापीठाची परिक्षा सुरु होणार होती. पहिलाच पेपर इकॉनॉमिक्सचा होता. यापूर्वी नीरजने दर वर्षी परीक्षेत डिस्टिंक्शन मिळविले होते. पहिल्या पाचात त्याचा नंबर ठरलेला असायचा. पण आज. . .

त्याने इकॉनॉमिक्सची क्वेश्चन बँक वरवर पाहिली. काहीच समजत नव्हतं. अभ्यासच झाला नाही तर क्वेश्चन बँक मधले क्वेश्चन-अॅन्सर्स काय समजणार? त्याला स्वतःचाच खूप राग येत होता. तो विचार करत होता, 'का अडकलो मी या PUBG च्या जंजाळात?? अभ्यास सोडून का तासंतास हा गेम खेळत बसलो??'

चार महिन्यांपूर्वी मित्रांच्या नादाने नीरजने PUBG खेळायला सुरुवात केली. सुरुवातीला अर्धा पाऊण तास खेळणारा नीरज हळूहळू  त्या गेम मधल्या मनोरंजक घडामोडींमुळे तीन-चार तास PUBG खेळायला लागला. त्यापुढे जाऊन कॉलेज, क्लास बुडवून घराजवळच्या बागेत बसून तो आपल्या मोबाइल वर हा व्हिडिओ गेम वेड्यासारखा खेळत बसायचा. रात्री परत अभ्यासाच्या नावाखाली आपल्या खोलीचे दार लावून अॉनलाईन आलेल्या इतर मित्रांसोबत उशिरा पर्यंत खेळायचा. यामुळे परीक्षेचा दिवस उजाडला तरीही त्याचा काहीही अभ्यास झाला नव्हता.

इकॉनॉमिक्सचा ‍पेपर नीरजच्या समोर होता. एकाही प्रश्नाचं उत्तर त्याला येत नव्हतं. उत्तरपत्रिकेत जरूरी ती माहिती भरून तो नुसताच बसला होता. तीन तासांचा वेळ कसा काढावा त्याला कळत नव्हतं. स्वतःबद्दल त्याच्या मनात संताप भरून राहीला होता. त्या तिरिमिरीतच त्याने उत्तरपत्रिकेत ‘PUBG गेम मोबाइल वर कसा डाउनलोड करायचा? मित्रमैत्रिणींचा अॉनलाईन गृप बनवून कसा खेळायचा? त्यातल्या टीप्स अँड ट्रिक्स' याविषयी सविस्तर लिहून टाकलं आणि अर्धा तास आधीच परीक्षा हॉलच्या बाहेर पडला.

दोन महिन्यांनंतर नीेरजचा रिझल्ट लागला. अपेक्षेप्रमाणे विद्यापीठाच्या परीक्षेत तो नापास झाला. दर वर्षी परीक्षेत डिस्टिंक्शन मिळवणारा अभ्यासू नीरज चक्क नापास झाल्याने आईवडिल हादरले. त्याला विश्वासात घेऊन कारण विचारल्यावर सगळ्याचा उलगडा झाला.

आई-वडिलांनी त्याला न रागावता समजावून सांगितलं. समुपदेशकाची मदत घेतली. नीरजलाही स्वतःची चूक समजली. त्याने PUBG खेळण्याचे व्यसन सुटावे यासाठी स्वतःहून मोबाइल आईजवळ दिला आहे आणि परत परीक्षेची तयारी करतो आहे.

नीरजला भेटण्यासाठी गेले असताना त्याने सांगितले, 'अजूनही PUBG च्या प्रतिमा माझ्या मनात सतत रेंगाळत असतात. पण मी प्रयत्नपूर्वक त्यापासून दूर राहण्याचे ठरवले आहे कारण तो गेम किती धोकादायक आहे, याची मला जाणीव आहे.'

जगभरातील १३ ते ३० वयोगटातील २० करोड लोक PUBG खेळतात. यात मुलांचे प्रमाण अधिक आहे.

सोशल नेटवर्कींग आणि गेमिंग च्या अभ्यासकां नुसार PUBG च्या आकर्षक डिझाइन मुळे आणि त्यामधील मनोरंजक घडामोडींमुळे या गेमचे व्यसन लवकर लागते. काही मुलांचे शैक्षणिक वर्ष या खेळाच्या व्यसनापायी वाया गेले आहे.

या खेळाच्या संदर्भात काही मुलामुलींशी संवाद साधल्यावर जाणवंलं की काहींना या खेळाचे व्यसन लागेल अशी भीती वाटते म्हणून ते त्यापासून कटाक्षाने दूर राहतात. एका २२ वर्षांच्या मुलाने सांगितले की हा खेळ त्याचे बहुतेक मित्रमैत्रिणी कमीअधिक प्रमाणात खेळतात. सुरुवातीला मित्रांचा खेळ बघायला त्याला आवडायचे मात्र खेळ नुसता पाहूनही आपल्यात हिंसक वृत्ती वाढते आहे असे त्याला जाणवल्याने त्याने ते बघणं देखील बंद केलं. काही जण दूरस्थ मित्रमैत्रिणींशी बोलता यावं म्हणून आठवड्यातून एकदोनदा खेळतात. काही शाळकरी मुलं शाळा, अभ्यास, क्लासेस यामुळे कंटाळून, विरंगुळा म्हणून आणि मित्रमैत्रिणीं खेळतात म्हणून रोज रात्री PUBG खेळण्यासाठी एकत्र येतात आणि काही मुलंमुली शाळा, कॉलेज बुडवून दिवसाचे ५ ते ८ तास खेळत राहतात. हा वर्ग या खेळाच्या पूर्णतः आहारी गेला आहे आणि त्यांना समुपदेशनाची गरज आहे.

पालकांची भूमिका
सर्वप्रथम पालकांनी मुलांसाठी वेळ काढून त्यांच्याशी सुसंवाद साधावा. मुलं शाळा, कॉलेज, क्लासला नियमित जातात का? त्यांचे अभ्यासाकडे लक्ष आहे का? शाळा, कॉलेज व्यतिरिक्त आणखी कुठे जातात? नेमके काय करतात? याकडे लक्ष ठेवावे. खरं तर शाळकरी मुलांना मोबाइल द्यायला नको. मोबाइल वापरायला दिल्यास त्यावर मर्यादा ठरवून द्यावी. मुलांचा मोबाइल त्यांना विश्वासात घेऊन अधूनमधून तपासावा. मुलं कुठलाही व्हिडिओ/अॉनलाइन गेम खेळत असल्यास तीव्र प्रतिक्रिया व्यक्त न करता किंवा लगेच मोबाइल काढून न घेता असले खेळ त्यांच्या सामाजिक आणि शैक्षणिक विकासासाठी कसे हानीकारक आहेत हे त्यांना व्यवस्थित समजावून सांगावे. जमल्यास समुपदेशकाची मदत घ्यावी. तसंच मुलं कधीतरी थोडा वेळ हा खेळ खेळत असतील तर पालकांनी घाबरून जाण्याचे कारण नाही.

मुलांना मैदानी खेळ खेळण्यास उद्युक्त करावे. एखादा छंद जोपासण्यासाठी प्रोत्साहित करावे. जी मुलंमुली मैदानी खेळ खेळतात किंवा गायन, नृत्य, चित्रकला, वक्तृत्व यापैकी एखादा छंद जोपासतात त्यांना कुठलेही व्यसन लागण्याची शक्यता कमी असते.

आजची तरुणाई अत्यंत हुशार आणि कल्पक आहे. जरुरी आहे ते फक्त त्यांची हुशारी आणि कल्पकता योग्य दिशेकडे नेण्याची. हे काम फक्त त्यांचे पालक आणि शिक्षक करू शकतात.

©कविता दातार