Thursday 26 December 2019

प्रसंगावधान



आदिती प्रधान, पुण्यात राहणारी एक उच्चशिक्षित, सुंदर २३ वर्षीय तरूणी. आदिती एका बहुराष्ट्रीय आयटी कंपनीत टेक्नॉलॉजी अॅनालिस्ट आहे. सध्या ती एका महत्त्वाच्या प्रोजेक्टवर काम करत असल्याने घरी जायला बर्‍याचदा उशीर होतो. पण आज क्लायंट सोबतच्या व्हिडिओ कॉन्फरन्स मुळे रात्रीचे अकरा कसे वाजले तिला कळंलं देखील नाही.
आदितीने बॅग उचलली, ड्रॉवर उघडून मोबाइल बाहेर काढला. आईचे ५ मिसकॉल दिसत होते. फोन करून आईला तिने तासाभरांत घरी पोहचते असे सांगून मोबाइल वर कंपनीचे कॅब बुकिंग अॅप उघडले आणि कॅब बुक केली. ती बाहेर पडत असतानाच कॅब समोरून येताना दिसली. दार उघडून ती आत बसली. ड्राइवर शिवाय कॅबमधे कोणीही नव्हते. आज तिला फारच उशीर झाला होता. ड्रायव्हर सुद्धा ओळखीचा वाटत नव्हता. कंपनीतील महिला कॅबमधे एकटी असल्यास किंवा तिचा शेवटचा स्टॉप असल्यास सेक्युरीटी गार्ड बरोबर घेण्याची सुविधा होती पण आदिती सहसा गार्ड बरोबर घेण्याचे टाळत असे.
हिंजेवडी फेज वन वरून गाडी बाहेर पडली आणि मुंबई बेंगलोर रस्त्याला लागली. पाच दहा मिनिटं झाली असतील ड्रायव्हरने समोर ठेवलेला त्याचा मोबाईल उचलून स्विच अॉफ केला. तिने कारण विचारल्यावर "मोबाइल डिस्चार्ज होतो आहे आणि थोडय़ा वेळाने महत्त्वाचा कॉल करायचा आहे. म्हणून बंद केला." असे त्याने सांगितले. पण त्याच्या उत्तराने आदितीचे समाधान झाले नाही. कंपनीच्या कॅब बुकिंग अॅपला त्याचे लोकेशन ट्रॅक करता येऊ नाही म्हणून त्याने मोबाइल बंद केला हे तिच्या लक्षात आले.
तिच्या डोक्यात धोक्याची घंटा वाजू लागली. तेव्हढ्यात ड्रायव्हरने गाडीचा स्पीड वाढवला. आणखी थोड्या वेळात रस्त्याच्या कडेला उभ्या असलेल्या एका माणसाजवळ गाडी येऊन थांबली आणि तो माणूस ड्रायव्हर शेजारचे दार उघडून गाडीत येऊन बसला. पेहरावावरून आणि चेहर्‍यावरून तो माणूस काही सभ्य वाटत नव्हता. दोघांच्या हेतूची तिला पूर्ण कल्पना आली आणि तिची खात्री झाली कि ती फार मोठ्या संकटात सापडली आहे.
थंडीचे दिवस असूनही आदितीला घाम फुटला. घशाला कोरड पडली. मोठ्या प्रयत्नाने तिने स्वतःवर ताबा मिळवला आणि शांत डोक्याने विचार करण्याचा प्रयत्न करू लागली. अचानक तिला आठवले काही दिवसांपूर्वी व्हॉट्सअॅपवर आलेली एक पोस्ट वाचून तिने 112India अॅप डाउनलोड करून मोबाइलवर इन्स्टॉल करून घेतले होते आणि त्याला टेस्टही केले होते. थरथरत्या हाताने तिने पर्समधून मोबाइल बाहेर काढला. पिन टाकून सुरू करून होमस्क्रीन वरचे 112India अॅप ओपन केले आणि पोलिसांच्या मदतीसाठीचे बटन दाबले. आत्ताच्या परिस्थितीत या अॅपमुळे आपल्याला काही मदत मिळते की नाही या बाबतीत अादिती साशंक होती.
एव्हाना गाडीचा वेग कमी होऊन गाडी एका सुनसान रस्त्यावरून धावत होती. ड्रायव्हर शेजारी बसलेला माणूस मागे वळून घाणेरड्या नजरेने तिच्याकडे पाहून अश्लील हावभाव करत होता. तिने पुन्हा एकदा 112India अॅपवरचे पोलिस आणि अदर्स हे दोन्ही बटन्स एकामागोमाग एक दाबले. दुसरी कुठलीही मदत मिळेपर्यंत तिला स्वतःच्या सुरक्षेसाठी प्रयत्न करणे भाग होते. ड्रायव्हरजवळ बसलेल्या माणसाला ती मोबाइलवर कोणाची तरी मदत मिळवण्याचा प्रयत्न करते आहे, याचा संशय आला होता. त्याने मागच्या सीटवर झुकून तिचा मोबाइल काढून घेण्याचा प्रयत्न केला. आदितीने मोबाइल पटकन पर्समधे टाकला आणि चालत्या गाडीचे दार उघडून बाहेर पडण्याचा प्रयत्न करू लागली. पण गाडी आतून लॉक होती.
गाडी एका निर्मनुष्य जागी येऊन थांबली. ड्रायव्हर आणि त्याच्याजवळ बसलेला माणूस दोघेही दार उघडून मागे आले. दोघेही गाडीची मागची दोन्ही दारं उघडून तीला घेरून उभे राहिले. क्षणाचाही विलंब न करता अादिती उजव्या बाजूच्या दारातून ड्रायव्हरला ढकलून बाहेर पडली आणि रस्त्याच्या दिशेने धावत सुटली.
अॅपवरून पोलिसांना सूचना देऊनही दहा मिनिटे उलटली होती. ती जीवाच्या आकांताने पळत होती. त्याचबरोबर पोलिसव्हॅनच्या सायरनचा आवाज येतो का हे ऐकण्याचा प्रयत्न करत होती. दोघेही तिचा पाठलाग करत होते. दोन तीन मिनिटांतच त्यांनी तिला सहज गाठलं असतं.
तेवढ्यातच पोलिसांच्या गाडीच्या सायरनचा आवाज तिला एेकू आला. तिच्या जीवात जीव आला आणि ती अधिकच जोरात रस्त्याच्या दिशेने धावू लागली. थोड्याच वेळात पोलिस व्हॅन तिच्या दृष्टीस पडली. पाच पोलीस व्हॅनमधून उतरले. त्यात एक महिला पोलीस देखील होती. तिने धावण्याचा वेग कमी केला आणि मागे वळून पाहिले. दोघंही नराधम पोलिसांना पाहून पळून गेले होते.
आदिती पोलीस व्हॅनजवळ आली. तिने सगळी घटना पोलीसांना सांगितली. पोलीसांनी आसपासचा परीसर पिंजून काढला पण दोघंही सापडले नाही. पोलीसांनी व्हॅनमधून आदितीला घरी सोडले.
आज भारत सरकारनी सुरू केलेल्या 112India अॅपमुळे आदिती एका मोठ्या संकटातून सहीसलामत बाहेर पडली होती.
आदितीने दोघा नराधमां विरुद्ध एफआयआर दाखल केला. तिने सांगितलेल्या गाडीच्या आणि दोघांच्या वर्णनावरून तसेच कंपनीजवळ असलेल्या ड्राइव्हरच्या कॉन्ट्रॅक्ट पेपर्सवरून पोलीसांनी सातार जवळच्या एका गावातून दोघांनाही ताब्यात घेतले.
112India अॅप डाउनलोड करून इंस्टॉल केल्यावर, नाव, जन्मतारीख आणि फोन नंबर दिल्यावर ओटीपी येतो. अॅपला कॉन्टॅक्ट्स, लोकेशन, फोनकॉल्स वगैरे ची परवानगी द्यावी लागते. ह्या माहितीशिवाय इच्छित काम करणे 112India ला अशक्य असते. लगेच स्क्रीनवर अॅप लोकेशन दाखवू लागते. पोलीस, आग, मेडिकल व इतर अशी चार बटन्स दिसायला लागतात.
भारत सरकारने फेब्रुवारी 2019 मध्ये 112 हा नंबर कुठल्याही प्रकारच्या इमर्जंसी मध्ये वापरण्यासाठी खुला केला आहे. आजपर्यंत २२ राज्ये व केंद्रशासित प्रदेशांमध्ये ही योजना कार्यान्वित झालेली आहे, इतर राज्यातही होत आहे.
पोलीस (१००), आग (१०१), आरोग्य (१०८) आणि स्त्री सुरक्षा (१०९०) हे चार नंबर ११२ नंबराखाली आणलेले आहेत. सध्या सगळ्यांजवळ स्मार्टफोन आहेत त्यामुळे अँड्रॉइड व आयफोनसाठी अॅप विकसित केलेले आहे. अॅपवर ४ पॅनिक बटन्स दिलेली आहेत - पोलीस, आग, मेडिकल व इतर. आपल्या गरजेप्रमाणे बटन दाबले तर योग्य ती मदत ६ ते १० मिनिटांत मिळू शकते.
आपली क्षमता व इच्छा असल्यास आपण स्वयंसेवक म्हणून स्वतःची नोंद करू शकतो. आपल्या भागात कुणी मदतीची याचना केल्यास ती आपल्यापर्यंतही पोचून आपण तिथे धाव घेऊन मदत करू शकतो.
बर्‍याचदा घरात फक्त वृद्ध व्यक्ती असतात. कुणा एकाच्या बाबतीत मेडिकल इमेरजन्सी उद्भवली तर दुसऱ्याला काय करावे सुचत नाही, हाक मारून बोलावण्याच्या अंतरावर कुणी नसते, मुले दूरदेशी असतात. अशा वेळी हे अॅप वापरून तात्काळ मदत मिळवता येईल. अमेरिकेतील ९११ सारखा याचा वापर व उपयोग व्हावा ही सरकारची अपेक्षा आहे. ही योजना केंद्र सरकारने निर्भया फंडमार्फत सुरू केलेली आहे.
अॅपचा वापर करून आपले रक्षण करण्याचा प्रयत्न करणे हे तर नक्कीच आपल्या हातात आहे.
©कविता दातार


Tuesday 17 September 2019

छुपा कॅमेरा आणि मायक्रोफोन पासून बचाव



छुपा कॅमेरा आणि मायक्रोफोन पासून बचाव




नागपुरातील एका कपड्यांच्या दुकानात चेंजिंग रुममध्ये महिला आणि तरुणींचे कपडे बदलतानाचे छुप्या कॅमेराद्वारे चित्रण करण्यात येत असल्याचा धक्कादायक आणि संतापजनक प्रकार काही दिवसांपूर्वी उघडकीस आला. एका तरुणीच्या सतर्कतेमुळे हे प्रकरण समोर आले. याप्रकरणी सीताबर्डी पोलिसांनी दुकानाचा मालक आणि एका कर्मचाऱ्याविरोधात गुन्हा दाखल करुन त्या दोघांना अटक केली आहे. या आणि अशा अनेक प्रकरणांमुळे हॉटेल रूम्स, मॉल्स आणि दुकानांमधील ट्रायल/चेंजिंग रूम्स, टॉयलेट्स मधील प्रायव्हसीचा प्रश्न समोर आला आहे. दुर्दैवाने स्पाय कॅमेरा, मायक्रोफोन द्वारे लोकांचे खाजगी क्षण रेकॉर्ड करण्याच्या असामाजिक तत्वांत दिवसेंदिवस वाढ होत आहे.

यापासून स्वतःचा बचाव करण्यासाठी सर्वसामान्य नागरिकांनी विशेषतः स्त्रियांनी सतर्क राहून काही गोष्टींची काळजी घ्यायला हवी.

चेंजिंग / ट्रायल रूम मध्ये काय काळजी घ्यावी?

- तेथील आरशाला स्पर्श करून, आपले बोट आणि त्याचे प्रतिबिंब यांच्यात काही अंतर आहे का? हे तपासून पहा. नसल्यास, हा दोन बाजूंचा आरसा (Two Way Mirror) आहे. म्हणजे एका बाजूने आरसा व दुसर्‍या बाजूने खिडकी प्रमाणे या खोलीतील सर्व काही पाहता येते. आरशाच्या मागच्या बाजूस कॅमेरा असू शकतो. लगेच तेथून बाहेर पडा.

- हॅन्गरसारख्या विशेषत: स्क्रू असणार्‍या वस्तूंमधे लेन्स सारखे काही दिसते का हे तपासून पहा. खात्री वाटत नसल्यास सर्व स्क्रू असलेल्या भागांना कापडाने झाका.

- फॅन, लाईट, स्मोक डिटेक्टर वगैरे चे नीट निरीक्षण करा. कुठे लेन्स सारखे काही दिसते का ते पहा. खात्री वाटत नसल्यास सेलोटेप / स्टिकर ने स्मोक डिटेक्टर चा उघडा भाग तात्पुरता झाकून ठेवा. साधी किंवा काळी सेलोटेप कायम आपल्या जवळ बाळगा.

- काही आक्षेपार्ह आढळून आल्यास संबंधित सूत्रांकडे किंवा पोलीसांत तक्रार करा.

हॉटेल रूम मध्ये वास्तव्य करण्या अगोदर काही गोष्टींची काळजी घेणे जरूरी आहे जसे...

- हॉटेल रूम मध्ये शिरताक्षणीच एखाद्या परिचिताला मोबाइल फोनवरून कॉल करावा आणि मोबाइल वर बोलत असताना संपूर्ण खोलीत फिरून संभाषणात व्यत्यय येतो आहे काय? हे तपासावे. बहुतेक मायक्रोफोन्स आणि छुपे कॅमेरा वायफाय एनेबल्ड असल्याने मोबाइल फोनवरील संभाषणात एक प्रकारची खरखर किंवा व्यत्यय निर्माण करतात. असे असल्यास खोलीतील ज्या ठिकाणी जास्त खरखर येत असेल त्या जागी नीट तपासा.

- वर सांगितल्याप्रमाणे आरसा, हँगर्स, स्मोक डिटेक्टर, लाइट्स, नाइट लँप, फॅन वगैरे ची तपासणी जरूर करावी.

- कपाटं, फ्लॉवर वॉस, भिंतीतले इलेक्ट्रिक सॉकेट्स, कॉफी मेकर, टीव्ही, सेटटॉप बॉक्स, खोलीच्या कोपर्‍यांमधे अथवा छतावर असलेली संशयास्पद वस्तू जसे टेडीबेअर वगैरे अशा शक्य त्या वस्तूंची तपासणी करावी.

- इलेक्ट्रिक गॅजेट्स जसे एअरकंडिशनर, कॉफी मेकर, टीव्ही, सेटटॉप बॉक्स वापरून झाल्यावर बंद आणि डिसकनेक्ट करून ठेवावे.

- इलेक्ट्रिक सॉकेट्स काळ्या सेलोटेपने झाकावे.

- संशयास्पद वस्तू हलवून पलंगांखाली, कपाटात किंवा टेबलाखाली ठेवून द्याव्या अथवा टॉवेल किंवा चादरीने झाकाव्या.

- छुपा कॅमेरा शोधण्यासाठी एक सोपी युक्ती करता येईल. खोलीत संपूर्ण अंधार करावा. टीश्यू पेपरची सुरळी बनवून ती एका डोळ्यावर लावावी. दुसर्‍या डोळ्यापुढे टॉर्च किंवा मोबाइल चा फ्लॅशलाइट धरून सगळी खोली बारकाईने तपासावी. भिंतीत किंवा एखाद्या कोपर्‍यात छुपा कॅमेरा असल्यास त्याच्या लेन्स चा लाईट चमकून जाईल. तो छुपा कॅमेरा आहे अशी खात्री झाल्यास योग्य ती पावले उचलावी.

- डिजिटल किंवा स्मार्टफोनचा कॅमेरा आपल्या डोळ्यांना न दिसणाऱ्या इन्फ्रारेड लाइटला पकडू शकतो. कॅमेरा चालू करून सर्व खोलीत फिरवल्यास छुप्या कॅमेरा चा इन्फारेड लाइट त्यात दिसू शकतो.

- हॉटेल्सच्या बाथरुममधील शॉवर, गीजर व पडद्याच्या रॉड्स मध्ये सुद्धा छुपा कॅमेरा असू शकतो. त्यामुळे बाथरूममध्ये सुद्धा सर्व नीट तपासून घ्यावे.

- स्पाय कॅमेरा म्हणजेच छुपा कॅमेरा किंवा मायक्रोफोन साधारणतः वायफायद्वारे इंटरनेटला जोडले असतात. तुमचा स्मार्टफोन जर एखाद्या अपरिचित वायफाय नेटवर्क चे नाव दाखवत असेल तर ते या डिव्हायसेसच्या इन बिल्ट वायफाय नेटवर्कचे नाव असू शकते. अशा वेळी सावध व्हा आणि हे वाय फाय नेटवर्क नेमके कुठले ?याची चौकशी करा.

- RF Detector या डिव्हाईस च्या द्वारे देखील वायफाय इनेबल्ड छुपे कॅमेरा आणि मायक्रोफोन्स चा शोध घेता येतो. हे डिव्हाइस साधारणतः एक हजार ते तीन हजार किमतीत कुठल्याही इलेक्ट्रॉनिक्स दुकानात मिळते. RF डिटेक्टरद्वारे शोध घेताना मात्र तुमचे स्वतःचे वायफाय इनेबल्ड डिव्हायसेस बंद ठेवा. म्हणजे इतर अनोळखी डिव्हायसेसचा तुम्हाला नीट शोध घेता येईल.

- या व्यतिरिक्त तुम्ही प्ले स्टोअर वरील हिडन कॅमेरा डिटेक्टर सारखे अॅप्स वापरू शकतात.

©कविता दातार







Tuesday 23 July 2019

स्मार्ट टीव्ही स्टोरी

स्मार्ट टीव्ही स्टोरी



राजेश - रीमा, सुरतमधील उच्चभ्रू वस्तीत राहणारे एक जोडपे. लग्नाला दहा वर्षे झाली होती. राजेशला त्याच्याकडे असलेल्या स्मार्ट टीव्हीवर पॉर्न फिल्म्स बघण्याचा वाईट नाद होता. त्यासाठीच त्याने टीव्ही बेडरुम मधे लावून घेतला होता. पॉर्न फिल्म्स बघण्या सोबत राजेश कधी कधी पॉर्न वेबसाइट्सना सुद्धा टीव्ही वरूनच विजिट करत असे. एके रात्री अशाच एका साइटवरील व्हिडिओ पहात असताना त्याला भीतीयूक्त आश्चर्याचा धक्का बसला. रीमासोबतचे त्याचे खाजगी अंतरंग क्षण त्या व्हिडिओत चित्रित झाले होते.

राजेशने रीमाला तो व्हिडिओ दाखवला. रीमाला तर रडूच कोसळले. दोघांनाही काय करावे कळत नव्हते. पोलिसांत जावे तर बदनामीची भीती होती. राजेशने हा सर्व प्रकार त्याच्या जवळच्या मित्राला, सुधीरला सांगितला. सुधीरने त्याला सायबर सिक्युरिटी एक्स्पर्टची मदत घेण्यास सांगितले.

अंकित देसाई हा सुरतमधील प्रसिद्ध सायबर सिक्युरिटी एक्स्पर्ट. त्याला भेटून राजेशने सर्व घटना सविस्तर सांगितली. अंकितने सर्व प्रथम राजेशची पूर्ण बेडरूम शोधली. कुठे एखादा स्पाय कॅमेरा असेल अशी त्याला शंका होती पण काहीच मिळून आले नाही. अंकित विचारात पडून इकडे तिकडे बघत असतानाच त्याची नजर राजेशच्या बेडरूममधील स्मार्ट टीव्हीकडे गेली. राजेशला त्याने स्मार्ट टीव्हीचा वापर कशा कशासाठी करतो, ते सर्व विचारले. टीव्ही सुरू करून त्याच्या सेटिंग्स, हिस्टरी, त्याच्यावरील अॅप्स हे सगळे तपासले. आणि तो एका निष्कर्षाप्रत आला.

स्मार्ट टीव्हीवर पॉर्न साइट्स पाहत असतांना कुठल्या तरी पॉर्न व्हिडिओची मॅलिशिअस लिंक (मालवेअर असलेली (असल्या साइटवर अशा लिंक्स जास्त असतात)) राजेश कडून क्लिक झाली असणार आणि स्मार्ट टीव्हीमध्ये मालवेअरचा शिरकाव झाला. या मालवेअरने त्याच्या कॅमेराचा आणि मायक्रोफोनचा ताबा घेतला आणि बेडरूम मधले रेकॉर्डिंग केले. स्मार्ट टीव्ही वायफायद्वारे इंटरनेटला जोडला असल्याने रेकॉर्ड केलेली क्लिप त्या साइटवर अपलोड झाली. हे सर्व स्मार्ट टीव्हीबाबतच नाही तर इंटरनेटला जोडलेल्या कुठल्याही स्मार्ट डिव्हाइस बाबत घडू शकते. मालवेअर एकदा का तुमच्या स्मार्ट डिव्हाईस मधे शिरले की ते तुमचा डेटा, कॅमेरा, मायक्रोफोन सगळ्याचा ताबा घेऊन त्याचा गैरवापर करू शकते.

अंकितने संबंधित साईटच्या अॅडमिनशी संपर्क साधून राजेशची क्लिप काढून टाकण्याची विनंती केली. पण त्याअगोदर कोणी ती क्लिप डाऊनलोड करून व्हायरल केली असण्याची शक्यता त्याने राजेशला सांगितली.

राजेश - रीमा अजूनही भीती आणि बदनामीच्या सावटाखाली आहेत.

स्मार्ट टीव्ही हॅक होण्यापासून वाचवण्यासाठी काही गोष्टी आवश्यक आहेत. जसे की सेटिंग्जमध्ये जाऊन त्याचा कॅमेरा आणि मायक्रोफोन जरूर नसताना डिसॅबल करावे, किंवा त्यावर काळी टेप चिकटवावी. टीव्हीचे सिस्टम सॉफ्टवेअर वेळोवेळी अपडेट करावे, बरेच स्मार्ट टीव्ही अॅन्टीव्हायरस आणि अॅन्टीमालवेअर सोबत येतात (जसे सॅमसंग चे स्मार्ट सेक्युरीटी) त्यांचे अॅन्टीव्हायरस अपडेटेड ठेवावे. फक्त टिव्ही सोबत येणारे अॅप्स आणि रीमोट कंट्रोल चा वापर करावा. जरुरी नसलेले, माहीत नसलेले थर्ड पार्टी अॅप्स वापरू नाही. सेक्युर्ड वाय-फाय चा वापर करावा.

मुख्य म्हणजे तुम्ही जर टेक्नोलॉजी शी फारसे परिचित नसाल आणि पारंपारिक टीव्ही तुम्हाला पुरेसा असेल तर स्मार्ट टीव्ही पासून दूर राहणे केव्हांही चांगले.


**गोपनीयता ध्यानात ठेवून पात्रांची नांवे  बदलण्यात आली आहेत.

©कविता दातार

Monday 15 July 2019

एजंट स्मिथ


एजंट स्मिथ

सायबर सुरक्षा कंपनी चेक पॉईंट सॉफ्टवेअर टेक्नॉलॉजी रिसर्चने मोबाइल मालवेअरचा एक नवीन प्रकार शोधला आहे. ज्याने भारतात 15 दशलक्ष मोबाईल डिव्हाइसेससह जगभरात 25 दशलक्ष डिव्हाइसेस शांतपणे संक्रमित केले आहेत. एजंट स्मिथ त्याचे नांव. हे मालवेअर Android सिस्टम च्या कमकुवतपणाचा फायदा घेत इन्टॉल केलेल्या अॅप्सना युझरच्या नकळत नव्या आवृत्तीसह पुनर्स्थित (reinstall) करते.

"एजंट स्मिथ" मालवेअर आर्थिक फायदा दर्शवणार्‍या किंवा पोर्नोग्राफी च्या फसव्या जाहिराती दाखवण्यासाठी डिव्हाइस मधील त्याच्या प्रवेशाचा वापर करते. परंतु ते बँकिंग क्रेडेन्शियल चोरी आणि eavesdropping (चोरून संभाषण ऐकणे) या सारख्या अधिक घृणास्पद आणि हानीकारक उद्देशांसाठी सुद्धा सहजपणे वापरले जाऊ शकते.

सायबर सुरक्षा तज्ज्ञांच्या मते चांगले अद्ययावत अॅन्टीव्हायरस या मालवेअरचा हल्ला रोखू शकते. तसेच कुठलेही अॅप इन्स्टॉल करताना प्ले स्टोअर चा वापर करावा. थर्ड पार्टी अॅप स्टोअर्स (9Apps वगैरे) वरून अॅप इन्स्टॉल केल्यास एजंट स्मिथचा तुमच्या स्मार्टफोनमध्ये शिरकाव होण्याची शक्यता अाहे. गुगल प्ले स्टोअरवरील काही अॅप्समध्ये देखील एजंट स्मिथ चा शिरकाव झाला असल्याने गुगलने युजर्सना खालील अॅप्स आपल्या स्मार्टफोनमधून अनइन्स्टॉल करण्याची विनंती केली आहे.

-Ludo Master - New Ludo Game 2019 For Free

--Sky Warriors: General Attack

--Color Phone Flash - Call Screen Theme

--Bio Blast - Infinity Battle Shoot virus

--Shooting Jet

--Photo Projector

--Gun Hero - Gunman Game for Free

--Cooking Witch

--Blockman Go: Free Realms & Mini Games

--Crazy Juicer - Hot Knife Hit Game & Juice Blast

--Clash of Virus

--Angry Virus

--Rabbit Temple

--Star Range

--Kiss Game: Touch Her Heart

--Girl Cloth Xray Scan Simulator

वरील पैकी कुठलेही अॅप आपल्या स्मार्टफोनमध्ये असल्यास त्वरित काढून टाका. तसेच कुठलीही आक्षेपार्ह वाटणारी जाहिरात स्मार्टफोनमध्ये वारंवार येत असल्यास स्मार्टफोनचे व्यवस्थित स्कॅनिंग करून घ्या. एवढे करूनही स्मार्टफोनमधून एजंट स्मिथ जात नाही असे निदर्शनास आल्यास फोन थेट फॅक्टरी रीसेट करावा.

©कविता दातार

Friday 28 June 2019

ओएलएक्स किंवा तत्सम साइटवर खरेदी करता आहात?

ओएलएक्स किंवा तत्सम साइटवर खरेदी करता आहात?

संतोष तालुक्याच्या गावी राहणारा एक सुशिक्षित शेतकरी तरुण. ऑनलाईन व्यवहारां ची बऱ्यापैकी समज असलेला.

त्याच्या स्मार्टफोन वरील ओएलएक्स अॅपवर एके दिवशी त्याने सेकंडहॅण्ड स्कॉर्पिओ गाडी विक्रीला असल्याची पोस्ट पाहिली. बंगलोरमधील प्रकाश शर्मा नांवाच्या एका सरकारी अधिकाऱ्याला आपली दहा वर्षे जुनी स्कॉर्पिओ एक लाख पाच हजारांत विकायची होती. गाडीचे रजिस्ट्रेशन ठाणे जिल्ह्यातील पालघरचे होते. फोटोंवरून गाडी चांगल्या कंडिशनमध्ये दिसत होती. ऑफर आकर्षक असल्याने संतोषने गाडी खरेदी करण्याचे ठरवले.

फोनवरून त्याने शर्माशी संवाद साधला व व्यवहार नक्की केला. सुरुवातीला एकवीस हजार रुपये घेऊन गाडी जळगावपर्यंत पाठवण्यास शर्मा तयार झाला. उरलेली रक्कम गाडीचा ताबा घेतल्यावर द्यायची असे ठरले. त्याप्रमाणे संतोषने पेटीएमद्वारे शर्माला एकवीस हजार रुपये ट्रान्सफर केले. संतोषच्या व्हॉट्सअॅपवर शर्माने त्याची अॅक्नॉलेजमेंट देखील पाठवली. गाडी जळगाव पर्यंत पोहोचली आहे आणि मुलाच्या वैद्यकीय उपचारांसाठी पैशांची अतोनात गरज आहे असे सांगून शर्माने आणखी बत्तीस हजार रुपये संतोषला पाठवण्यास सांगितले. त्याच्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून संतोषने पेटीएमद्वारे पैसे ट्रान्सफर केले.

या घटनेला दीड महिना झाला. पण अजून संतोष गाडी मिळण्याची वाट बघत आहे. संतोषने बऱ्याचदा शर्माला फोन केले पण त्याचे म्हणणे एकच. . . उरलेले सगळे पैसे द्या आणि गाडी घेऊन जा. संतोषने अोएलएक्स हेल्प सेंटरला आणि पोलिसांतही कम्प्लेंट केली आहे. पुरावे म्हणून पेटीएमवरून पैसे ट्रान्स्फर केल्याचे स्क्रीन शॉटस्, शर्माचा फोन नंबर, ओएलएक्स वरील पोस्टचे स्क्रिनशॉटस् सर्व दिले आहेत पण अजूनही काही होऊ शकले नाही. संतोषचे त्रेपन्न हजार रुपये बुडाले, बहुमोल वेळ गेला आणि वरून मनस्ताप देखील झाला.

ओएलएक्स वरील फेक सेलर्स ओळखण्यासाठीच्या काही टीप्स . .
- एखादी वस्तू तिच्या मार्केटमधील किमतीपेक्षा बऱ्याच कमी किंमतीत मिळत असेल तर काहीतरी गडबड आहे असे समजावे आणि त्या वस्तू बाबतचा व्यवहार टाळावा.
- व्यवहार होण्याअगोदर सेलर जास्त किंवा वारंवार पैसे मागत असेल तर असा व्यवहार टाळावा.
- सेलर जर प्रत्यक्ष भेट किंवा ओएलएक्स वरील चॅट टाळून तुमच्याशी फोनवर, व्हॉटस्अॅपवर किंवा इमेलवर बोलणे पसंत करत असेल तर तो फेक असण्याची शक्यता असते. कारण ओएलएक्स वरील चॅट पुरावा म्हणून रेकॉर्ड केला जातो.
- ओएलएक्स किंवा तत्सम साइटवर फेक सेलर्स आणि बायर्सचे रिव्ह्यूज् असतात व्यवहार करण्याअगोदर ते जरूर तपासून घ्यावे.

©कविता दातार


Monday 15 April 2019

सिमकार्ड स्वॅप




विनोद कुमार मेहता मुंबईतील एक मोठे व्यापारी. एके दिवशी दुपारी आपल्या वातानुकूलित ऑफिसमध्ये बसलेले असतांना त्यांना एक फोन आला. 

"गुड आफ्टरनून. .मेैं एअरटेल से बात कर रहा हूं. क्या मेरी बात विनोद कुमार मेहता से हो रही है?"
"हां बोलीए. .मैं विनोदकुमार बात कर रहा हूं."
"यह कॉल आपको एअरटेल नेटवर्क अपग्रेडेशन की वजह से कि जा रही है. आपके लिए हम एक युनिक नंबर जनरेट करेंगे वह नंबर अौर एक मोबाइल नंबर आपको एसएमएस के जरिए भेजा जाएगा. आपको वह युनिक नंबर भेजे हुए मोबाइल नंबर पे आपके मोबाइल से एसएमएस करके भेजना है. रिप्लाय में जो मेसेज आएगा उसको 1 लिखके कन्फर्मेशन देना है. बस आप का नेटवर्क अपग्रेड हो जाएगा. लेकीन एक बात का ध्यान रखिये की अपग्रेडेशन के वक्त अापका मोबाइल थोडे समय के लिए बंद रहेगा. हमें आपका किमती समय देने के लिए धन्यवाद. आपका दिन शुभ हो."

या फोनकॉल पाठोपाठ मेहतांना एसएमएस आला. त्यात एक युनिक नंबर अाणि एक मोबाइल नंबर होता. वेळ न घालवता आणि कसलीही शहानिशा न करता त्यांनी तो युनिक नंबर दिलेल्या मोबाइलवर एसएमएसने पाठवून दिला. पाठोपाठ आलेल्या एसएमएसला त्यांनी 1 (one) असा रिप्लाय देऊन कन्फर्म केले.

थोड्या वेळातच त्यांच्या मोबाइलची रेंज जाऊन तो बंद झाला. पण कॉल सेंटरवरील माणसाने सांगितल्यामुळे त्यांनी फारशी काळजी केली नाही. त्यांच्या जवळ असलेल्या दुसऱ्या मोबाइलवरून त्यांनी त्यांचे व्यवहार चालू ठेवले. आपल्या कामाच्या व्यापात काही वेळातच मेहता ही गोष्ट विसरूनही गेले.

दुसरा दिवस उजाडला तरी त्यांच्या मोबाइलची रेंज आली नव्हती. म्हणून त्यांनी त्यांच्या ऑफिस बॉयला एअरटेल सर्व्हिस सेंटरवर पाठवले. चौकशीअंती असे समजले की त्यांचे सिमकार्ड व्यवस्थित चालू असून 3G वरून 4G वर अपग्रेड केले गेले आहे.

दरम्यान त्यांनी एका वेंडर ला दिलेला चेक बँकेत पुरेसा बॅलन्स नसल्यामुळे क्लिअर होऊ शकत नाही असा बँकेतील अधिकाऱ्याचा त्यांना फोन आला. मेहतांना फार आश्चर्य वाटले कारण त्यांच्या माहितीप्रमाणे त्यांच्या अकाऊंटला किमान साठ लाख तरी बॅलन्स होता.

बँकेत जाऊन चौकशी केल्यावर समजले की काल संध्याकाळ पासून आठ दहा वेळेस त्यांच्या डेबिटकार्ड वरून अॉनलाइन खरेदी केली गेली आहे आणि बॅंकेत अवघा बेचाळिस हजार बॅलन्स आहे.

हे ऐकून मेहता बुचकळ्यात पडले. कारण डेबिटकार्ड तर त्यांच्याजवळ होते आणि त्यांनी कुठलीही खरेदी केली नव्हती. त्यांना काय करावे समजत नव्हते.

मेहतांनी ही बाब त्यांचा मुलगा दीपकला सविस्तर सांगितली. दीपकचा मित्र सौरभ बांद्रा सायबर पोलिसांचा सल्लागार होता. दीपकने सर्व प्रकार सौरभच्या कानावर घातला. सौरभला लगेच लक्षात आले की हा सिमकार्ड स्वॅप फ्रॉडचा प्रकार आहे.

खरा प्रकार असा होता की, मेहतांना एअरटेल सर्व्हिस प्रोव्हायडर कडून फोन आलेला नसून एका हॅकरकडून आलेला होता. त्याने फोन करण्याअगोदर मेहतांचे आधारकार्डचे झेरॉक्स कुठूनतरी मिळवून, त्यांच्या नावे त्यांच्या बॅंकेत रजिस्टर्ड असलेल्या मोबाइल नंबरचे नवीन 4G सिम मिळवले.(खरं तर नुसत्या आधारकार्डच्या झेरॉक्सवर डुप्लिकेट सीम मिळत नाही. पण हॅकरने सर्व्हिस सेंटर मधील ओळखीच्या व्यक्तीशी संगनमत करून डुप्लिकेट सीम घेतले असावे.) नंतर मेहतांना फोन करून नव्या 4G सिमकार्ड चा नंबर पाठवून सिमकार्ड स्वॅप करायला लावले. सीमकार्ड स्वॅप म्हणजे एखाद्याचे 3G सिमकार्ड असल्यास 4G वर अपग्रेड होण्यासाठी जुन्या सिमकार्ड वरून नवीन सिमकार्ड चा नंबर मोबाइल सर्व्हिस प्रोव्हायडर ला पाठवून अपग्रेड करावे लागते. त्यानंतरच नवीन सिमकार्ड अॅक्टिवेट होऊ शकते.

तुम्हाला नक्कीच प्रश्न पडला असेल, की हॅकरला मेहतांच्या डेबिट कार्डचे डिटेल्स कसे मिळाले?

हॅकर ने मालवेअर असलेला एसएमएस पाठवून आधी मेहतांचा मोबाइल हॅक केला असावा किंवा मेहतांच्या मोबाइल फोनवरील एखाद्या अॅपच्या माध्यमातून त्यांचे डेबिटकार्ड डिटेल्स लीक झाले असावेत. हॅकर्स हे असे डेबिट, क्रेडिट कार्डचे डिटेल्स डार्क वेब वरून किंवा दुसऱ्या हॅकर्सकडून विकत घेऊ शकतात. टू स्टेप ऑथेंटिकेशन चा अडथळा दूर करण्यासाठी त्याने सिमकार्ड स्वॅप फ्रॉड केला. म्हणजे मेहतांच्या अकाऊंटमधून पैसे जाताना ओटीपी हॅकरजवळच्या मेहतांचे सिमकार्ड लावलेल्या मोबाइलवर येईल.

सिम कार्ड स्वॅप फ्रॉडपासून वाचण्यासाठी काही गोष्टींची काळजी घेणे जरुरी आहे.
- बँकेत मोबाइल नंबर सोबत आपला ई मेल आयडी सुद्धा रजिस्टर करावा. म्हणजे मोबाइलसोबत इमेलवरही ओटीपी किंवा पैसे डेबिट झाल्याचे मेसेजेस येतील.
- मोबाइलवर आलेल्या मेसेजमध्ये लिंक असल्यास ती क्लिक करून उघडू नका म्हणजे मोबाइलमध्ये मालवेअरचा शिरकाव होऊन मोबाइल हॅक होऊ शकणार नाही.
- अगदी जरूरी असलेले अॅप मोबाइलमध्ये ठेवा त्यांना परमिशन्स देताना काळजी घ्या. कारण अॅपमधूनही मोबाईलमधील डेटा लीक होतो. (जसे पेमेंट अॅप्समध्ये स्टोअर केलेले डेबिट क्रेडिट कार्ड डिटेल्स वगैरे.)
- कुठूनही फोन कॉल आल्यास आणि फोनवर बोलणाऱ्या व्यक्तीने कुठलीही सूचना दिल्यास (वरील घटने प्रमाणे) तर पूर्णपणे दुर्लक्ष करावे. त्याने सांगितल्याप्रमाणे करू नये.
- मोबाइलवर अँटी व्हायरस आणि अँटी मालवेअर इन्स्टॉल करून अपडेटेड ठेवावे.
- दुर्दैवाने सिमकार्ड स्वॅपिंग फ्रॉड तुमच्यासोबत झाल्यास लवकरात लवकर बँकेत सूचना देऊन पेमेंट स्टॉप करावे. आणि सायबर पोलिस स्टेशनला कम्प्लेंट नोंदवून जेथून फोन कॉल आला ते लोकेशन शोधण्याचा प्रयत्न करावा.

सजग रहा. सुरक्षित रहा. पुन्हा भेटू एका नव्या सायबर क्राइम कथेसोबत.


©कविता दातार



Thursday 28 February 2019

ज्युस जॅकिंग

ज्युस जॅकिंग


२०१२ च्या एप्रिल महिन्यातील घटना. जेट एअरवेजच्या विमानाने मी माझ्या मुलीसोबत सिंगापूरला निघाले होते. चेकइन काऊंटरवरून बोर्डिंग पास घेऊन, बाकीचे सोपस्कार आटोपून आम्ही विमान बोर्ड केले. माझी सीट माझ्या मुलीच्या सीटपासून दोन रांगा मागे होती. तिच्या जवळील विंडो सीटवर एक गृहस्थ बसलेले होते. एकंदरीत पेहरावावरून ते गव्हर्मेंट इंटेलिजन्स ब्युरोमधे काम करत असावेत असे वाटत होते. त्यांच्या हातातील आयपॅड वरील कामात ते बुडालेले दिसत होते. विमानाच्या टेक अॉफ ला थोडा वेळ होता.

मुलगी लहान असल्याने तिला माझ्यापासून दूर, अपरिचित व्यक्ती जवळ बसणे तितकेसे कम्फर्टेबल वाटत नव्हते. मी त्या व्यक्तीला माझ्या जागेवर बसून मला तिथे बसू देण्याची विनंती केली. माझी विनंती त्यांनी लगेच मान्य केली. मी माझ्या मुलीजवळ विंडो सीटवर येऊन बसले.

काही दिवसांपूर्वीच मी स्मार्टफोन वापरायला सुरुवात केली होती. त्यामुळे फोनवर व्हॉट्सऍप, फेसबुक वापरण्याचा मला विशेष उत्साह होता. मी फोन उघडला. पण त्याची बॅटरी पंधरा टक्के उरली होती. त्याला रिचार्ज करणे भाग होते. माझ्या पर्समधून मी चार्जर बाहेर काढला. चार्जरचा एसी अॅडॉप्टर काढून मी माझ्या समोरच्या सीटच्या पाठीवर असलेल्या यूएसबी पोर्टला चार्जर कनेक्ट केला. टेक ऑफची सूचना मिळाली. चार्जिंग ला लावलेला मोबाइल मी एरोप्लेन मोडवर टाकला आणि मुलीसोबत समोरच्या स्क्रिनवर सिनेमा बघत बसले.

पाच तासांनंतर सिंगापूर एअरपोर्टवर लँड झाल्यावर लक्षात ठेवून चार्जिंगला लावलेला मोबाइल चार्जर सकट काढून पर्समध्ये टाकला. तेव्हापासून माझा मोबाईल दोनतीनदा हँग होऊन रिसेट झाला. स्मार्टफोन वापरण्याची सवय नसल्याने आणि फार माहिती नसल्याने मी त्याकडे दुर्लक्ष केले.

घरी आल्यावर मोबाईल रिपेअरिंग शॉप मधून मोबाइल इरेज आणि क्लीन करून घेतला.

या घटनेला खूप वर्षं झाली. मी ती विसरूनही गेले. काही दिवसांपूर्वी माझे एक परिचित जे अमेरिकेत आयटी एक्स्पर्ट आहेत त्यांनी ज्यूस जॅकिंग बद्दल लेख लिहण्यास सुचवले. त्याबद्दल माहिती गोळा करताना मला हा प्रसंग आठवला.

ज्यूस जॅकिंग म्हणजे एअरपोर्ट्स, एरोप्लेन्स, रेल्वे स्टेशन्स वगैरे सारख्या ठिकाणी स्मार्ट डिव्हाइस चार्ज करण्यासाठी असलेल्या पॉइंट्स चा वापर करून चार्जिंग ला लावलेल्या डिव्हाईसेस मधला डेटा चोरी करणे आणि/किंवा त्या डिव्हाइसमध्ये मालवेअर (व्हायरस) कॉपी करणे. या मालवेअरद्वारे त्या डिव्हाइसवर पूर्णपणे ताबा मिळवता येऊ शकतो.

या युएसबी चार्जिंग पॉइंटच्या आत एक छोटे कॉम्प्युटराइज्ड युनिट बसवलेले असते. त्यामुळे ज्यूस जॅकिंग शक्य होते. चार्जिंगसाठी ची जी यूएसबी केबल असते. तिच्यात चार्जिंग बरोबरच डेटा ट्रान्सफरची सुविधा सुद्धा असते. त्यामुळे कॉपी करणे शक्य होते. ज्यूस जॅकिंग च्या केसेस २०११ पासून आढळून आल्या.

माझ्यासोबत घडलेली घटना ज्यूस जॅकिंगचीच आहे. पण मला ते फार उशिरा कळले. खरंतर माझ्या फोनमध्ये चोरण्यासारखं, कॉपी करण्यासारखं काहीच नव्हतं. पण बहुतेक माझ्या आधी त्या जागेवर बसलेल्या व्यक्तीच्या आयपॅडमध्ये काहीतरी गुप्त माहिती असावी आणि ती चोरण्यासाठीच त्या सीटच्या समोरच्या यूएसबी पोर्टमधे ज्यूस जॅकिंगची छोटी यंत्रणा हॅकरनी बसवलेली असावी.

आपल्या लॅपटॉप, स्मार्टफोन, टॅब वगैरे डिव्हायसेसचे ज्यूस जॅकिंग होऊ नये म्हणून काही खबरदारीचे उपाय बाळगणे जरूरी आहे.

-सार्वजनिक ठिकाणी कुठलेही स्मार्ट डिव्हाइस यूएसबी पोर्टला चार्जिंगसाठी लावू नये.
-चार्जिंग करणे गरजेचे असल्यास यूएसबी पोर्ट ऐवजी इलेक्ट्रिक सॉकेट वापरून डिव्हाइस चार्ज करावे.
-किंवा सोबत पॉवर बँक बाळगावी.
-चार्जिंग खूपच गरजेचे आहे आणि युएसबी पोर्टच उपलब्ध आहे असे असल्यास स्मार्ट डिव्हाइस पूर्णपणे शट डाऊन करून मगच चार्जिंगला लावावे.

काळजी घ्या.
सुरक्षित राहा.
पुन्हा भेटू एका नव्या सायबर क्राईम कथेसह. . .



©कविता दातार

Monday 25 February 2019

एनीडेस्क द्वारे मोबाइल हॅकिंग

आयुषी आणि तिच्या मैत्रिणीने मणिकर्णिका चित्रपट पहायला जाण्याचा बेत आखला. आयुषीने त्यासाठी बुकमायशो अॅप वापरून दोन तिकिटे बुक केली आणि पेटीएम वॉलेटवरून पेमेंट केले. पण काय गडबड झाली ते कळले नाही, तिकिटे बुक झाली नाहीत. मात्र वॉलेटमधून पैसे डेबिट झाले. आयुषी अस्वस्थ झाली. तिने बुकमायशो चा कम्प्लेंट साठीचा मोबाइल नंबर गुगलवरून शोधून काढला आणि डायल केला.

सगळी घटना सविस्तरपणे फोनवर बोलणार्‍या व्यक्तीला आयुषीने सांगितली. त्याने तिला एनीडेस्क नावाचे अॅप इन्स्टॉल करण्यास सांगितले. अॅप इन्स्टॉल केल्यानंतर एक नऊ आकडी ओटीपी नंबर येइल तो आयुषीने याच मोबाइल नंबरवर कळवावा असेही त्याने सांगितले. त्याप्रमाणे आयुषीने एनीडेस्क इन्स्टॉल करून आलेला ओटीपी त्या व्यक्तिला कळवला. त्यानंतर तिच्या मोबाइलवर Grant permission ? Yes/No असा मेसेज आला. त्या मेसेजला उत्तर म्हणून तिने Yes हा पर्याय निवडला.

पाचच मिनिटांत तिच्या सॅलरी अकाऊंटमधून चाळिस हजार रुपये तिच्याच फोनवरील पेटिएम हे युपिआय अॅप वापरून काढून घेण्यात आले.

आज दुपारी आयुषीचा फोन आल्यावर मी तिला सायबर सेलला कम्प्लेंट देऊन त्या कंप्लेंटची कॉपी तिच्या बँकेत लवकरात लवकर सबमिट करायला सांगितली. म्हणजे तिला बँकेकडून नुकसान भरपाई मिळू शकेल.

एनीडेस्क हे रिमोट डेस्कटॉप एक्सेस करण्यासाठी असलेले अॅप आहे. म्हणजे समजा तुम्ही ऑफिसला आहात आणि तुम्हाला घरच्या कंप्युटर वरील एखादी फाइल हवी आहे तर या अॅपद्वारे ती फाइल तुम्ही मिळवू शकता. तसे हे अॅप फार उपयोगी आहे. पण हॅकर्स याचा दुरुपयोग करतात आणि तुमच्या मोबाइल चा पूर्ण ताबा मिळवण्यासाठी याचा वापर करतात.

एनीडेस्क इन्स्टॉल करून आलेला ओटीपी तुम्ही कोणाला दिला आणि त्यानंतर आलेला अॅक्सेस परमिशन मागण्यासाठीचा मेसेज स्विकारला तर त्या व्यक्तीला तुमचा फोन पूर्णपणे अॅक्सेस करता येइल म्हणजे तुमच्या फोनचा पूर्णपणे ताबा घेता येईल. त्याद्वारे ती व्यक्ति म्हणजे हॅकर फोनवरील इतर अॅप्सने साठवलेल्या डेटाची चोरी करते.

वरील घटनेत आयुषीने गुगलवरून शोधलेला बुक माय शो चा कम्प्लेंट मोबाइल नंबर फेक होता. तो तिने खरा समजून बोलणार्‍या व्यक्तीवर विश्वास ठेवून त्याच्याशी ओटीपी शेअर केला. त्यामुळे तिचा मोबाइल हॅक झाला. एनीडेस्क द्वारे त्या हॅकरने पेटीएममध्ये स्टोअर असलेले डेबिटकार्ड डिटेल्स वापरून पेटीएम मार्फतच ट्रान्जॅक्शन घडवून आणले आणि आयुषीच्या सॅलरी अकाउंट मधून पैसे डेबिट झाले.

काही गोष्टी मोबाइल आणि इंटरनेट वापरकर्त्यांनी लक्षात ठेवाव्या.
-इंटरनेटवरील सर्वच टोल फ्री किंवा मोबाइल नंबर खरे असतातच असे नाही. ते हॅकर्सने तुमची दिशाभूल करण्यासाठी टाकलेले असू शकतात.
-कोणाही व्यक्तीसोबत कुठलाही ओटीपी किंवा पिन शेअर करू नये.
-आपले कार्ड डिटेल्स कुठेही सेव करून ठेवू नये. अगदी खात्रीच्या यूपीआय मध्येही नाही.
-ज्या बँक अकाउंटच्या द्वारे ऑनलाइन ट्रान्झेक्शन करत असाल त्यामध्ये गरजेपुरतेच पैसे ठेवावे.
-कमीत कमी अॅप्स आपल्या मोबाइलमध्ये वापरावे.

भारतीय रिझर्व्ह बँकेने एनीडेस्क हे अॅप वापरू नका अशी ग्राहकांना सूचना दिली आहे.


©कविता दातार

Saturday 16 February 2019

चक्रव्यूह



साधनाने गौरीच्या खोलीचे दार उघडून आत पाऊल टाकले. एक प्रकारची उदास, निराश शांतता तिच्या मनाला भिडली. गौरीला जाऊन आज पंधरा दिवस झाले होते. साधनाने तिचे कपड्यांचे कपाट उघडले. त्याबरोबर गौरीबद्दलच्या आठवणी तिच्या मनात दाटून आल्या. तिने तिच्या अश्रूंना वाट करून दिली. गौरी गेल्यापासून तिला एक प्रश्न सारखा सतावत होता, "अवघ्या सतरा वर्षांची माझी लेक, असे काय झाले की तीला स्वतःला संपवून घ्यावेसे वाटले?"
व्यवस्थित आवरलेल्या कपाटातील कपड्यांकडे सुन्न नजरेने पाहात तिने कपड्यांच्या खणा खालचा ड्रॉवर उघडला. त्यात गौरीच्या हेअरपिन्स, बँड्स वगैरे एक्सेसरीज सोबत एक डायरी साधनाच्या दृष्टीस पडली. डायरी उचलून तिने तिची पान चाळली. डायरीत गौरीने तारखेनुसार काही नोंदी करून ठेवल्या होत्या. जवळच्या खुर्चीत बसून साधना डायरी वाचू लागली.

३०/०३/२०१८
आज खूप कंटाळा आलाय. अभ्यासाचाही मूड होत नाहीये. आजही आईला उशीर होणार असं दिसतंय. ती तरी काय करणार. इअर एंडींगमुळे बँकेत तिला जास्त काम असणार. त्यामुळे उशीर होणारच. माझे बाबा असते तर आईला एवढं काम करावंच लागलं नसतं. घरातली कामं, तिच्या ऑफिसच्या, माझ्या कॉलेजच्या वेळा सांभाळणं यातच तीचा दिवस मावळतो. एकच स्वप्न आहे तिचं. . मी शिकून खूप मोठं व्हावं. आणि तिचं स्वप्न मी नक्की पूर्ण करणार. . . चला. . . थोडा वेळ फेसबुकवर जाते म्हणजे वेळ तरी जाईल.

३१/०३/२०१८
काल फेसबुकवर साहिलची फ्रेंड रिक्वेस्ट आली. खरं तर मी त्याला ओळखत नाही. आईने सांगितलंय, अनोळखी लोकांच्या रिक्वेस्ट एक्सेप्ट करायच्या नाहीत. पण कसला भारी दिसतो ना तो त्याच्या प्रोफाइल फोटोमध्ये. . . मी त्याची रिक्वेस्ट एक्सेप्ट केलीये.

०१/०४/२०१८
आज अभ्यास झाल्यावर मी फेसबुक मेसेंजरवर साहिलशी खूप वेळ चॅट केलं. He is damn interesting. मस्त वाटलं त्याच्यासोबत चॅट करून.

०२/०४/२०१८
चॅट करताना मी आणि साहिलने आज एकमेकांचे सेल नंबर घेतले. त्याने लगेच मला कॉल केला. काय मस्त बोलतो? आवाज तर एखाद्या बॉलिवूड हिरो सारखाच वाटतो. खरं तर आईला हे सगळं अजिबात आवडणार नाही. पण मी कधी तरी त्याच्याशी बोलत जाईन. सारखं सारखं नाही.

०४/०४/२०१८
काल मी फक्त अभ्यास केला. मोबाईलला हात पण लावला नाही. खरंतर इलेव्हन्थची एक्झाम आताच संपलीय. पण ट्वेल्थचे क्लासेस कधीच सुरू झालेत. आणि ट्वेल्थला पहिल्यापासून खूप अभ्यास करायचा आहे. नीटची एक्झाम देऊन मेडिकलला जायचंय मला. आईचीही तीच इच्छा आहे. आजही स्वतःला आवरतेय. फेसबुकवर गेले तर साहिल नेहमी ऑनलाइन असतोच. मग त्याच्याशी बोलण्यात खूप वेळ जातो आणि उगाच गिल्टी वाटत राहातं. आईला कळलं तर आवडणार नाही म्हणून आणि अभ्यासाचा वेळ गेला म्हणूनही. असं करते फक्त पाहते. . फेसबुकवर साहिल ऑनलाइन आहे का? असेल तर पाच दहा मिनिटं त्याच्याशी चॅट करते. . फक्त पाच दहा मिनिटंच हं. . .

०५/०४/२०१८
काल फेसबुकवर गेले तर साहिल ऑनलाइन दिसलाच. पाच दहा मिनिटं चॅट करणार होते. पण तास-दीड तास कसा गेला कळलंच नाही. आत्ता अर्ध्या तासा पूर्वी त्याचा व्हिडिओ कॉल आला होता. एफबी प्रोफाइलवर दिसतो त्यापेक्षा वयाने थोडा मोठा असावा. वीस एकवीस वर्षांचा. पण कसला हॅण्डसम दिसतो. . . आणि बोलतो पण मस्त. . असं वाटतं. . .त्याच्याशी बोलत राहावं. येत्या रविवारी जेएम रोडवरच्या सीसीडीमध्ये भेटायचं म्हणतोय. जावं का? त्याला भेटायची तर खूप इच्छा आहे.

०८/०४/२०१८
आज आम्ही सीसीडी वर भेटलो. खूप गप्पा झाल्या. त्याचे आई-बाबा नगरला असतात. तो इथं पुण्यात तीन मित्रांसोबत फ्लॅट शेअर करून राहतो. इंजिनिअरिंगच्या थर्ड इयरला आहे. त्याचे ते माझ्याबद्दलचे पॅशनेट लूक मला आतपर्यंत मोहरून गेले. बोलता बोलता त्याने माझे हात हातात घेतले आणि माझ्या सर्वांगात वीज चमकून गेली. आय शुड कन्फेस. . .आय लव्ह हिम. . येस. . आय एम इन लव विथ हिम. . . .

१४/०४/२०१८
आजकाल डायरी लिहायला सुद्धा वेळ होत नाही. अभ्यासातही मन लागत नाही. या आठवड्यात मी कुठलीही विकली क्लास टेस्ट दिली नाहीये. बस. . . साहिल. . साहिल. . आणि फक्त साहिल. . . त्याच्याशी चॅट, फोन कॉल, व्हिडिओ कॉल आणि त्याचे विचार. . दुसरं काही सुचतच नाही. या आठवड्यात आम्ही दोनदा भेटलो. उद्या त्याच्या फ्लॅटवर भेटायचं ठरलंय.

१६/०४/२०१८
काल मी गेले होते साहिलच्या फ्लॅटवर त्याला भेटायला. आम्ही दोघंच होतो तिथे. त्याने मला मिठीत घेऊन कपाळावर, गालांवर आणि ओठांवर किस केलं. नंतर हळुवार उचलून बेडवर ठेवलं. मी त्याच्या प्रेमात इतकी आकंठ बुडाले होते की. . . माझे कपडे केव्हा दूर झाले कळंलच नाही. Ohh... I lost my virginity. . गिल्टी वाटतंय. But it was a heavenly experience. . and after all we love each other. पण. . पण आईला कळलं तर. . .

३०/०४/२०१८
आज काल आम्ही साहिलच्या फ्लॅटवरच भेटतो. तेही आठवड्यातून दोन तीनदा. . राहवतंच नाही एकमेकांशिवाय. .We both are passionate about sex. आज त्याने आम्हा दोघांचा सेल्फी व्हिडीओ काढला. . तसं करताना . . . म्हणला. . तुझी आठवण आल्यावर पाहात जाईन. मी नको म्हणत होते तरीही. . .

२०/०५/२०१८
आईला काही कळलंय का ? विचारत होती. . की मी क्लासेसच्या विकली टेस्ट्स का दिल्या नाहीत? क्लासच्या सरांचा तिला एसएमएस आला होता. माझ्याकडे एकटक पाहत म्हणाली. ."तु मोठी झाल्यासारखी वाटतेय आणि आजकाल तुला माझ्याशी बोलायलाही वेळ नसतो गं. अभ्यासाचे टेन्शन आहे का?" मी काही तरी सांगून वेळ निभावून नेली.

२५/०५/२०१८
Oh god !!! How could He do this to me???? He is a big cheater. .रडून माझे आज डोळे आग करताहेत. त्या जागीही खूप खूप दुखतंय. . . आई गं !!! आज. .आज. . .साहिलने त्याच्या मित्रांबरोबर. . मला. . . शी . . . किळस येतेय मला स्वतःचीच. मी नाही म्हटले तर म्हटला, त्याच्यासोबतचा व्हिडिओ आईला पाठवेल आणि पोर्न साइटवर सुद्धा अपलोड करेल. अरे देवा !! कुठे अडकले मी ? आता यातून बाहेर कशी पडू ??आईला सगळं सांगू का ? नको. तिला खूप खूप वाईट वाटेल. नकोच. . .

१५/०६/२०१८
गेल्या काही दिवसांत माझ्या शरीराची अक्षरशः चाळण झालीय. कितीदा तरी साहिलने आणि त्याच्या त्या तिन्ही मित्रांनी माझ्यावर अत्याचार करून माझ्या शरीराचे लचके तोडले आहेत. घाणेरडे पॉर्न व्हिडिओज दाखवून मला नाही नाही ते करायला लावतात. नाही म्हटले तर माझ्यासोबत काढलेले व्हिडिओज व्हायरल करण्याची धमकी देतात. मी आईचे ऐकायला हवे होते. अनोळखी साहिलची रिक्वेस्ट एक्सेप्ट करायलाच नको होती. म्हणजे आज असं काही झालंच नसतं. माझं आयुष्य पहिल्या सारखंच सरळ, छान असतं. मी, आई, मैत्रिणी, अभ्यास किती छान होतं सगळं. मीच माझ्या हाताने सगळं घालवलं. सगळ्यांना दूर करून या घाणेरड्या चक्रव्युहात अडकले. आता हे सगळं थांबवून, यातून सुटण्याचा एकच मार्ग दिसतोय मला. . . स्वतःला संपवायचं. . . आई मला माफ कर. . .पण दुसरा काहीच मार्ग दिसत नाहीये. . .

साधनाने डायरी मिटली. गौरीच्या आठवणीने आणि तिने भोगलेल्या यातनांची कल्पना आल्याने ती ओक्साबोक्शी रडू लागली. अर्धा तास असाच गेल्यावर ती एका निश्चयाने उठली. तिला आठवले, तिची ऑफिसातली मैत्रीण आणि सहकारी चित्रा, तिचा भाऊ विजय पुणे सायबर सेल चा इंचार्ज आहे. तिने चित्राला फोन लावला. आणि विजयची भेट करून देण्याची विनंती केली. दुसऱ्या दिवशी साधना आणि चित्रा विजयच्या ऑफिसमध्ये आल्या. साधनाने येताना गौरीची डायरी आणि मोबाइल फोन सोबत आणले होते. विजयला सर्व हकिकत सांगून साधना म्हणाली, "इन्स्पेक्टर, प्लीज लवकरात लवकर या दुर्घटनेचा तपास लावून माझ्या गौरीच्या आत्महत्येला कारणीभूत नराधमांना शिक्षा करा." "ताई, तुम्ही निश्चित राहा. मी लवकरात लवकर या प्रकरणाचा छडा लावतो." इन्स्पेक्टर विजय ने तिला दिलासा दिला.

इन्स्पेक्टर विजय ने सर्वप्रथम गौरीच्या मोबाईलचा पासवर्ड त्यांच्या सेलमधील सायबर सिक्युरिटी ऑफिसरकडून क्रॅक केला. मोबाइलमधील फेसबुक मेसेंजर वरचे साहिल कडून आलेले मेसेजेस, जेथून आले होते, त्या आयपी अॅड्रेसचा शोध घेतला. आणि ते लोकेशन शोधून काढले. महिन्याभरातच साहिल आणि त्याच्या तिन्ही मित्रांच्या भोवती पोलिसी फास आवळला गेला.

गौरीच्या अकाली जाण्याने साधना पूर्णपणे एकाकी झाली होती. तिला सर्वच अर्थहीन वाटत होते. पण गौरीच्या आत्महत्येला जबाबदार असणारे नराधम गजाआड झालेले पाहून तिला काही प्रमाणात गौरीला न्याय मिळाल्याचे
 समाधान वाटत होते.

*********************************************

Thursday 24 January 2019

डर्टी सिक्रेट

डर्टी सिक्रेट


रमेश डोळ्यांत प्राण आणून मोबाईलवरचा व्हिडीओ पाहण्यात मग्न होता. गेल्या तीन वर्षांपासून त्याचा हा रोजचा परिपाठ झाला होता. ऑफिसमधून आल्यावर आवरून, रात्रीचे जेवण आटोपल्यावर पुढचे दोन तीन तास तो मोबाईल किंवा लॅपटॉपवर पॉर्न साइट्सवरचे व्हिडिओ पाहात रंगून जायचा. त्याला तसल्या साईटस सर्फ करण्याचे, त्यावरचे व्हिडीओ पाहण्याचे, क्वचित कधी तरी तिथे दिलेल्या लिंकवरून एखाद्या लेडी मेंबरची चॅटिंग करण्याचे व्यसन जडले होते. स्वतःला या सगळ्यांपासून दूर ठेवण्याचे खूपदा ठरवूनही त्याला ते जमत नव्हते.

रमेश पुण्यातील एका मोठ्या बहुराष्ट्रीय आयटी कंपनीत असिस्टंट व्हाइस प्रेसिडेंट पदावर कार्यरत होता. त्याची हुशारी, कार्यक्षमता आणि सरळ, साधा स्वभाव यामुळे तो त्याच्या सहकारी आणि मित्रांमध्ये लोकप्रिय होता. चार वर्षांपूर्वी त्याची पत्नी रीमाचा कॅन्सरने मृत्यू ओढवला. एकुलती लेक राशी, आयआयटी पवईला इंजिनिअरिंग शिकत होती. रीमाच्या मृत्यूनंतरचे एकाकी आयुष्य रमेशला खायला उठायचे. दिवस तर कामात निघून जायचा. पण संध्याकाळी घरी आल्यावर त्याचा वेळ जात नसे. अशातच दुसरे कुठलेही व्यसन नसलेल्या रमेशला पॉर्न साईट बघण्याचे व्यसन लागले.

रात्रीचे साडेबारा वाजले. आता झोपावे नाहीतर उद्या ऑफिसला उशीर होईल, या विचाराने त्याने मोबाइलवर सुरू असलेला व्हिडिओ बंद केला आणि मोबाइल बाजूला ठेवला. अंथरूणावर पडणार तेवढय़ात ईमेल नोटिफिकेशन आले. कोणाचे मेल आहे ? बघावे, म्हणून त्याने मेलबॉक्स उघडला. अननोन सेंडरकडून आलेले मेल वाचत असताना त्याला घाम फुटला. मोबाइल धरलेले हात थरथरू लागले.

Hi Ramesh,
तू रोज ज्या पॉर्न साइट्स चवीने बघतो, त्या आम्हाला माहीत आहेत. तुझ्या सर्वात जास्त आवडीच्या साइटचा तुझा रजिस्टर्ड युजरनेम पासवर्ड आम्ही पाठवत आहोत, यासाठी की आम्हांला सर्व काही माहित आहे याची तुला जाणीव व्हावी. साइट बघतानाचे तुझे एक्स्प्रेशन्स सुद्धा आम्ही तुझ्या वेबकॅमवरून रेकॉर्ड केलेले आहेत. हे सर्व रेकॉर्ड म्हणजेच तुझे डर्टी सिक्रेट तुझ्या ऑफिसमधील सहकार्‍यांना आणि तुझ्या मुलीला आम्ही पाठवले तर काय होईल याचा विचार करावा. तसं काही व्हायला नको असेल तर, आम्हाला पाच हजार डॉलर्स बिटकॉइन्सच्या स्वरूपात खाली दिलेल्या लिंकवर दोन दिवसांत ट्रान्सफर करावे. धन्यवाद.
तुझा
एक हितचिंतक

ईमेल वाचल्यावर रमेशच्या तोंडचे पाणी पळाले. काय करावे ? त्याला समजत नव्हते. या बदनामी तून वाचण्यासाठी लगेचच पाच हजार डॉलर्स देऊन मोकळे व्हावे, असा एक विचार त्याच्या मनात आला. पण त्याआधी शेखर शी बोलावे असे त्याने ठरवले. शेखर त्याचा कलीग आणि फार जवळचा मित्र. तो त्याच्या कंपनीतील सायबर सिक्युरिटी डिपार्टमेंटचा इन्चार्ज होता. आता रात्र फार झाली आहे, उद्या त्याच्याशी बोलावे. असे ठरवून रमेशने झोपण्याचा प्रयत्न केला पण त्याची झोप त्या मेल ने पुरती उडवली होती.

दुसऱ्या दिवशी शेखरला भेटून त्याने सर्व हकिकत काहीही आडपडदा न ठेवता सांगितली. त्याचे बोलणे शांतपणे ऐकून घेऊन शेखरने बोलायला सुरुवात केली.
"रमेश. . पॉर्न साइट्स बघणं ठीक नाही हे तर नक्की. पण ज्याने तुला इमेल पाठवले आहे त्याच्याजवळ तुझे रेकॉर्डेड व्हिडिओ असतील असे वाटत नाही. कारण तुझा लॅपटॉप आणि मोबाइल मी स्वतः अँटी व्हायरस आणि अँटी मालवेअरने प्रोटेक्ट करून ठेवला आहे. त्यामुळे तुझ्या वेबकॅम एक्सेस करणे सोपे नाही. फार तर एखाद्या साइटवरील तुझा डेटा त्या ब्लॅकमेलर जवळ असू शकतो. कारण या पॉर्न साइट्स युजर्सच्या आवडी निवडीं बद्दल चा डेटा रेकॉर्ड करून ठेवतात. या वेबसाइटस् वरील युजर डेटा लीक करून हॅकर्स डार्क वेबवर काही हजारात विकतात. त्या डेटाच्या आधारे तुझी बदनामी कोणी करू शकेल असे मला तरी वाटत नाही. पण तुझा जवळचा मित्र म्हणून मी तुला एक गोष्ट जरूर सुचवीन की पॉर्न साइट्स बघण्याच्या या व्यसनातून बाहेर येण्यासाठी तू सायकिअॅट्रीस्टची जरूर मदत घ्यावी."

शेखरने सुचविल्यानुसार रमेशने पुण्यातील नामवंत सायकिअॅट्रीस्टची दोन महिने ट्रिटमेंट घेतली. त्यांनी दिलेल्या औषधांसोबत, उपचाराचा भाग म्हणून आपल्या घरातील इंटरनेट दोन महिने पूर्णतः बंद ठेवले. त्याबरोबरच चांगल्या साहित्याचे वाचन, मेडिटेशन आणि प्राणायाम यात आपले मन गुंतवले.

आज रमेश या पॉर्न साइट्स बघण्याच्या घाणेरड्या व्यसनातून पूर्णतः बाहेर येऊन एक सुखी जीवन जगत आहे.

©कविता दातार

Thursday 17 January 2019

एसेमेस हॅक


कारमधून उतरून अमितने घाईतच एटीएम गाठले. पैसे काढून झाल्यावर घाईत असल्याने वॉलेटमध्ये टाकताना कार्ड खाली पडले. कार्ड पडल्याची जाणीवही न होता त्याने कार स्टार्ट केली. आज महत्त्वाची मीटिंग असल्याने त्याला वेळेत ऑफिसला पोहचायचे होते. मीटिंग संपल्यावर त्याच्या केबिनमध्ये येऊन बसत त्याने मोबाइल बघितला. व्हॉट्सअॅप, फेसबुकच्या नोटिफिकेशन्सना टाळून त्याने एसएमएस ओपन केले. पैसे काढल्याचा बँकेकडून मेसेज होता. आणखी एक मेसेज बँकेकडून आलेला दिसत होता. तो त्याने उघडला. त्यात डेबिट कार्ड वापरल्याबद्दल चे कॅशबॅक पॉइंटस् मिळवण्यासाठी एक लिंक ओपन करण्यास सांगितले होते. क्लिक करून अमितने ती लिंक ओपन केली. तेवढ्यात एक कॉल आल्याने अमितचे त्या लिंकवरील पेज बघायचे राहून गेले.
हा आठवडा खूप धावपळीचा गेला. अमितला विचार करायला फुरसत नव्हती. पण सुट्टीच्या दिवशी अमितच्या एक गोष्ट लक्षात आली की गेला आठवडाभर बँकेकडून एकही एसएमएस आला नव्हता. अकाउंट बॅलन्स सांगणारा विकली मेसेज सुद्धा नाही. अमितला वाटले बँकेच्या सर्व्हरचा प्रॉब्लेम असावा, म्हणून त्याने त्याकडे दुर्लक्ष केले.
सोमवारी ऑफिसमध्ये असतानाच अमितला बँक रिलेशनशिप मॅनेजरचा फोन आला.
"हॅलो अमित पाटील बोलत आहात का? मी चेतन देशमुख बोलतोय XXXX बँकेचा रिलेशनशिप मॅनेजर. तुमचा अकाउंट बॅलन्स झीरो झाला आहे. काही प्रॉब्लेम आहे का ?" त्याचे बोलणे ऐकून अमित थक्क झाला.
"अहो देशमुख मागच्याच आठवड्यात माझा पगार बँकेत जमा झाला आहे. कमीत कमी अडीच लाख बॅलन्स तरी असला पाहिजे. मी मागच्या सोमवारी तीस हजार विड्रॉ केल्यानंतर कुठलेही ट्रान्झेक्शन केले नाही. पैसे जर काढले गेले असतील तर मला बँकेकडून एसएमएस यायला हवे होते. पण मला गेल्या आठवड्यात एकही एसएमएस आलेला नाही."
बँकेतील अपडेटेड रेकॉर्ड्सवरून कळले त्याचे डेबिट कार्ड वापरून ऑनलाइन शॉपिंग, बिल पेमेंट वगैरे केले गेले आहे.
ही काय गडबड आहे ? अमितला समजत नव्हते. त्याने त्याची मैत्रिण, मितालीला फोन लावला. तिचे सायबर सिक्युरिटी वरील नॉलेज अद्ययावत होते. सर्व प्रकार तिला सांगितल्यावर मिताली ने विचारले. "तुला कार्ड डिटेल्स विचारण्याकरता कुठून फोन आला होता का ?"
"नाही मला असा कोणताही फोन आला नव्हता."
"तुझे कार्ड तुझ्या जवळच आहे ना ?"
"हो. .माझ्या वॉलेटमध्ये आहे."
"एकदा खात्री करून सांग." अमितने वॉलेट काढून पाहिले. कार्ड दिसले नाही. त्याने वॉलेटमधील सगळ्या वस्तू काढून पुन्हा चेक केले. कार्ड मिळून आले नाही. त्याला धक्का बसला.
"अगं मिताली. . . माझे कार्ड हरवलेले दिसतेय. मागच्या सोमवारी पैसे काढल्यावर मी वॉलेटमध्ये ठेवताना ते पडले असणार."
"याचा अर्थ तुझे कार्ड ज्याला मिळाले आहे त्याने तुला एसएमएस सोबत मालवेअरची लिंक पाठवली असणार. अशी लिंक क्लिक केल्यावर स्मार्टफोनमध्ये मालवेअर इन्स्टॉल होऊन एसएमएस हॅक होऊ शकतात. म्हणजे तुझ्या ऐवजी त्या हॅकरला बँकेकडून एसएमएस मिळत असणार आणि त्यातील ओटीपी वगैरे वापरून तो तुझ्या कार्डचा सर्रास वापर करत असणार."
"हं. . आता आठवलं. मला त्या दिवशी एक एसेमेस आला होता. डेबिट कार्ड वापरल्याबद्दल कॅशबॅक पॉइंट्स मिळवण्यासाठी एक लिंक ओपन करायला त्यामधे सांगितले होते. हे सिमकार्ड स्वॅपिंग आहे का ?"
"नाही. सिमकार्ड स्वॅपिंग मध्ये कुठला तरी नंबर डायल करायला लावून तुमचे सिमकार्ड काही वेळापुरते ब्लॉक करतात. तुझ्या सोबत जे झाले आहे त्याला एसएमएस हॅकिंग असे म्हणतात. आता तू लगेच तुझ्या बँकेला संपर्क करून तुझे डेबिटकार्ड ब्लॉक कर आणि मोबाइल माझ्याकडे घेऊन ये. मी क्लीन करून अँटी मालवेअर त्यात इन्स्टॉल करून देते. मग आपण दोघं मिळून सायबर सेलला कम्प्लेंट देऊ."
अमितने फोन डिस्कनेक्ट केला आणि हाफ डे टाकून तो ऑफिस बाहेर पडला.

©कविता दातार

Saturday 5 January 2019

रॅन्समवेअर


१२ मे २०१७. सकाळचे साडेसहा वाजलेले. मोबाइलच्या आलार्मने अमिषाला नेहमी सारखी जाग आली. पटकन अंथरुणातून बाहेर येत तिने हातपाय ताणून आळस झटकला आणि बाथरूममध्ये शिरली. अमिषा इन्फर्मेशन टेक्नॉलॉजीमध्ये एमटेक करत होती. तिचे हे शेवटचे सेमिस्टर. त्याच्या प्रोजेक्टचा व्हायवा आणि प्रेझेंटेशन आठ दिवसांवर आले होते. भराभर आवरून तिने लॅपटॉप सुरू केला. प्रोजेक्ट प्रेझेंटेशनच्या स्लाइड्सवर काही फायनल चेंजेस करायचे बाकी होते. लॅपटॉप सुरू झाल्यावर पासवर्ड टाकून ती विंडोज डेस्कटॉप स्क्रीनची वाट पाहू लागली.

पण हे काय ??? लॅपटॉपच्या स्क्रीनवर तर काही वेगळेच दिसत होते.

लाल बॅकग्राउंडच्या स्क्रीनवर पिवळ्या अक्षरांत एक मोठा मेसेज दिसत होता. "तुमचे डॉक्युमेंट्स, फोटोज, व्हिडिओज, डेटाबेस कुठलीही फाईल तुम्ही वापरू शकत नाही. कारण सर्व फाइल्स एनक्रिप्ट झाल्या आहेत. फाइल रिकव्हर करण्याच्या प्रयत्नांत वेळ घालवण्यात अर्थ नाही. फक्त आमची डिक्रिप्शन सर्व्हिस वापरूनच तुम्ही तुमच्या फाइल्स रिकव्हर करू शकता. त्यासाठी तुम्हाला तीन दिवसांत तीनशे डॉलर्स बिटकॉइन्सच्या स्वरूपात खाली दिलेल्या वेब अॅड्रेसवर द्यावे लागतील. तीन दिवसांत पेमेंट केले नाही तर सहाशे डॉलर्स लागतील. आणि सात दिवसांत तुमचे पेमेंट आले नाही तर तुमच्या फाइल्स कधीच रिकव्हर होऊ शकणार नाहीत." मेसेजच्या खाली एका वेबसाइटचा अॅड्रेस दिसत होता. आणि How to buy bitcoins? अशी एक लिंक दिसत होती. ती लिंक क्लिक केल्यावर एक वेबसाइट ओपन होत होती. तिथे तीनशे डॉलर्स भरून बिटक्वाइन मिळण्यासाठीचा इंटरफेस दिसत होता. अमिषाच्या लॅपटॉपवर रॅन्समवेअरचा हल्ला झाला आहे, हे समजायला तिला वेळ लागला नाही. तिच्या घशाला कोरड पडली. हातपाय बधीर झाले. स्वतःला सावरून ती विचार करू लागली. तिला आठवले, प्रोजेक्ट पूर्ण करण्याच्या गडबडीत तिने तिचे अँटीव्हायरस गेल्या आठवडय़ाभरात अपडेट केले नव्हते. त्यात इंटरनेट वरील सॅंपल प्रेझेंटेशन्स पाहण्याच्या नादात कुठल्या तरी अनसेक्युअर्ड वेबसाइटवरून पॉवरपॉइंट स्लाइड्स डाउनलोड केल्या होत्या. त्यातूनच रॅन्समवेअरचा हल्ला झाल्याची शक्यता दिसत होती. पण जे झाले त्यावर जास्त विचार न करता प्रोजेक्ट आणि प्रेझेंटेशनच्या फाइल्स कशा रिकव्हर कराव्या याचा ती विचार करू लागली. तिने पूर्ण प्रोजेक्टचा पेन ड्राइव्हवर बॅकअप घेऊन ठेवला होता. घरातल्या इंटरनेटशी कनेक्ट नसलेल्या कॉमन पीसीवर सुद्धा प्रोजेक्ट कॉपी करून ठेवला होता. पण प्रोजेक्ट रिपोर्ट आणि पॉवर पॉइंटमध्ये बनवलेल्या प्रेझेंटेशन स्लाइड्स मागच्या आठवड्यात गुगल ड्राइव्ह वर अपलोड केले होते. त्यानंतर त्यात बरेच बदल केल्याने ते जसेच्या तसे वापरता येणार नव्हते. त्यावर बरेच काम करावे लागणार होते. एकदा तिला वाटले तीनशे डॉलर्सच्या बिटकॉइन खरेदी करून या हॅकरला देऊन आपल्या सर्व फाइल्स रिकव्हर करून यातून सुटका करून घ्यावी, म्हणजे डोक्याला ताप नको. कारण पुन्हा रिपोर्ट आणि प्रेझेंटेशनवर काम करणे तिच्या जीवावर आले होते. त्यासाठी तिने गेले काही रात्रंदिवस एक केले होते. पण लगेच तिच्या मनात आले, तीनशे डॉलर्स म्हणजे जवळजवळ वीस हजार रुपये. का म्हणून आपण एवढे पैसे द्यायचे?? असे सहजपणे लोक पैसे देत गेले तर, असल्या असामाजिक तत्त्वांना प्रोत्साहन मिळून असे उद्योग वाढीस लागतील. नकोच. . . असा विचारही नको. आपण पुन्हा रात्रंदिवस एक करून आठवडाभरात प्रोजेक्ट रिपोर्ट आणि प्रेझेंटेशन पूर्ण करू आणि आत्मविश्वासाने प्रोजेक्टच्या व्हायवाला सामोरे जाऊ. या विचारासरशी तिचे मन हलके झाले.

ठरवल्याप्रमाणे अमिषाने घरचा कॉमन पीसी इंटरनेटवर कनेक्ट केला. त्यावर अपडेटेड अँटी व्हायरस टाकून, दिवसरात्र मेहनत करून, गुगल ड्राइव्ह वरच्या जुन्या प्रोजेक्ट रिपोर्टवर आणि प्रेझेंटेशनवर काम केले. दरम्यान आपला लॅपटॉप सायबर सिक्युरिटी एक्स्पर्ट कडून रिकव्हर करण्याचा प्रयत्न केला. पण काही फाइल्स फक्त रिकव्हर झाल्या.

आज अमिषा मोठ्या आयटी कंपनीत सीनिअर असोसिएट आहे. मात्र दर दोन दिवसांआड ती आपल्या लॅपटॉपवरील अँटीव्हायरस अपडेट करते, इंटरनेटवरील फक्त सिक्युअर्ड वेबसाइट्स वर जाते, कुठल्याही माहित नसलेल्या सोर्सकडून आलेले ईमेल उघडत नाही आणि न चूकता रोज आपल्या डेटाचा बॅकअप घेउन ठेवते.

©कविता दातार